Xhevahir Cirongu: Puthje në mermer të bardhë

Xhevahir Cirongu

Puthje në mermer të bardhë

Baladë

(Këtë poezi ia kushtoj babait tim të shtrenjtë, Remziut)

Vitet janë strukur diku në heshtje

Pas tyre, loti i kripur ende pikon!...

Nëpër muzgun e natës dëgjon

cicërima zogjësh që qajnë.

Vetëm kur agu i ditës zbardh,

Atëherë ata këndojnë.

Von mbrëmjeve kënga e tyre,

ndalon në vajtim!

Aty në kodrën e qytetit me emrin ‘’Vilë’’

Ku dallgët e detit bëjnë ‘’gjumin’’.

Zogjtë kuvendojnë me njerëzit

e qytetit të mermertë.

Çdo cicërimë e tingull

Aty në degët e pemëve të Selvive,

puthin gërmat e shkruara të arta

Emrat mbi pentagramet e pllakave

të gurëve të ftohtë.

Ishte katërmbëdhjet shkurti 2001,

Fjalën’’Lamtumirë’’babai shkroi

Me lotin e kripur nëpër faqe.

Në vend të fjalës :Amanet!

thau dy liqenet blu

për tu bërë obelisk.

Sa herë që vete aty

Një lule e fije bari më përshëndet;

Nuk vonoj edhe unë

Afrohem pranë fotos së babait

E puth, pastaj ledhatoj emrin e shkruar

në mermer të bardhë.

Në këtë çast vetiu

Loti i kripur nëpër faqe rrëshqet,

Nga thellësia e nëntokës

Vjen një zë i ëmbël e bisedon me mua.

Pastaj, lulja e bari që rrinë aty pranë

Më qortuan e më thanë:

‘’Mos loto biri im! Loti e puthjet

në mermer të bardhë,

treten e takojnë Babanë!’’.

Kurse Epitafet natën

puthen nga drita e argjen e hënës.

Durrës,14 Shkurt 2013