Reshat Nexhipi: Të rrosh sa malet o Sali

,,Debat,, rreth  tekstit  në vijim,  shkruar  në murin e objektit  të  Kongresit  të Alfabetit në Manastir, nga person i pa identifikuar

Të rosh sa malet o Sali, që solle

dy mbretër tanë në Shqipëri

Nga  Reshat Nexhipi

Hyrje

Sjellja  e  shpatës  dhe përkrenares  së    Skenderbeut  nga  Viena  si  dhe të  eshtrave  të Ahmet  Zogut  nga  Parisi në Tiranë, si  ku do, ashtu edhe midis shqiptarëve  të  Manastirit, ngjalli interesim të  jashtëzakonshëm.  Ithtarët  e PS-së,  lidhur  me  mbretin,  nuk  lanë  gjë  pa  thënë  kundër  kryeministrit,  duke   përdorur   fjalë   më  banale  të kopijuara  nga ato  të palës  tjetër, sidomos  ato  të dy  papagallëve  të  Fiks  Fare-s  etj,  kurse  ithtarët  e  PD-së,  të cilët  në Manastir,  janë  në  numër disa  herë më të madh  se  ata  të  partisë tjetër ishkomuniste, kryeministrin  e  ngrenë  në  qiell. Njëri  nga këta të  fundit, duke  shfrytëzuar 104 vjetorin  e  Alfa betit  gjegjësisht vizitën që  i bëhet objektit  të Kongresit,  në një mur  të  këtij  të fundit, kishte  shkruar  fjalët  që  qendrojnë  në  titullin e këtij shkrimi. Mirëpo, ndonjë nga të palës tjetër, me  të  lexuar, i kishte  fshirë, prandaj dhe  nuk u identifikua  dot autori  i  këtyre fjalëve, sa  të  thjeshta, aqë  edhe  inhteresante,  nvarësisht   kush si i kupton dhe si i tingëllojnë në vesh.

Bisedë rreth Ahmet Zogut

Për  tekstin  në  fjalë u  informova  gjatë vizitës  që bëra  në  një familje  manastirase, për  t ia  uruar  fejesën  e  djalit të saj.  Aty gjeta  plot  njerës  të  cilët  objekt  bisede   kishin   pikërisht  atë

që  ishte shkruar  në  mur. Për  shkak  të moshës,  të  gjithë  u ng

ritën  dhe  më  bënë  nder,  përveç  një  prosocialistit  dhe  komu  nistit të përbetuar, i cili, kuptohet  pse, nuk lojti nga vendi. Duke

e  ditur  profesionin   tim, si  me  qesëndi  më  pyeti,  ç farë  men

dim  kam për  shkrimin  në  fjalë dhe, pa pritur  përgjigjen, filloi

të  shprehet  me  fjalë  më  të pahijshme,  sidomos   në  një mjdis familjar, për autorin anonim. ,,Si  është  e  mundur  të  lavdëroro

het  njeriu  që  solli  koskat   e   tradhëtarit  më  të  madh  të Shqi

përisë  dhe  ai  që serbëve  ua shiti  manatirin  e ,,Shën  Naumit,, dhe  që me ndihmën e tyre rrëzoi  Fanolin, kur  se  në  vitin 1939  rrëmbeu  floririn  e Shqipërisë  dhe  ja  mbathi  këmbëve,,.

Tu them  të drejtën, edhepse  polemikat  dhe  zënkat  nuk  janë në natyrën e karakterit dhe  edukatës  time familjare, mu  ngritën flokët   përpjetë  dhe  vendosa  ta  kundërshtoj,  por  njëri  që   ki sha   pranë,  më  tha:  ,,Është  djalë i  një   komunistit   dhe  pakë çakërqef  nga rakia, prandaj  mos  u  mer  me të,,.E dëgjova  dhe për  të  mos  e  prishur gëzimin  familjar, heshta, por,  në  shenjë mos pajtimi,  tunda  kokën, duke  i  dhënë   në  dijeni  ati  dhe  të  pranishmëve  të tjerë  që  nuk është  ashtu  siç  thotë  ai. Kjo, me siguri, u  dha  guxim  të tjerëve  që t i përgjigjen. Njëri  prej tyre,   siç  duket,  mjaft i lexuar,  veç  tjerash,  i tha:  ,,Është  e  vërtetë  ajo  për  manastirin,  por  në  vend   të  tij, Shqipëria   mori  nga  serbët  disa  vende  të  tjera  në veri,  të  cilat  ishin  shumë   më  të  vlefshme  se  manastiri,  a  po  jo  Zotri  profesor?,,-  ,,Ashtu është  - i  thashë, gjë  që  e  nxiti   edhe   më  tepër  t i  kundërvi het  provokatorit  komunist, të cilin, sa vura re, pothuajse  tërë të pranishmit  e   urenin  pa  masë,  sepse  asnjë  prej  tyre  nuk   e mbështeti.

,,Është e vërtetë  ajo që me ndihmën e  serbëve, Ahmet  Zogu  rrëzoi Fanolin, por  këtë  e  bëri  jo  për t ua  dhënë  atyre Shqipë rinë, por  për  të  penguar  depërtimin  komunist   të  Fanolit, i ci li, si prorus, e   mbolli  farën  e  Rusisë  dhe  Beogradit   në Shqi   përi,  prandaj  dhe  ajo  u  bë komuniste, vegël  e Titos,  e  jo  de mokratike,  kapitaliste, si  Amerika,  Anglia,  Franca  e  të  tjerë, edhe  pse   edhe  ato  luftonin  bashkërisht   me  Rusinë   kundër  Hitlerit, pra ishin në të njëjtin bllok -tha  një  nga  të pranishmit, duke  më  parë  mua  se si do reagoj. I dhashë  në dijeni  se e  ka pothuajse  tamam, duke  shtuar  unë  edhe  ndonjë  shkak  tjetër në  lidhje  me çështjen  në  fjalë.

