Puntorie Ziba: Kur vdes qyteti

Puntorie Muça-Ziba

Kur vdes qyteti

(Skupit)

Kjo verë e gjatë dhe e nxehtë

polli mijëra insekte

si derra të tërbuar perandorak,

këto gojë çaraveshura

shituan shikimin tim

nga dritarja pasqyrë

e bërë pis me copëza fekalesh

kur,

çdo mëngjes zvetnohej

nga një faqe e qytetit tim.

Nga korrakamat e hutëve

plasnin kokat,

pikonin bulevardeve,

eh, asnjë mendje e shëndetshme

nuk u bë gojë për çdo vesh…

Potpuri zërash të çartur insektesh

shalëgjata e shalë shkurtëra,

dremisnin nga malet përreth

gjoja se flejnë,

gjoja se janë krahë e këmbë këputura.

Ata në kupë të zhegut

gërvishtnin hënëzën e faqes sime

dhe nuk bënin asnjë çap tutje

larg parmaqesh

meqë,

nuk ju lëvizte asnjë qerpik

nga njerëzit snob.

Më sillni tërkuzë e kulpura

t’ua ndal hovin duarve

të skulptorëve milingona

e karakalecë të zhurmshëm,

se qyteti i skulpturave pa art,

mori pamjen e dhomës së morgut…