E premte, 29.03.2024, 10:54 AM (GMT)

Kulturë

Poezi nga Vjollca Koni

E diele, 07.09.2014, 03:05 PM


VJOLLCA  KONI

 

UNË ÇEL VEÇ PËR TY

 

Dola në lëndina, duke fluturuar,

Lulet erëmira s’kishin të mbaruar,

Gjithandej shëtita me aromë u deha,

Nisa të kërkoja, po nuk po të gjeja.

 

Sa shumë që u lodha, nuk e di përse,

Doja që të flija në tënden fole.

Edhe ti i dehur mua më kërkoje

Më në fund u gjetëm, u kapem për dore.

 

Me erdhe më gjete në një cep ulur

Të prisja me mall sy e zemër zgjuar

Jargavan i bukur kjo aroma jote

Unë çel veç për ty si lule në mote.

 

Eja!, të thotë zemra, përse shumë mendohesh?

Të dua me shpirt,nga unë pse frikohesh?

Aromë e gjithë luleve na dehu të dy

Në krahët e njëri – tjetrit, provuam lumturinë.

 

 

NË KËRKIM TË DIAMANTIT

 

Fustanin e kuq kishe veshur mbrëmë

Kur kalove rrugës më ndrije si hënë

Edhe unë si yll afër teje ndrija

Sa desha te puthja e me ty të rrija.

 

Duke pritur gjatë ndenja unë i mjeri

Me fustan të bardhë m’u shfaqe sërish

Në mes të errësirës ti u bëre dielli

I ziu si qiriri u shkriva i tëri.

 

Po nuk kaloi gjatë, qielli seç u nxi

Me ciklamin - fustan më dole sërish

Nuk durova dot drejt teje u sula

Të rroka për beli e në shtrat të vura.

 

Fillova të lozja porsi me një kukull

Në fillim të putha sykat edhe gushën

Nisa të kërkoja dy mollët e tua

Fortësi e tyre më dalldisi mua.

 

Si mbret u ndjeva, thashë jam në parajsë

Trupi yt i hajthëm seç u ndez flakë

Nisa të kërkoja tëndin diamant

Pa pritur u zgjova: Mosss, qenkam pa fat!

 

 

VJESHTË E TRETË

 

Mëngjes i mjegullt

Perde e hirtë ka rënë

Moti as vjeshtë as dimër

S’di ç’emër i duhet vënë.

 

E di që vjeshta do të rrijë

Por dimri ka lëshuar rrënjë

Ka ditë që borën ndërsen

Vjeshtën të përzërë.

 

Po ikën vjeshta e mërzitur

Dinjitoze çdo ditë do të mbijetojë

Si shpirt i copëtuar në trup

Që i thotë zemrës së lënduar

Duhet të bëhemi të fortë

Dhimbjen, zhgënjimin

Të gjithë ta përballojmë!

 

 

BIO

(Në frymën popullore)

 

Një kurorë të bukur me gjethe qershie

Ta vura mbi ballë dhe si yll më ndrije.

Kjo fytyra jote si cipë e hollë qepe

Mendtë seç m’i more, shpirtin seç ma trete.

 

Me lule tërfili thura një gjerdan

Në qafë seç ta vura, m’u duke si zanë.

Me kulpër të njomë, thura një kollan

E vure në bel, më ngjave si ngjalë.

 

Me kokrra dëllinje byzylyk të bëra

Sa hije të kishte, të ndriçonte llëra.

Me lule bajame të bëra fustan

Kur më ecje rrugës, çudisje dynjanë.

 

Dhe me thundërmushke të bëra sandale

Kur më dilje rrugës, ecje si sorkadhe.

Ca lule gërrjeshte* t’i vura te flokët

Ata vetëtinin si mjalti i zgjojës.

 

Dhe me bashkë rudaku** çorapet t’i thura

Ndriste pupla jote si ujët në krua.

Kur me ecje rrugës si perri stolisur

Të gjithë kthenin kokën, “Bio” të thërrisnin.

 

Ti dukeshe si nuse edhe unë dhëndër

Vetja po më dukej se ishim në ëndërr

Lule siç ke emrin dhe unë jargavan

Dorë për dore u kapëm, ikëm pa na parë.

 

Në lëndinë të bukur seç shkuam me vrap

Bashkë atje e shuam të shkretin merak.

 

Shënime:

GËRRJESHTË, =Gjineshtër: Shkurre e vogël, me degë të holla e të gjata, me gjethe të rralla, të vogla e heshtake, me lule të verdha, në trajtë vileje e me erë të këndshme.

RUDAK m. sh. Dash a qengj me lesh të butë, të dendur, të

shkurtër e të dredhur të cilësisë shumë të mirë.



(Vota: 5 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora