Dedë Preqi: 28, apo 29 Nëntori...

28, APO 29 NËNTORIN, PSE SHQIPTARËT NGATËRROHEN CILËN DATË TA PËRDORIN

Nga Dedë Preqi

28, apo 29 Nëntori, që të dyja janë data, apo numra kalendarik, në bazë të të cilave shënohet një ngjarje historike, apo një kthesë e jetës dhe kuptimit të saj dhe një populli. Sëcili popull i ka ngjarjet e veta të veqanta, e ka gjuhën e vet, kulturën, historinë dhe veqoritë që e dallojnë nga popujt tjerë, dhe numrat janë data, apo simbole bazike, që vlejnë për sëcilin popull, duke treguar realitetin dhe saktësinë e të dhënave objektive e subjektive, dhe në këtë mënyrë shënohet historia e një vendi dhe populli në mënyrë të veqantë.

Simbolika e 28 Nëntorit te shqiptarët

Kjo datë për shqiptarët është data më e rëndësishme dhe më shenjtë, e cila shënon ngjarjet e veqanta nëpër periudha të ndryshme historike. 28 Nëntori i vitit 1443, Gjergj Kastrioti-Skënderbe, ngriti flamurin me shqiponjën dykrenare, në Kalanë e Shkodrës. Po në të njëjtën datë, më 28 Nëntor të vitit 1912, Ismail Qemali, ngrit flamurin në Vlorë, duke shpallë pavarësinë e shtetit shqiptarë. Më 28 nëntor të vitit 1955, lindi ylli dhe komandanti i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Adem Jashari, me ç’rast po në këtë datë të vitit 1997, u krijue UçK-ja, dhe me 28 nëntor të vitit 2012, shqiptarët kudo në botë kremtuan 100 vjetorin e krijimit të shtetit të tyre. Prandaj, nuk ka ndonjë porosi më të veqantë për popullin shqiptarë, përveq se të bazohemi në përceptimin e kësaj date 28 Nëntorin, e cila datë i ka veqoritë më historike dhe më revulucionare të historisë tonë kombëtare. Dhe shqiptarët si qenje historike, të cilët e bartën barrën e lehtë, apo të rëndë që ka trashëguar historia, fatmirësisht, apo fatkeqëshisht këtë trashëgimi e bartë dhe e trashëgon prej popullit të vet, atëherë pse ngatërrohet me data të tjera, të cilat masa e madhe e popullit shqiptarë i quan të dyshimta…

Simbolika e 29 Nëntorit…

29 Nëntori i vitit 1944, shënohet si datë historike, kur Shqipëria çlirohet nga nazi-fashizmi, mirëpo Dita e Çlirimit Kombëtar- dokumentet e dërguara nga ish-këshilltari ushtarak gjerman, kolonel Volfman Hofman, i cili gjatë një ceremonie në Shqipëri, ia dorëzoj dy dokumenta të rëndësishme me nga dy kopje, Ministrit të Mbrojtjes së Shqipërisë në vitin 2002, për datën e çlirimit të Shqipërisë, në të cilat dokumente nuk dëshmon ikjen e ushtarit të fundit gjerman me datën 29 nëntor, nga Shqipëria, dhe këto dokumente nuk i publikoj, por i mbajti sekret Ministria e Mbrojtjes shqiptare. Sipas këtij dokumenti gjerman, të cilët ata vetë ishin okupator dhe kronolog të kësaj ngjarje historike, dëshmon se Kopliku, ishte i pa çlruar ende me 29 nëntor të vitit 1944, dhe qëndronte nën okupumin gjerman.

