E enjte, 28.03.2024, 11:37 PM (GMT)

Shtesë » Historia

At Zef Pllumi: Burgu i madh

E enjte, 15.05.2008, 04:30 PM


At Zef Pllumi
Fragmente nga libri ''Rrno vetëm për me tregue''

Nga kapitulli

BURGU I MADH

Fq.211

„Dom Pjetër Gruda. Në dhomën Nr.5 ishim na të dy ma të rijtë. Urdhnat e vogjël i kishim marrë bashkarisht, ndërsa për mungesë të moshës kanonike un nuk pata mundsi me u shugurue meshtar në të njajtën ditë me te. Si moshë ai ishte dy vjet para meje, ndërsa për msime ishim paralelisht ndër dy shkolla të ndryshme. Dom Pjetri kishte lindë për artist skene. Talenti i tij ishte i jashtzakonshëm. Un, si koleg, për shaka ia thashë dy-tri herësh se ai ishte i lindun për skenë e jo për Kishë, ndërsa ai ma kthente se prirja e tij ishte prifti, mandej skena. E me të vërtetë ishte nji prift katolik krejtsisht i përkushtuem për të tjerët. E kishin shti në burg, se në salonin e teatrit të Kolegjës Saveriane në vitet 1943-44 kishte vu në skenë nji dramë, e cila paraqiste nji episod të luftës civile spanjole në Alkazar, prandej duhej që ta lante me burg ket propagandë antikomuniste; e kishin dënue 5 vjet. Gjatë hetuesisë nuk kishte pasë tortura aq mizore: natyrisht shtërngimi i prangave, mosdalja për nevojat fiziologjike etj ishin për të gjithë. Ai më tregoi se për dy muej e kishin lanë me nji grue në dhomë. Ma vonë e kishin largue nga ajo. Por nji ditë, më tregonte ai, e thirrën në drejtori të Seksjonit të Sigurimit. Aty, ai majori, drejtori i Punve të Brendshme i paraqet nji deklaratë të shkrueme në të cilën thuhej: „X grue dishmon se gjindet me barrë dhe këtë e ka me D.Pjeter Gruden“.
- Ç’ka doni të më thoni ju me këtë?
- Na nuk thomi gja të keq – i thotë majori – por e kemi punën se grueja asht në burg dhe ajo nuk mund e përballojë shtatzaninë. Duhet ta çojmë në spital, ama spitali si dokumentacion sekret i kërkon femnës edhe atësinë. Prandej deshëm të të vemë në dijeni.
- Mirë, - u përgjegj D.Pjetri – ju doni me thanë se baba jam un.
- Sigurisht, nuk asht puna se e thomi neve o e duam neve: këtu flet deklarata me shkrim.
- E po, atëherë mbasi un jam baba, un kam të drejtën e Babës dhe kërkoj që grueja mos të shkojë në spital për abort. Un due fëminë.
- Po çka të duhet ty femia? Ti je në burg e ajo në burg. Mejtoni se do t’u lirojmë?
- A na lironi apo jo, a jetojmë në burg a jo, asht punë tjetër kjo, por un në kjofsha babë e due me doemos fëmijën!
- Mblidhni mendtë D.Pjetër! Ti je nieri i zgjuet e i din këto punë. Si lind e si mbahet fëmija në burg?
- Un e kërkoj me çdo kusht dhe bjere nji letër këtu e të shkruej.
- Çka don me shkrue?
- Un due me ba këtë deklaratë: në rasë se ajo grue aborton fëmijën, un atësinë, që më vehet e deklaroj shpifje dhe nuk e pranoj në kurrnji mënyrë. Në kjofsha baba un due fëminë.
- Mirë, D.Pjeter, çka të duhet?
- Mue ai më duhet, se vetëm ai ka me provue fajsinë time. Un do t’i baj letër të gjitha organeve kompetente që, porsa të lindin fëmija, të bahen analizat e gjakut tim si babë e të nanës ashtu edhe të fëmijsë. Në kjoftë se analizat e rruazave të gjakut e ngarkojn mbi mue, më duhet ta duroj shpifjen derisa Zoti ta qesë në dritë, por nuk duelën analizat nuk kam si e pranoj.
- Pse e tregojnë analizat shkencore se kush asht babai?
- Po si s’e tregojnë. Zoti ka vu ligjet e krijesës, me rregullsi të saktë. Shkenca vetëm se përpiqet t’i njohë të msheftat e Ligjeve, që ka vu Zoti.
Dom Pjetri më tha se ai oficeri kishte mbetë gojëhaptë. Thuhej se para se të delte në mal, ai kishte qenë samarxhi dhe ishte e para herë që ndigjonte për këto metoda. Atë ditë e mbrapa nuk i bani kurrkush za. Por më tha: „Për si mendoj un, kjo ishte nji ndër torturat ma të randat, që ushtronte sigurimi: kërcnimi moral“.
Në burg ato femnat e akuzueme përgjithsisht ishin gra të ndershme, bile pjesa ma e madhe heroina të vërteta. Megjithëkëtë ndër disa momente të jashtezakonshme, nieri asht nieri dhe mund ligshtohet e i shpifë edhe vetes gjana, që nuk i ka pas as në andërr. E me këto deklarata atëhere sigurimi luente si qeni me sukull. Un aty e kuptova se jo vetëm atij, po edhe ndonji kleriku tjetër, ishin përpjekë me i kurdisë ndonji kurth. Nuk dij se ka pasë ndonji rasë që të ia kenë mbrrijtë.”



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora