Mendime
Gerhard Jan Rötting: Unë kam një mik
E diele, 29.09.2013, 03:20 PM
UNË KAM NJË MIK
PRISHTINË 1998
Shkruan: Prof. Dr. Gerhard Jan Rötting
- Restoranti në
Prishtinë është i panjohur për mua - si edhe shumë çka në këtë qytet, dhe në
përgjithësi në Kosovë. Me një mik timin të ri, kishim paraparë: Ne të
takoheshim këtu për të diskutuar mbi atë që kishim planifikuar për në vjeshtë të vitit 1998 për
ndihma humanitare. Misioni ynë gjermane "Lindje-Perëndim" është
menduar për fëmijët në Kosovë: ushqim ,veshmbathje dhe ndihma të tjera, që do
të dërgojmë sa më shpejt të jetë e mundur me kamionë. Shpesh ne ishim "si
bresheri jashtë", sepse furnizimet tona humanitare, për popullatën
kosovare ushtria serbe na i kontrollonte
rëndë, dhe na pengonte ashper misionin tonë. Megjithatë, ne vazhdonim ta bënim
këte, sepse neve, fëmijët shqiptare na flinin në zemër. Ne gjermanët duam që të
jemi prezent me të mirat tona , e jo vetëm me fjalë ngase fëmijët, dhe populli
shqiptarë kanë prioritet për ne gjermanët.
Në restaurant
une u ula ashtu që ta kisha në pamje hyrjen dhe daljen e njerëzve. Sa here që
dera hapej une prisja që tash të jetë miku im, por kalonin shumë minuta, dhe
gati një orë e miku im ende nuk paraqitej, mua më ngatërroheshin mendët; athua
çfarë i ka ndodhur, mos e kanë kapur policia serbe, mos më ka futur miku në
ndonjë kurth apo çfarë është në pyetje. Megjithatë une nuk e lejova vetën time
të shqetësohesha tepër, apo edhe të zhgënjehesha në mikun tim, përkundrazi une
lutesha për te, dhe jetën e tij.
Në ndërkohë një
njeri i të 50 ve, më afrohet, une këtë njeri e kisha venerue disa here duke
shikuar në drejtimin tim. Tash mendova po çfarë dëshiron ky tani nga une? Më
ofrohet në tavolinë dhe më pyet me nji gjermanishte të thyer: “ A mundem të
ulem te ju? Po si jo i bëj me dorë që të marri karrigën afër meje. Pa nji pa dy
ai filloi të rrëfej për situatën e kësaj vjeshte të vitit 1998, ku kryengritja
ndaj pushtuesit serb kishte filluar, ku fshatra dhe qytete kishin pësime dhe
shkatërrime nga forcat policoro-ushtarake serbe, dhe ku shifej kjart se do ketë
masakra kundër popullatës kudo. Sa do të jenë pasojat dhe si do të sillet
populli shqiptarë karshi kësaj situate e të tjera pyetje më erdhën nga mysafiri
i paftuar në tavolinë! Une për një moment ndalova mendjën time, duke i thënë
vehtes se duhet te kem kujdese, mos është ndonjë provokator i pushtetit serb
apo mos ky njeri ka ndonjë qëllim të keq kundër meje? Gjersa une kisha në kokë
këso mendimesh menjihere u afruan edhe 5 veta të tjerë te tavolina ime, me
deshirën që edhe ata të jenë me mua, dhe kuptohet une lejova duke thënë se tani
mund të bisedojmë lirshëm për shumë çka. Pa nji pa dy njëri mu drejtua me këto
fjalë; “ Na thuja ti gjerman se pse je këtu? Paetjen e tij e mora si të sinqert
duke parë sytë e tij të padjallëzuar, dhe për këtë thashë në vehten time se më
duhet të i përgjigjem drejte dhe hapur. Përgjigjja e ime ishte konkrete duke ju
treguar të gjithëve se qëllimi i ishte sjellja e ndihmave që une me ekipin tim
nga Misioni “ Ost-West” sjellim në Kosovë për fëmijët dhe familjet shqiptare.
Reagimet e tyre ishin shumë pozitive, duke më falënderuar aty për aty, por
megjithatë vërejta se ata kishin edhe pyetje të tjera rreth situatës aktuale.
Njëri nga ta mu drejtua me pyetjen: “ Si e shihni ju të ardhmën e ne
shqiptarëve në Kosovë? Nga pyetja e tij dhe pritja e të tjerëve se si une do
përgjigjëm, më bënë të mendoi drejte dhe pa akuivoke, ngase mendja dhe sytë e
mi ishin ende të drejtuara kah dera ku une prisja mikun tim, apo në vendë të
mikut tim mundë të futeshin forcat serbe dhe të na maltretonin të gjithëve, por
nga ana tjetër shihja fytyrat e këtyre shqiptarëve të cilët ishin të
rraskapitur nga dhuna e përditshme serbe, nga frika, dhe nga pa siguria e tyre
personale, dhe ajo e familjeve të tyre karshi dhunës policore serbe. Nga e
gjitha kjo, une kisha vetëm mundësin të jem i sinqert me ta, duke ditur se
gjindesha në një reth ku mbizotëronte pushtimi total nga forcat serbe, dhe ku
nuk shifej ende ndonjë fije shprese për diç më të mirë rreth Kosovës.
