E premte, 29.03.2024, 01:06 PM (GMT)

Mendime

Fatmir Lamaj: Moisiu i rremë apo Juda i vërtetë

E hene, 30.09.2013, 06:59 PM


Moisiu i rremë apo Juda i vërtetë

Nga Fatmir Lamaj

Faraoni kishte kohë që kishte vdekur dhe zëvendësuesi i tij mezi po e mbante në këmbë Perandorinë nga pasoja shkatërruese të sundimit të gjatë dhe të egër të Faraonit të madh. Njerëzit e uritur dhe të shtypur çdo ditë po bëheshin një kërcënim real për përmbysjen e pushtetit faraonik. Pjesa më e egërsuar mbeteshin Hebrenjtë që tradicionalisht në historinë e gjatë të pushtetit faraonik kishin qënë më të persekutuarit dhe më rebelët në përplasje të vazhdueshme  që kishte pasur Faraoni i madh me këtë rracë të pandreqshme të cilët për hir të së vërtetës ai kishte mundur me egërsinë e pushtetit të tij. Por përsëri ata ishin bartësit e një rreziku të madh ndaj atij pushteti që gjithmonë kullonte gjak dhe lot. Për ta dhe ndaj tyre duhej gjetur patjetër një zgjidhje me sa më pak pasoja që të ishte e mundur dhe këtë zgjidhje e impononin rrethanat e vështira në të cilat po kalonte perandoria. Rreth kufinjve të perandorisë popujt e tjerë e kishin fituar me kohë lirinë dhe flakët e kryengritjes vazhdonin çdo ditë të ngriheshin rreth kufinjve aq të vogël dhe të pamat në qiellin deri në atë kohë të qetë të perandorisë. Dyhej patjetër të gjendej një zgjidhje, një zgjidhje që duhet ti shërbënte në kohë dhe vazhdimisht ëndrrës për pushtet dhe dëshirës për të mbijetuar... dhe befas një ditë mendja djallëzore e zv/Faraonit, pasi ishte këshillluar gjatë me 3 kastat e fuqishme të pushtetit të tij, me kasta e magjistarëve (sigurimi i shtetit), me kastën e priftërinjve (sekretarët e partisë së tij), dhe me kastën e ushtarakëve (hierarkinë e lartë të Ministrisë së Mbrojtjes), ai vendosi të lëshojë pak pushtet nga pushteti i tij sa i frikshëe dhe aq i pakufijshëm. I njohur për djallëzitë dhe poshtërsitë si dhe lidhjet e shumta me familjen faraonike zv/Faraoni, kishte krijuar besimin e nevojshëm tek këto kasta të fuqishme të pushtetit absolut për të bërë ndryshimet e nevojshme për mbijetesën e tij dhe gjithë familjes faraonike. Në rradhë të parë duhëshin rregulluar mardhëniet tejet të acaruara nga shtypja e gjatë dhe e pamëshirë me hebrenjtë (armiqtë e popullit ose klasat e përmbysyra). Hebrenjtë donin lirinë e ëndërruar prej kohësh dhe në kushtet e krijuara ishte e pamundur tua mohoje... por atyre u duhej një udhëheqë që ti drejtonte në drejtimin e gabuarë (demokracisë dhe lirisë). Pasi morën në konsideratë të gjitha kandidaturat e mundshme u zgjodh ai më i përshtatshmi, Moisiu i rremë i cili do ti printe turmat e hebrenjve drejt një itinerari të paracaktuar nga zv/Faraoni , ku do të binin pa e kuptuar ata vetë në moçalin e madh të zhgënjimit nga ku kurrë nuk do mundeshin për të arritur në tokën e premtuar (lirisë demokracisë). Moisiu i rremë me devocionin pervers ndaj familjes faraonike do të zgjidhte gardën e tij pretoriane për të realizuar sa më suksesshëm detyrën  sa të vështire aq dhe delikate. Me ndihmën e pakursyer të zv/Faraonit i cili do interesohej dhe për uniformat e tyre (pardesyte e bardha dhe xhupat e zinj), për tu bërë të identifikueshëm në turmat e egërsuara duke ju garantuar paprekshmërinë nga ana e organeve të rendit, si dhe paratë e nevojshme për të shumta që kërkonin organizimi  i mitingjeve dhe lëvizjet e pandërprera në çdo cep të perandorisë për të realizuar misionin që u ishte ngarkuar. Moisiu i rremë me djallëzinë e tij karakteristike, shumë shpejt do të dilte në krye të turmave si një lider i gjithpranuar prej tyre duke shfrytëzuar ëndrrën që ata kishin për ti udhëhequr drejt tokës së premtuar. Pas një marshimi të shkurtër në shkretëtirën e asaj kohe Moisiu i rremë u thotë që e mundën të keqen, e përmbysëm zv/Faraonin dhe pushtetin e