| E enjte, 16.10.2014, 06:09 PM |
ZËRA
NGA QAZIM SHEHU
Në rroben e natës vijnë zërat e ditës.
Pika që nuk mundën me u shuar,
në shurdhërimë verbuese, ngjitëse,
Çajnë tej e tej dritaret ,shkojnë tek një grua.
Vijnë si një tufë me lule,harruar pa iu dhënë
Nga dashuri e munguar…
SHENJË E KEQE
Dashuria,
Peng i largësisë,
Largësi që endet në kufij të verbuar…
E vë një presje në mes të fjalisë,
Një pikë për ta mbaruar.
Nganjëherë harroj të vë pikën,
Atë që rëndom na mëson me mbarim,
Pa droje,pa trup ajo më ikën,
Dhe i vendoset fjalisë në fillim…
TRAJEKTORE
Kjo trajektore më çmend,
Një harku i ngjet që dot s`e tërheq,
Ti bie shkurt e të lidh drejtpërdrejt,
Rrugën e shkurtër në të si shigjetë.
Më parë ,çfarë me të të qëlloj,
Mos vallë fatin që më lodh,
Por edhe gjurmës së saj i bie të shkoj,
Gjatë,dhe veten në dënesë ta mikloj…
PËRFUND
Përfund shuplakave përplasur shalëve,
Zgjohet gjumë i ngjalave,
Dhe hyn fërkim i dëshirës në një krismë,
Që nuk dëgjohet.
Dashuria çel e buis, gjethe në lis, bar në plis
Drejt errësirës joshëse që mjerohet…
Atje larg,lëvizin njerëzit mbrëmjeve, blirët
Përkëdhelin ëndrra dhe mbushin me aromë
Kujtimet.
E vetmja gjë e bukur që mbeti nga e kaluara,
Gjithë të tjerat u tretën të sëmura…