Megjithatë une vendosa të ua tregoi shkurt atë tregimin për babanë, dhe 7
djemtë e tij me 7 thupra, duke ju dhanë shembullin se nëse janë të ndarë do
pësojne të gjithë, por nëse janë së bashku si 7 thuprat do dalin fitues në
fundë të kësaj katrahure....
Pas këtij
tregimi, mbizotëroi nji heshtje e madhe në restaurant. Ne të gjithë u shukatëm,
dhe vullneti përpunohej në shpirtrat tonë. Pastaj ngritem, dhe ua japi doren të
gjithëve duke ju thënë” Dëshironi të dini se si do të jetë e ardhmja e Kosovës,
nese vie te lufta dhe shkaterimi më i madh?
Bashkohuni në mes veti, afrohuni
si vëllezer me njëri tjetrin. Ky ështe prioriteti, sa më shumë që ju dashuroni
njëri tjetrin aq më shumë ju do përballoni vështirësit, dhe dhunën. Ushtria dhe
policia serbe do ju sjelli edhe më shumë shkatërrime, më shumë dhunë dhe
masakra, pasi që jo vetëm se ju dëmton, por duket qartë se Serbia ju urren me
shpirt, andaj provoni të jeni të bashkuar me njëri tjetrin, dhe kështu ju do e
mundni ushtrinë dhe policinë serbe. Ashtë e mundur qe edhe ne këte bashkim të
ketë edhe ndonji gabim, por ju si shqiptarë mundohuni të nxjerrni pozitivitetin
e të bashkuarit, dhe me këte ju do jeni pro edhe për jetën më të mirë në të
ardhmën. Të jesh “pro” jetës është edhe dëshira e Zotit, dhe bashkimi i juaj do
e sjelli edhe fitoren tuaj ndaj dhunës serbe.
Qëllimi është të kërkohet jeta e mirë, dhe ai që kërkon edhe e fiton,
kështu ju te bashkuar keni ardhmërin , ngase ju forcoheni dhe keshtu jeni të
pathyer karshi armikut tuaj. Nëse përqafoni këte vullnet, dhe dashuri të Zotit
ju atëhere jeni te predisponuar ta
fitoni ardhmërine e mirë, dhe kështu e keni deren e hapur për në Evropë, aty ku
ju e keni vendin, aty ku është edhe ardhmëria e juaj. Mos lejoni asesi të
largoheni nga Evropa, dhe as mos lejoni Evropen qe te ju largoi, ngase Evropa
është me ju, dhe ata do të jenë krah për krah me ju edhe në këto qaste,
por edhe më vonë për të ju dal në ndihmë. Keni kujdes, ngase
edhe evropianet, pra Evropa një kohë do të ju shikoi, dhe provoi se sa e keni
kuptuar ju të qenit evropian, aty ku ju e keni vendin mu në Evropë. Kërkoni nga
Evropa, por edhe duhet te tregoheni se e doni vërtet Evropen, dhe thuajuni
atyre se ju vërtet e deshironi Evropen, dhe se e kuptoni të qenit evropian,
thuajuni evropianve se ne ishim pjesë e Evropes, se i kemi rranjët evropiane, dhe ato nguliten
këtu e më shumë se para 600 vjetësh thellë në tokën evropiane, në kulturën
evropiane dhe në besimin e krishterimit evropian.
Të gjithë ata
burra të ulur afër meje në tavolinë, duke bërë me kokë pershendesin fjalët e
mia, dhe të gjithe me nji faleminderit më nderojnë shumë.
Një nga të
pranishmit, më mban për krahu duke më thënë keshtu, si me pyetje: “Kjo filozofi
a do te funkcionoi”?
Une i them se do
ua tregoi edhe tri fjali si përgjigje.
Një: Fjala, të
bashkuar, nuk ështe filozofi. Prindërit e mi ishin filozof, dhe keshtu une
mundem në mënyre autentike të ju them se. Filozofët përfundojnë mendimet e tyre gjithnji me nji pikëpyetje,
ndërsa këtu te ju nuk ka të beje me pikepyetje, por ka të bëj një thirrje:
Dashuria është vullnet për të qenë të bashkuar!.
Dy: Kush e
pranon të bashkuarit si filozofi, ai qalon në besim, ndoshta një filozofi
ndihmon në ide dhe ideologji të dukshme, kjo edhe qëndron, por ajo nuk sjell
besim, asnji shpresë, dhe fare dashuri.
