E shtune, 20.04.2024, 08:11 AM (GMT+1)

Udhëpërshkrim » Gorica

Pëllumb Gorica: Fle me heshtjen e gjetheve

E marte, 28.10.2014, 08:50 PM


FLE ME HESHTJEN E GJETHEVE

POEZI  NGA

PËLLUMB GORICA

 

IKËT  LARG  ME  VJESHTËN

 

Ikët larg nëpër terrin e një mbrëmjeje,

si gjethet në tufan e në stuhi,

zogjtë klithnin mes një ëndrre,

vajtimi i erës ju bënte shoqëri.

 

Kopshtit të endjeve shpresë kërkuat,

dëshirat e verbuara s' u vyshkën dot,

zërat e vjetër me kënd s’i ndërruat,

deti i shpirtit kripë dhe lot.

 

Ju thinjën vitet e pakthim

dhe jeta e rëndë prej kurbetqari,

vetveten harruat një grimë,

por prapë Atdheu mbetet i pari.

 

 

FLE ME HESHTJEN E GJETHEVE

Kodrionit, qytetit të lashtë 2400 - vjeçar në krahinën e Sulovës

 

Kanë ikur larg qytetit të heshtur,

për të ikurit s’paska më kthim,

shkelim gurët, besnikë që kanë mbetur,

si gjurmë për lashtësinë ...

 

Kanë ikur larg dhe askush s'ka mbetur,

përveç historisë, muzgfshehur ndër ne,

bari i thatë mbulon gurët e gdhendur

e sytë bredhin Kodrionit që fle...

 

Fle me heshtjen e gjetheve erëmjaltë,

pranë malit të perëndive si mister.

Vjen poeti këtu e me hap të ngadaltë,

gdhend fjalë që s'ia merr as vjeshtë e as erë ...

 

 

INDENTITET I  MALLIT TIM

 

Lotët si litarë shiu të pikuan

e vjeshta rrëzonte gjethet e pemëve.

Si zogjtë ëndërrat larg nesh shtegtuan,

ua ngriti në qiell mëndjen bohemëve.

 

Koha larg njëri-tjetrit na hodhi

në dh’e të huaj, në kurbet,

shpirti mallin në prehër e mblodhi,

me lotët tuaj e bëri një det.

 

S’i nxinte dot kaq shumë vajtime

dhe aq më shumë këtë psherëtimë,

më mbylli keq nëpër kujtime,

indentitet i mallit tim.

 

 

DEVOLLI I RRËMBYER

 

Devolli doli nga shtrati si kuçedër ujore

dhe brigjet shkeli si fitimtar.

Më fshin trojet stërgjyshërore

dhe njolla llumi më la mbi bar.

 

Zemërimi i lumit u ndal një ditë të mirë,

turravrapi i egër u smufua në det.

Kamxhiku i dallgëve mbi brigje ka ngrirë,

por heshtja ngado vë vulën e vet.

 

Kështu ka qenë e kështu do të jetë, or mik,

ky Devoll i bukur, por edhe i tërbuar,

Ruaju lumit,- thoshin të parët me frikë,

të mbyt edhe kur je duke e vështruar.



(Vota: 3 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora