Cikël poetik nga Meri Lalaj

Meri Lalaj

 

Simetrike

 

Çdo ditë

Çdo natë

poetët

dhe të marrët

e qytetit tim

enden fillikat.

 

 

Letër Flora Brovinës

 

E dashur Florë!

Kam shtruar tryezën:

koran Poradeci,

fërlik Dukagjini,

verë Gjirokastre,

ballokum Elbasani,

mollë Korçe

e po të pres.

 

Unë

nuk mund të vdes

pa folur gjerë e gjatë

me ty.

Ti, motër,

si mund të vdesësh

pa m`i rrëfyer të gjitha.

Eja, Florë!

Tryeza e shtruar të pret,

të pret, të pret…

Tiranë, 01.02.2000

 

 

Kuajt

 

(Brezit tim)

 

Ne mbetëm ca kuaj të plakur,

Kuaj gërdallë

I ngrysim ditë netët në të errët

Në stallë.

Na iku jeta poshtë e lart

Vërdallë.

 

 

Zemrat rrethuar me mure

 

Tërë jetën me mure ndarë:

Mure të lartë betoni,

Mure të sheshtë ujorë,

Mure me tela elektrikë,

Mure drejt qiellit si thikë.

E ne për të takuar dorën

E shokut, mikut, motrës

Përgjakëm gishtërinjtë.

Liqeni im i bukur i ndarë.

Rrëzohen aty këtu ca mure

Por lartohen të tjerë

Mure me emra të dashur

Të zhdukur a të vrarë.

Muri që ndan Mitrovicën

Kalon përmes zemrës sime.

Në Preshevë s`kam qenë kurrë

Për atje më ndan një mur…

Dhe zemrës i ve një gur.

Vushtrri, 2001

 

 

Etyd vjeshte

 

Liqeni përplas dallgët

me shkumë.

Në krye të rrugës: polici.

Në fund të rrugës: unë.

Mes nesh: era e akullt.

Qyteti im po fle gjumë.

1985-2005

 

 

Gjethe vjeshte

 

Gjethe vjeshte të allta, të verdha,

të ylberta fluturonin përreth meje

shkollares me gërsheta

e fjongo të bardha.

 

Nuk mund t`i shkelja e i mblidhja

me kujdes copëzat e lumturisë sime

një e nga një i vendosja

nëpër libra.

 

E ato gjethe të allta, të verdha, të ylberta

do të më ndiqnin pas tërë jetën.

Nuk e dija se veç aty pat kuptim lumturia,

e tani nga larg tërë mall më përshëndet

me dorën e vogël të bardhë fëmijëria…

 

Fëmijëria ime për çudi aq e kaltër

mbetur tutje nëpër qiej të largët

ndërsa unë përjetësisht mbetur

një gjethe fluturake e verdhë vjeshte.

Vjeshtë 2003

 

 

Lisi plak

 

Lisi plak nuk i rrëzoi fletët

ai si burrë i moçëm i ndershëm

mbetur përjetësisht i gjelbër

tundur e shkundur fort

prej erërave të vjeshtës

nuk mund të zhvishej krejt

në sytë e të tjerëve.

 

Rrotull tij mështeknat tërë naze

fiu e fiu e fiu hidhnin valle

nën tingujt e lehtë të vjeshtës

supezhveshur, kërthizëzbuluar

tamam posi vajzat tiranase

tek “Blloku” ndaj të perënduar.

Veç ai lisi plak gjetheshumë

ngaherë i blertë fërgëllon

dhe me vete mërmërin:

“Ç`më dogji malli për rininë!”

27 shtator 2005

 

 

Tek Bar-Kafe “Lux”

 

Të ulur ngeshëm nën tendat

Pijmë kafe. Bëjmë llafe.

Mbllaçisim mendimet.

Ripërtypim fjalët

e vjeshtës së shkuar.

Dhe presim me durim

për ndonjë frymëzim…

28.09.2005

 

 

Trau i kufirit

 

Ky tra kaq kërcënues

nën këtë diell përvëlues

e tmerrshme pengesë

ma ndan trupin mes-për-mes!

 

Ky tra pa fund pa anë,

këtu në Qaf-Thanë.

Ky tra indiferent për tmerr

frymën ma ndal, ma merr…

 

Këtu tek ky tra në kufi

jam veç një numër, s`jam njeri…

edhe ky i rrepti doganier

më kontrollon, më çjerr…

 

Në truallin tim tra!

Më thoni s`është hata!

Në tokën time tra!

Më thoni s`është hata!

 

Mjafton veç të hedh një hap

e vrik mbërrij në shtëpi,

do nisem t`ia shkel me vrap

le të më shtien me breshëri…

Qaf-Thanë, 06.06.1999