Sipas këtyre dokumenteve gjermane dhe dëshmive të tjera, dëshmojnë edhe për shumë ngjarje të tjera, të cilat nuk përkojnë me saktësinë dhe realitetin e ngjarjeve dhe datave historike, sikur krahas përdorimit të dokumenteve historike për datën e çlirimit të Shqipërisë.  Në të njëjtën mënyrë është vepruar edhe me shumë ngjarje tjera historike, sikur që ishte 29 nëntori, festa kombëtare e Jugosllavisë, dhe në një bashkëpunim të ngushtë në mes  E.Hoxhës dhe këtij shteti, kjo datë u bë festë zyrtare edhe në Shqipëri, e cila bie ndesh me të vërtetën historike dhe kriteret e datave kombëtare, kur dihet se 29 nëtori i vitit 1943, ishte data kur u mbajtë në Jajcë, Mbledhja e II-të, e Këshillit Antifashist i Jugoslavisë( AVNOJ), dhe si datë e shënuar kur u hodhën thëmelet e shtetit komunist i Titos, me ç’rast kishte arsye që ta kremtoj këtë datë populli i Jugosllavisë, por jo edhe populli e shteti shqiptarë.

Kremtimi i 29 nëntorit në Shqipëri

29 Nëntori kremtohet edhe në Shqipëri, këtë vit organizuar nga kreu socialist Edi Rama, bashkë me suitën e tij, me ç’rast nuk është gjë tjetër, vetëm përkujtimi që i bëhët diktatorit shqiptar E.Hoxha,  portreti i të cilit dominon akoma në mendjen dhe kokat e shumë adhuruesve të tij. Prandaj, 28 dhe 29 nëntori, janë dy data në rival më njëra-tjetrën, kur njëra shënon pavarësinë e shtetit shqiptar, ndërsa tjetra shënon festën e ish-diktatorit dhe festën tipike-komuniste. Kjo politikë shqiptare nuk është rilindje dhe demostrim i demokracisë, por është një rilindje dhe përpjekje e instalimit të ideologjisë hoxhiste, për t’ia zënë frymën demokracisë shqiptare, kur dihet botërisht se shteti shqiptarë sot,  kurrë nuk e ka më afër, si anëtare e NATO-s, të bëhët shumë shpejtë edhe anëtare e Bashkimit Evropian.

Humbja e ndjenjës së subjektit njerëzor dhe humbja e ndjenjës kombëtare, janë dy qështje, që rrinë njëra pranë tjetrës, por jo, të tregojnë edhe lojë fati me popullin, sepse shqiptarët kanë mësuar nga përvoja e tyre, se çka është e mirë dhe jo e mirë, cila rrugë i ka vlerat e veta dhe cila i ka kundërvlerat, cila botë i njeh vlerat e jetës dhe dinjitetit njerëzor dhe cila i robëron ato vlera dhe njeriun e bënë objekt të asgjësimit. Në qoftëse shqiptarët nuk e kanë të qartë rrolin e tyre sot dhe nuk e gjejnë rrugën  e vet në shoqërinë  bashkëkohore, në rend të parë duke i luftuar mbeturinat e kohës dhuniste, me gjithë forcën kundër tyre për të shpëtuar ardhmërinë e vet, atëherë humbet ndjenja për të qenë një shoqëri e shëndoshë dhe bashkëkohore, një shoqëri me mendje të pastër dhe me vlera univerzale.

Sa do që dikush predenton që ta nxjerr fantazmën nga varri, duke i thurur lavdata krenarie, duke ditur të bëmat dhe mizoritë që bëri ndaj popullit të vet shqiptarë, kjo e lëndon shpirtin shqiptarë kudo që gjindet sot, dhe shkel mbi gjakun e atyre, të cilëve iu dhunua liria dhe krenaria kombëtare. Brohoritjet, dollitë dhe festimet nuk pushojnë, njerëzit ende brohorisin dhe ngrehin dolli për Hitlerin, për Stalinin, Qaushevskin, Enver Hoxhën, Sadamin, Millosheviqin, Gadafin, që  i adhurojnë edhe pse ishin kriminelët më të mëdhenj që njeh historia njerëzore, por historinë e tyre fashizoide, historinë e tyre të kobshme nuk mund e ndryshojnë kurrë, të cilët i mallkoj  koha dhe historia, i mallkoj vepra kriminale dhe i mallkoj gjaku i njerëzve të pafajshëm përjetë dhe mot!!!...