tij gjakatar dhe hebrenjtë e lumtur duke parë njëri tjetrin me habi filluan të pëshpërisnin midis tyre: si ndodhi kaq shpejt? Ata kishin dekada të tëra që luftonin për të drejtat e tyre të mohuara duke derdhur lumenj gjaku, burgosje e internime pafund dhe si tani papritmas toka e premtuar (liria dhe demokracia), paskan qënë kaq afër dhe ata se kishin parë. Gjithë lavdërimet Moisiut, por pa kaluar shumë kohë ata do ta kuptonin se gjithçka ishte thjesht një mashtrimi zv/Faraonit, I cili I kishte future në një kurth ku ata do ta kishin shumë të vështirë të dilnin pavarësisht nga përpjekjet e pareshtura të tyre. Zv/Faraoni ishte kujdesur shumë në instruktimin që i kishte bërë Moisiut të rremë duke ja mësuar të gjitha taktitkat korruptive dhe represive në ushtrimin e pushtetit. Moisiu i rremë me gardën e vet pretoriane  u mundua dhe ja doli pa shumë mundim të zgjedhe nga turma e Hebrenjve disa pseudopërfaqësues me një të kaluar të dyshimtë duke shfrytëzuar arkivin e zi të policisë sekrete dhe i vendosi ata në poste periferike të pushtetit të tij pamatë. Ai i joshi ata me disa prona nga pasuria i pakufij e perandorisë të cilën filloi ta shfrytëzonte sipas orekseve të tija duke mos i dhenë llogari kurkujt. Ndonjë “guximtari”, që tentonte të dilte nga rreshti dhe su bindej më urdhërave të tij, ai do ti kundërvihej egërsisht duke e dënuar dhe denigruar pamëshirë dhe moral. Shpejt e shpejt përfaqësuesit e hebrenjve do pakësoheshin deri në mosegzistencën e tyre në sferën e lartë të pushtetit dhe çuditërisht do pyesnin njëri tjetrin: si ndodhi kështu? Kjo ështe toka e premtuar për të cilën ne ëndërruam dhe sakrifikuam jetët tona? (liria dhe demokracia për të cilin ishin sakrifukuar breza të tërë). Imazhi I fitores së mohuar po tretej dalngadalë në horizontin e errët të një qielli ku kishte një Zot ablsolut Moisiun e rremë, I cili në dehjen e tij luciferiane kishte filluar talljen e pakursyer ndaj tyre. –Ja e shikoni, unë ju çova drejt tokës së premtuar , ju dhashë lirinë dhe demokracinë të cilën ju s’mund ta fitoni kurrë pa mua!- dhe ata në dyzimin e tyre të natyrshëm pyesnin –Po pronat tona kush I mori?- dhe për hebrenjtë e pabindur Moisiu i rremë ulërinte në çmendurinë e tij të pafund:-Pronat prisni se do ua japim, kur ti kemi marrë ne të tëra. Moisiu I rremë sipas mësimeve të kryeustait u kishte mohuar çdo të drejtë prone hebrenjve sepse dhënia e tyre jo se linte pa gje oborrin e tyre tashmë të fuqizuar po u jepte atyre mundësinë të shkëputeshin nga sundimi I tij duke krijuar pavarësinë e cila kthehej në kërcenim për pushtetin e tij të pakufijshëm dhe të pamerituar. Po të drejtat e tjera?... Çu duhet të drejtat sklevërve. Ata kaq meritojnë. Le të jetojnë në kufijtë e mbijetesës fizike që kurrë mos I kthejnë sytë nga karrikja ime e ngritur mbi gjakun dhe mundin e tyre. Koha në ecjen e vet pamëshirë dalngadalë I rrëzon mitet dhe gënjeshtrat dhe erërat që fryjnë po ja shqyejnë çdo ditë e më shumë mantelin rrëzëllitës. Hebrenjtë dalngadalë po dalin nga gjendja e hipnozës që ju injektoi ai, duke parë çdo ditë e mëqartë realitetin e lemerisshëm ku ndodhen. Çdo ditë që kalon dielli I së vërtetës po ndriçon fort dhe shndritshëm duke verbuar pandalje e mëshirë Moisiun e rremë, duke e lënë atë të zvarritet më kot kalldrëmit plot gropa të ditëve të tij të numëruara. Tani është shumë vonë për atë. Thërrasin në kohë hebrenjtë e zhgënjyer: ai paska qënën Juda i vërtetë dhe ndërshkimi ynë atë do ta ndjekë deri në frymarrjen e tij të fundit! Ç’rracë e keqe janë tradhëtarët? Në çdo gjuhë të botës kjo fjalë mbart mbi vete gjithë imoralitetin dhe turpin e kësaj bote.



(Vota: 2 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:

Video

Qazim Menxhiqi: Niset trimi për kurbet


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora