Kostaq Duka: Gjithçka e fala në Ditën e Nënës

Kostaq Duka

 

Gjithçka e fala pa teprim në Ditën e Nënës

 

E mbajta hapur ashensorin

në pritje

të një plake të imët, me hap të dridhur.

Një shekullore

si pemë degevarur,

e ndihmova

derën e apartamentit të vet të hapte

(hapësira e ngushtë e vrimës së bravës  ah  sa po e mundonte!)

Nje tjetre i ngrita çantën që i’u rrezua për toke,

buzëqeshje dashurie e përqafime fala si asnjëherë.

Gjithçka e gjithçka e fala pa teprim në Ditën e Nënës

duke mundur sa do pak mallin për të voglën e të mirën time

që veç zërin ja dëgjova tek  i përcillja së largu të ngrohtin urim

 

 

Histori e përsëritur

 

Për sa kohë të mënçurit

do shikojnë punët e tyre

dhe të marrët do pushtojnë hapësira e foltore lideri

marrëzia do pjellë marrëzi.

 

Pas kësaj

të mënçurit

me dhunë, para e lajka

do detyrohen

frymëzuesve të marrëzisë t’u thurrin lavdi.

 

 

Fati

 

Fati

në krahë mund të të rrëmbejë

e në hapësira

e rrugëtime të tjera të padëshiruara

të të flakë si një hiç pa vlerë.

 

Fatin

mund ta përballosh edhe si gladiator

me të vetmen shpresë

mbi vdekjen- liri.

 

Jeta i ka të dyja.

I lumtur je

kur në krahë të fatit

rigjeneron energji per ëndrra të reja.

 

 

Fjala

 

Brenda fjalës

edhe butësia edhe përkëdhelja

Edhe helmi i urrejtjes,

shpresa për jetën,

dhe përqeshja e nxirosur e vdekjes.

Fjala

ndërton e prish botë

Ka edhe madhështinë

edhe ultësinë e qënies njerëzore.

 

A do të vijë një ditë

kur fjala të jetë pjellë vetëm e mirësisë?!

 

 

Thyerje

 

U thye dita.

Dielli u hirësua në perëndim.

 

Ajo

Nga padurimi i pritjes

u largua si hije ngadalë, menduar

pa marrë prej meje dashurinë e premtuar.

 

Maj, 2014