Tre: Kam
ndjenjën se ju tash pyeteni, se pse atëhere
ushtria dhe policia serbe ka mendimet
barbare që të shkatërroi, thyej dhe dhunoi kundër jush? Une do ju pergjigjem juve edhe pse kjo
filozofi serbe mundë të quhet e “krishterë”, megjithatë ështe kjo nji ideologji
për shkatërime, dhe dhunime që ata ( serbët)
kuptojnë, dhe këto ide vijnë nga ideologjia e tyre, e kjo ideologji e tyre nji ditë do të shkrihet
si bora para diellit.
Katër: une ju them se dashuria ndaj Zotit mbetet,
për gjithmonë dhe për mote nese jeni se bashku, te bashkuar, ishin fjalët e
mia.
Këto që ju na i
thate neve, a ben qe kete tua them edhe te tjereve, me pyeti njeri nga ta.
“ Po pse jo, ai
që fillon të fal dhe te pajtohet ështe si nje Diell i paster për te tjeret. Une
kam nje mik, dhe atij i falënderoem për shumë çka, ai me pat thene njihere”
duaje duaje edhe armikun” dhe këto fjalë me kane nderrue trurin tim, ngase une
isha egoist, por fjalët e mikut tim patën ndryshue shumë në mendjen time, dhe
tash mundem nga zemra të ndihmoi dhe të fal, ky edhe ështe shkaku qe ne tash
jemi këtu te ndihmojmë fëmijet tuaj, dhe mbarë popullin e Kosovës. Miku im do
ketë dëshire që të gjithë juve personalisht të ju takoi, dhe ai qe e kerkon atë
do ta gjej, ngase fjalët e mikut tim edhe mue me kanë bëre të lumtur; dashuroni
dhe jini të bashkuar, kështu thoshte ai. Dhe keshtu ai pret që edhe në Kosovë
te filloi nje erë e re, miku im dëshiron këte, dhe ne , une dhe ti mundemi
gjithashtu të ndihmojmë, ngase kërkohet nji jetë e re me rregulla të reja, dhe
kjo ka të bëjë me të gjithë njerëzimin, e sidomos me ju njerëzit e vuajtur të
Kosovës. Kjo “pamje” e re na shpëton nga urrejtja, mëria, dhe hakmarrja, dhe
krejtë çka ne na duhet ështe dashuria, që ne njerëzimin na lidh kudo, dhe na
shpëton nga e keqja. Nuk ka të bëjë me një Ko-egzistencë, por me një
Pro-egzistencë qe ju dhe neve do na shpëtoi.
Ai njeriu me
fytyre te vogel dhe te paruar me nje falenderim spontan me drejtohet me keto
fjale, “ Ti gjerman, a do te shkosh këto ditë mbrapa ne Gjermani, dhe a je i
sigurt se do vijsh perseri? Se kjo është pyetja e ime? Ju lutem ejani përseri,
na duheni thërret një tjetër nga afer” Ju gjermanët na duheni neve këtu”.
I shikova të
gjithë ata njerëz nji nga nji, dhe ju premtova” Une jam me ju, dhe se a do vijë
përseri nuk bëhet fjalë, llogaritni në mua , ngase ne të krishterët ju
ndihmojmë, dhe ju duam shumë ju shqiptarëve.”
Pasi qe dola nga
dera e restorantit, një erë e fortë më ftohi veshët, vendosa jakën e palltos
mbi ta. Megjithate disi kisha ende nxehtesi nga biseda. Miqët e mi mbetën në
tavolinë, dhe nëse ata tani mikun tim Jezu e kerkojnë, nuk do të
diskutojnë për “ religjionin”, por për
atë se si do ta zbulojnë mikun tim i cili do të dëshironte të ishte në mesin e
tyre. Une ju deshiroi atyre që të shikojnë kah Dielli, dhe tmerret e hijeve të
errëta të cilat shtrihen mbi Kosovën të ikin nga këtu.
Shikimet e mia,
rrugicave të Prishtinës shkonin herë djathtas e herë majtas, duke kërkuar se a
duket kund miku im i ri, me të cilin une doja të takohesha, por jo, ndoshta
edhe nuk do të vij asnjihere!. Duke ecur rrugeve te Prishtines, isha më se i
sigurt: Une do vij përseri, të ndihmoi, ngase në të ardhmën këta njerëz do kenë
nevoi per ndihmën time, ndihmën e të krishterëve, ndihmën e Evropës demokratike
ku Kosova dhe shqiptarët ishin dhe do jenë gjithmonë....
Copë ditari nga
shënimet e kohës së luftës në Kosovë, e Dr. Pastor Gerhard Jan Rötting *
Mission "Ost-West" e.V.
Am Dieland 22 *
D 35649 Bischoffen Z. G. J. Rötting është udhëheqës i Misionit „OST-WEST“,e ku
menagjer kryesor është shqiptari nga Istogu Valon E. Blakaj, mision humanitar që ka ndihmuar dhe ndihmon
pa ndërprerë shqiptarët e Kosovës e më gjerë, është një mik i çmuar edhe i imi.
Këtë shënim ai ma ka dërguar enkas që une ta përkthej dhe përshtati në gjihën shqipe, dhe ta botoj në mjetet tona të informimit dhe portalet shqiptare.