E premte, 29.03.2024, 10:01 AM (GMT)

Kulturë

Shahin Ibrahimi: Më dogji shpirtin

E diele, 15.06.2014, 01:20 PM


Shahin Ibrahimi

 

Më dogji shpirtin

 

Tek të shoh o lypës i vogël

Buzëqeshja më ngrin buzëve

Për çdo lëmoshë, ti ul kokën

Për të ecën ditën rrugëve.

 

Venitet çdo gjë para teje

Kur, të shoh zbathur pa larë

Ata sy joshës afroi pranë meje

Të të ngroh se je duke u tharë.

 

Oh sa më dhimsesh kur të shikoj

Sa lot zemrash të shoqërojnë

Zjarr nga gjaku im do të afroj

Ngohtësi, të gjithë të afrojnë.

 

Bashkë me lëmoshën përtyp lotët

Je fëmi i çiltër, i bukur

O Zot pse si dhe fat si shokët

Që dhe ky të jetë i lumtur.

 

Jepi o Zot dhe, ju o njerëz pak Fat

Mbajeni pranë këtë fëmi në nevojë

Që në Zemrën e tij të lind Hakikat

Të shijoj jetën, i lumtur të rrojë.

 

 

Mos ja pengo diellin

 

Re!të lutem largohu të shoh diellin

Gjaknzehtësi!ftohu me ujin e burimit

Shoshë! sitise mendimin si miellin

ZOT! më jep kurajon më hiq nxitimin.

 

Dielli i pa fajshëm ngroh të gjithë

Dhe atë vogëlush që rri mbas perdeve

Fshehur,  nikotinën e kanunit thithë

Ska ai ëndërra, ka mankthin e vdekjeve.

 

Gjakmarrje! më jep kurajo të Fal

Për jetë të qetë të brezave që vijnë

Psherëtimave të zemrave, tju them Ndal

Të ju jap të ngujuarëve pamvarësinë.

 

Ndër vite të thitha pluhurin o Kanun

Më dhurove vetëm rrudha dhe lotë

Më detyrove të laj sytë pa sapun

Po burgos veten, kur ka ligje mbi tokë.

 

Heshtja drithëruese sjellë errësirë

Kujtime me dhimje sjellin qirinjtë

Dhe Engjëjt e kanë zili urtësinë

Dua Liri, të qeshin bashkë të rinjtë.

 

Më ndihmoni që, Mos t`ja pengoj diellin

Shpirtit të urtë, dhimjet t`ja lehtësoj

Që Vogëlushi të shijojë pastër qiellin

Përkrahje, ngrohtësi nga shoqëria kërkoj.

 

   

Dhëmbi i vetmisë kafshon

 

Kur vetmia të bëhet gangrenë

Dhe të mbërthen në krahët e saj

Më kot do të më kërkojsh folenë

Veç trishtimin në dorë do mbajsh.

 

Do të gjejsh në faqet e mia

Vizën e lotit në varg, që loti la

Se zemrën time e vyshku dashuria

Të lutem plagët e zemrës, mos nga.

 

Dhe ty më vonë, do të lënë në harresë

Heshtja drithëruese do të të kapë

Por jo, e kaluara s`kthehet me pendesë

Ushqimin, më zemrës s`mund tja japë.

 

Buzëqeshja jote më sjell neveri

Dhëmbi i vetmisë më kafshon rëndë

Mallit tënd do i vë zjarrë në gji

Kujtimet, do i marr mbartur në trastë.



(Vota: 8 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora