Poezi nga Tahir Bezhani

Tahir Bezhani

 

NEVERITJE

 

Një trokitje nate pa ndarë

Më nxjerr rrugëve të përgjumura

Shëtis boshësive pa cak

Pamje  të mykura

Me zënë frymën

Zjarrmia niset damarëve

Unë këpus pullat e këmishës

Në heshtje grimcoj thonjtë e dorës

Pa dashje pështyjë

Djathtas e majtas,

Plot neveri,

Kaloj nga rruga në rrugë

Kudo postier të ngjeshur mureve

Ne vrapim postesh...

Varfëria prapë plagë e kohës

 

Heshtja ilaç shërimi

I shpirtit në vuajtje

Rrugëve pa fund.

 

Gjakovë, 31.10.2013

 

 

DHIMBJA NXERR LOTIN

 

Mos më qortoni

Kur  shihni lotin që rrjedhë

Gjollës së rrjepur

Malli e dhimbja

Vallëzim kohe

Flaka nuk  pyet

Gacat mbuluar   me hi

Zbrazë dufin

E  viteve të shkuara

Malli nxjerr lotin

Mos gjykoni askënd

Peshën e dhimbjes pa shijuar....

 

G j a k o v ë, Tetor 2013

 

 

LOTIM I DJEGUR

 

Kalova korridoret e zbehta

Me qeshje te mbytur shtrënguar

Takova fytyrën në pasqyrë

Nuk e njoha hijen time

Ndeshje në prag terri

Flokë të shprishura në gërhanë

Pata frikë siluetës në dridhje

Eshtnaja  buzëqeshte hijshëm

Nga bukuri e dhimbjes

Djegur hijeve mashtruese

E durimi gërgëlatke gjymtyrëve

Sa ishte lodhur dhimbja me mua

Durimi zgërdhihej tinëz

Në pusin e zi të natës

Si fëmijë i gëzohesha ditës së re

Kishte ikur një natë me protesta.....

 

Gjakove, 08.11.2013

 

 

NUK DI  PSE

 

Nuk e di  pse

Sa herë moti dalldiset

Më tretet gjumi

Kur rrebeshet turren zemrës

Në lëmshin e jetës mbështjellë

 

Sytë

Pa dashje lotojnë

Përplasje pa nda

As në tokë,

As në qiell

Sa herë qiellit bubullin

Tmerr i buzëqeshur

Fërkohet trupit tim

 

As vet nuk e dijë se pse

Me vijnë qeshje të mbytura në vajë...

 

Gjakove, 20.10.2013