Kulturë
Gjon Keka: Besëlidhja e pagëzimit arbëror
E diele, 18.08.2013, 05:10 PM
Besëlidhja
e pagëzimit arbëror
Nga Gjon KEKA
Është
pikërisht fryma e plotë e popujve që
udhëheq në çdo epokë ato duke i drejtuar sipas kohës së tyre në gjetjen e
vlervave të saja rrënjësore, një udhëheqje e tillë epokale i ka bërë gjithnjë
popujt të kuptojnë të qenit të pavarur, faktorizues dhe bashakëaktor në ndërtimin dhe
kontributin e përbashkët të tyre për një të ardhme të sigurtë dhe të mirë për
të gjithë.,
Ndërsa
një mungesa apo devijimi nga kjo frymë e plotë e popujve ka shkaktuar verbëri
shpirtërore të cilat jo vetëm se kanë humbur të parët e rrugës epokale te tyre,
por edhe kanë marrë dënimin me vete dhe për vete, duke u riskllavëruar, nënshtruar dhe rënë në servilitet të paparë
ndonjëherë në nënqiellin e kësaj botepastaj vese të brendshme të cilat kanë
qenë gjithnjë pengesa në gjetjen e kohës së tyre dhe burimit të së vërtetës së
tyre kombëtare e identitare.
Nisur nga
kjo, për të kuptuar në thelb epokën tonë,
frymën e plotë kombëtare ne duhet së pari të shohim se a i kemi syt të hapur
dhe veshët në dëgjueshmëri të plotë, apo
siç e dim se, ”ashtu si natyra na ka
dhënë sytë për t’i hapur, ashtu edhe historia veshët tanë për të dëgjuar”, dhe
duke ditur këtë ne duhet të shohim pak më thellë në këtë aspekt për të kuptuar
më pas rrugën tonë dhe pozicionin tonë historik e nacional.
Ashtu si
individët që kanë moral, poashtu edhe
një komb në trupin e tij ka moralin dhe ndërgjegjen kombëtare, ka mendjen, sytë
dhe veshët e përgjithmonshëm, por me
gjithkëtë këtë ai ka edhe pasionet, ambiciet, hakmarrjen, ndjenjën kombëtare, edukimin
kombëtare dhe ligjin moral-kombëtar në marrëdhëniet e tij të brendshme.Të
gjitha ato që janë elastike në këto pikpamje të zakonshme dhe nivelit të saj
shpirtëror e kombëtar janë si rrjedhim i gjendjes së brendshme të shpirtit dhe
trupit të tij kombëtare, ndërsa ato që janë jashtë apo si të pazakonta janë
pjesë e përcaktimit të tij sipas kohës dhe rrethanave historike.Por ajo që
është tepër e rëndësishme të theksohet këtu është se ndërgjgja kombëtare është
vitale për përcaktimet dhe hapat vendimtar të kombeve, sepse ndërgjegja
kombëtare është edhe një lloj i besimit kombëtar, pa të nuk mund të
paramendohet një komb.
Sidoqë të
jetë reth 930 vjetë para lindjes së Krishtit, fryma e lashtë e kombit tonë iliro-arbëror
kishte trekëndëshin e tij historik natyror pellazgo-ilir që lëvizte, me gjithë vitalitetin e saj, gjallërinë
arbërore në mënyrë të natyrshme në lumenj të përhershëm brenda tij dhe këtij
kontinenti të lashtë europian.
Por me
ardhjen e pushtuesit barbar otoman këtij trekëndëshi shpirtëror arbëror iu
mbyllën rrjedhat për në lumin e tij të përhershëm kështu që kjo perandori
barbarë, vendosi paligjshëm trekëndëshin e errët islamik apo satanik lindor, trekëndësh ky që denatyralizoj dhe demonizoj
një pjesë të këtij gadishulli të lashtë.
Menjëherë
pas shembjes së Perandorisë barbare otomane dhe heqjes së këtij trekëndëshi
demoniake, atë e zëvendësoj trekëndshi i
errët sllav, trekëndësh ky që së bashku me atë të trekëndëishit të mëparshëm islamik lindorë e
futën frymën e çoroditur, të demonizmit dhe të prishjes së imazhit dhe kulturës
arbërore europiane në këtë pjesë të rëndësishme të zemrës së europës së lashtë.
