Muharrem Blakaj: Nën rrezet e hanës

Muharrem Blakaj

NËN RREZET E HANËS

Nën rrezet e hanës, n’ lëndinë matanë,

Vashat në valle i kisha pranë.

E para që printe, me shami në dorë,

Me shtatin e hedhur e flokët kurorë.

Ishte e bardhë, si rreze n’ agim,

Sy i dashuruar i pleksur n’ vegim.

Nën këmbët e saj, tundej lëndina,

Pran pusit me ujë ku çelë trëndelina.

Plot gonxhe të reja, veshur me gjeth,

Me sythe të njoma mbuluar me vesë.

I preka me dorë, i këqyra me sy,

Vetëm një çast sa isha me ty.

Nën flokët e gjata, të buta mëndafsh,

Isha i tretur i mbytur në afsh.

Si puhi mali, zbritur n’ qepallë,

Sy i pa gjumë i kredhur në mall.

Mu hodhe në krah, në gjoksin e valë,

Shkëlqim kristalesh me yllin në ballë.

T’ rrëmbeva nga beli, natën për hanë,

Trëndelinë e vogël e bukur si Zanë.