Edhe pse
këta pushtues barbar janë mundur ta shuajn dritën e shpirtit europian brenda kombit tonë, ato
nuk kanë arritur kurrë dhe në asnjë shekull, sepse kurrë nuk mund të shuhet
madje asnjë rreze, as nuk mund t’i
zvogëlohet ndonjë ylli kombit tonë të lashtë arbëror europian.Gjithmonë gjatë
historisë drita e kombit tonë arbëror i ka verbuar sytë e pushtuesve të ndryshëm, sepse kombi ynë ka dritën e
lashtë si dielli që qëndron në njërën
anë dhe yjet që i bëjnë dritë apo roje natën atij.Siç dihet kombi ynë kurrë nuk
ka qenë i kënaqur nga reflektimet e dobëta, as nga dritshëkurtërit, por ai ka
dshtë gjithnjë plotësinë, dhe ka shuar gjithnjë etjen gjatë historisë nga
burimi i ujit të tij të natyrshëm. Në këtë kontekekst mund të nënvizoj se drita
është simbol i kuptimit të plotë dhe njohjes së vetëvetes dhe të vërtetës, poashtu
ajo është edhe simbol apo gjuha e së ardhmes, pa të ne nuk mund të ecim drejt qëllimit, respektivisht
pa atë llamb që qëndron në këmbët e kombit tonë arbëror ne nuk kemi të ardhme
të sigurtë, madje nuk mund ta shohim dot atë dhe nuk dijm se ku do të arrijm, prandaj
është drita që qëndron gjithmonë si një hartë si vertikale pra hartë e qiellit
arbëror ashtu edhe horizontale si një komb në unitet dhe liri .
Është
privilegj i racës sonë arbërore nëse ajo qëndron e palëkundur në dritën e
natyrshme të saj, në rrënjët e saj, në shkëmbin historik e kombëtar dhe të paraardhësve
të lashtë.Prandaj drejtësia duhet të jetë qëllimi ynë, sepse natyra e
drejtësisë nuk mund të jetë vetëm fjalë të bukura, ligje të panumërta, por fuqia e punës, e bukrisë, e brezave që
ecin në rrugën e drejtë të kombit, pra të paraardhësve, në linjë me talentet e
tyre dhe shfrytëzimin e tyre brenda kombit, pra një komb që qëndron thellësisht në të
vërtetën dhe drejtësin e tij ai është komb që nuk bie kurrë poshtë, por është komb krenar dhe dritdhënës për
civilizimin e përbashkët brenda familjes europiane.
Por tani
për tani populli ynë gjendet në një rrëmuj, në një revolt brenda tij, ai po zhytet në një vetëskllavëri të vazhdueshme, sepse po bëhet një manipulim i madh me të, dhe një llokoçisje që qonë ujë në mullirin e
armiqëve historik dhe etjeve të tyre tanimë të njohura. Kësaj gjendje po i
ndihmojn politikat e gabuara, të cilat në vend se të dalin nga rrethi i
servilitetit dhe “vëllazërisë” me turqit ata po bien me vetdëshirë në krahët e
tyre dhe po e fusin kombin në një çoroditje.
Ata nuk
po e dinë se “thesari” armiqësorë i cili po iu ofrohet popullit nëpërmjet kësaj
“vëllazërie” të shpallur nga politikanët nëpërmjet parave të premtuara dhe
investimeve të tyre një ditë ky “thesar” do të konvertohet në një “barrë të
madhe” për vetë popullin dhe shoqërinë në tërësi.
Është gjë
e tmerrshme ta kthesh një popull nga lumturia e tij, liria e tij, në një shkretëtir, prandaj nuk duhet lejuar që një popull i
lashtë të bie aq ulët.
Por një
ditë do të shohim se si jo vetem të rriturit por edhe fëmijët do të nxitojnë
kundër shkatërrimit dhe mohimit që po iu bëhet kombit tonë arbëror europian .
Sepse sado që do të ketë injorant, mohues dhe mbetje sulltaniste të cilët kanë
mision rrënimin e kombit tonë, serish si
gjithmonë të urtët e kombit arbëror do ta ruajn identitetin dhe vlerat e
përjetshme të tij, sepse kombi ynë ka
fitilin e tij të jetës të lidhur me vajin e urtësisë dhe të mbrojtjes nga
shkatërrimi.Ndërsa ata që keqpëerdorin mendjen e tyre dhe mbyllin mendjen me
dry kundër këtyre të këqijave do ta kenë fatin e tyre, sepse gjithnjë ka ekzistuar një kamzhik
kombëtar për njerëzit që kanë keqpërdorur mendjen e tyre dhe kanë mballur atë
dhe kanë mbytur zërin e ndërgjegjes së tyre.
Jo
rastësisht shpesh kam ngritur zërin, kam
shkruar mbi karkaterin e shqiptarëve si komb, për personalitetet mbikohore të
kombit si Konstantini i madh, Aleksandri, Pirro, Gjergj Kastrioti etj etj, sepse këta janë llambat e kombit, pa këto
figura ne nuk mund ta njohim thellësin, gjerësin dhe lartësin e kombit tonë arbëror
europian. Poashtu edhe monumentet historike të kombit tonë arbëror europian, jo
vetëm duhet ruajtur e kujdesur, por edhe duhet t’i konsiderojm si kristale që
rrezatojn karakterin historik të jetës së kombit tonë.
Edhe
gjuhën e lashtë tonë e cila po keqpërdoret, madje disa mbetje më tepër pëlqejn në flasin
në gjuhën ideologjisë së tyre sulltaniste apo arabe se sa në gjuhën shqipe.
Duhet ditur përpjekjet për mohimin, apo siç nënvizonte filologu i njohur
gjerman August Fuchs se “shkatërrimi i
një gjuhe është e barasvlershme me shkatërrimin e karakterit të një populli, ”,
por edhe përkundër tendencave një gjë e
tillë nuk do të mund të realizohet kurrë sepse gjuha shqipe ka rrënjë e thella
dhe është e pashkatërrueshem. Është gjuha më e lashtë e kontinentit europian.
Është
Gjergj Fishta, ai që nuk e shkëputi këtzë gjuhë nga rrjedha e tij e lashtë, por
e bëri një rrjedh të re që burimi i kësaj gjuhe të ecën në kapilarët e kombit, poashtu
edhegjeniu i madh i letërsisë Pjeter Bogdani ai e ruajti gjuhën dhe luftoj për
të dhe indetitetin, ishte ai që kapi
pulsin e kohës dhe sfidoj pushtuesin barbar otoman si dhe e udhëhoqi lëvizjen
për qëllimet më të larta, përtej se
parashikuarës.Prandaj si gjithmonë shpirti i kombit arbëror europian nuk heqë
dorë lehtë nga besimi i tij, rrënjët e tij, themelt e tij të vjetëra prej nga ka lind dhe
është përkund. Kështu që ju lutem konultohuni me ndërgjegjet tuaja, braktisin iluzioni mos u kapni në mënyrë konvulsive pas nje dashurie të palumtur të
armiqëve historik, sepse ju e dini, ndoshta
edhe nuk e keni futë në funksion arsyen, por barrën ne po e shohim mbi kurrizin
tuj, fatmirësisht ka ende arbëror që nuk
do ta lejojn këtë barrë edhe mbi kurriz të kombit arbëror.
Me pak
fjalë ajo që tani duhet bërë është që kombi të ringjallet, në mënyrë që të
shohim më pas ndryshime të vërteta, dhe
politika të urëta, sepse politikat e
mëdha kanë vetëm rrëshaja. Ndërsa duhet ditur se ai që e do kombin dhe shtetin
e tij sinqerisht, ai i shërben atij, dhe nuk e sundon apo manipulon me të. Nuk
duhet qëndruar në udhëkryq gjithmonë, duhet të kuptoni se duhet vendosur se ka duhet
të ecni, zgjidhni, zgjedhja juaj është në dorën tuaj poashtu edhe shkatërrimi
është në dorën tuaj, por një gjë duhet ditur se kombi arbëror do të
triumfoj ndaj të keqes, sepse drita do ta ndricoj atë dhe do ta shpie në rrugën
e ardhmërisë. Por ju vetë mund të zgjidhni, të ecni më europën osej jo, por
duhet ta dini se europa ecën edhe pa ju drejtë të ardhmes.
Me
gjithkëtë duhet ditur në kuadër të kësaj se shumë janë të thirrur, por pak janë të bekuar, sepse pikërisht tani
shihet qartë se kush është duke e mbajtur dhe përtërirë besëlidhjen e pagëzimit
arbëror dhe kush është duke tentuar të largohet dhe të mohoj këtë beslidhje
pagëzimi për secilin arbëror që ka identitet kombëtar europian.
Ndërkaq
unë besoj ashtu si paraardhësit e mi se një ditë do të përësëritet fjala e
madhe tek kombi ynë "U bëftë
drita!", pra ta ndriçoj atë dhe të lind një diell i ri, të gëzoj të gjallin midis këtij kombi të
lashtë, të drejtat e tij të natyrshme historike të unitetit kombëtar dhe
rikithimit në familjen europiane.Sepse vetëm në mbretërin e të vdekurve nuk ka
gjallëri, por mund të ketë vetëm kufoma
të gjalla dhe fantazma.
Jo rastësisht luftuan paraardhësit tanë kundër pushtuesve, ashtu edhe çlirimtarët së fundi në vend, sepse ata ishin gjithmonë atje kur vendi ishte në rrezik, nbë rradhët e atyre që sakrifikuan për lirinë dhe ruajtjuen e qenjes sonë kombëtare europiane, ata luftuan derdhën gjakun për ne sot, që jo ta keqpërdorim lirinë dhe të heqim dorë nga idealet e tyre, por të ecim të sigurët në rrugën që trasuan dhe në vizionin e paraardhësve. Prandaj edhe tani të gjithë duhet ta mbrojn kauzën e shenjtë të tyre kombëtare, ta ruajn lirinë dhe t’i vlerësojn në lartësin e tyre sakrificat e mëdha dhe këshillat, por edhe të testamentit që ata lanë.Askush nuk mund ta çrrënjos as gjakun vjetër e as të ri të derdhur për çlirimin e kombit tonë arbëror europian nga pushtuesit barbar, sepse ai flet dhe do të flas gjithmonë.