Ithtarit të  PS-së,  siç duket,  iu harxhuan  ,,fishekët,, dhe duke

mos  patur  kontraargumente  për të demantuar  ato që  u  theksu

an  më sipër,  u  përqendrua  te  ,,grabitja,,  e  floririt  nga  ana  e Mbretit  dhe  largimi   i  tij  nga  Shqipëria.  Për  këtë,  nuk   pati  guxim  të  përgjigjet  ndonjë  nga  të  pranishmit, prandaj,  iu  dr ejtova  unë  dhe  i thashë: ,,Shiko, Zotri i nderuar, Ti  nuk  ke faj  që  ke mendime  të  gabuara,  se  i  ke lëxuar nga  librat  e  Titos  dhe  të  Enverit,, dhe  e   pyeta  ç farë  profesioni  ka. ,, Jam  berber,, -më  tha,  me  zë  të  butë  dhe  të qetë, sepse  kishte  filluar  t i dalë  rakia, ishte bërë esëll  dhe,  mbase  po  bindej  që  gabon

Unë  vazhdova: ,,Nëse Ti  tregon  diçka  lidhur  me  zanatin tënd  unë  ose   kushdo  tjetër, do  të besomë,  prandaj  edhe  Ti, duhet

mua,  si  historian   që  jam, të  më   besosh   dhe  fillova  t i  sqa

rroj:  ,,Eshtë   e  vërtetë   ajo  që  thua  lidhur  me  ikjen  e  Mbre

tit  dhe  marrjen  e  floririt,  por   atë  ai  nuk  e  bëri  në  kokë  të vet,  por  me  vendimin  e Parlamentit, sepse, me  largimin  e  tij   i  tregoi  botës  që  nuk  pranon  okupimin  italian,  kurse  sa i ta

kon  floririt,  ai   ishte  dhe  mbeti   pronë  e  shtetit  të  Shqipëri

së, përndryshe,  po  ta  linte, do  ta rrëm  bente  Italia...,, etj.etj. Nuk  më  kundërshtoi  dot,  edhe pse,  nuk pretendova  që  jam  plotësisht  në  të drejtë....

Paraqitja interesante e zonjës së moshuar

Asaj,  siç duket, komunisti   në  fjalë, i  kishte  erdhur  majë  hun dës,  prandaj  dhe  përfitoi  rastin  për  t u  çfryrë  me  të. ,,Si nuk  të vjen turp  që përmend  manastirin, po ç je ti more  njeri, shqip tar  apo  kaur  që të paska  mbetur  meraku  në  atë  kishë. Po  ç i duhej  manastiri Shqipërisë, more  njeri, mirë  bëri  që  ja dha, se  tërë  ata  të  Pogradecit, do  bëheshin  kaurë. Po  të  ishte  xhami,  me  siguri  se  nuk  do  t ua jepte. A  është   ashtu   more  vëlla,,?  m u  drejtua  mua. Qesha  dhe  nuk  bëra  zë, se nuk më vinte  mirë  ta ndërpres, as  edhe  do ta bindnja  dot lidhur  me  këto  çësh

tje fetare, por, megjhithatë, përmes shikimit, bëra sikur pajtohem

me  të, prandaj ajo vazhdoi  me ,, sulmet rafale,, ndaj komunistit

,,Ti, more   evlat,  kur  të  zësh  në gojë Ahmet  Zogun, duhet  të març  avdes  dhe të  lash  mirë  gojën,  sepse  familjen  e  gjyshit   të  tij  e  ka  vizituar   një  Baba  bektashi  i  cili,  i  kënaqur  nga  mikëpritja  fisnike që  ju bë, ka  uruar   të  Zotnë  e  shtëpisë, du ke  i  thënë   që  nga  familja  e tij  do dalë  një  njeri  të  cilin  do ta  njohë  tërë  bota  dhe  urata  e  tij u  bë,, -tha  ajo, duke  aluduar  te mbreti  i Shqipërisë  dhe  duke   shtuar se  ajo  uratë  do  ta zërë  edhe  atë  që solli  koskat  e  mbretit në  atdheun e vet, pran

daj  dhe  ai vazhdimisht  po  fiton dhe  do  fitojë, sikur   ju komu

nistët  të hidheni  përpjetë dhe  ta bëni dhëmbin sa të qenit, kurse  atij që shkruavi ato fjalë në murrin e objek tit ju bëftë dora flori,, etj.etj.

Tunda  kokën  për  çka  tha ajo,  sidomos  për  ngjarjen  intere

sante  dhepse  ndoshta  e  sajuar,  lidhur  me  uratën  e  Babait,  e cila, të  them  të  drejtën, mu duk  e  mirë dhe  më bëri kureshtar për  ta  dëgjuar se  çdo thoshte  pastaj, por, në  ndërkohë, më kër kuan  në  telefon  dhe patjetër  duhet të shkonja, prandaj kërkova lejë  nga i zoti i shtëpisë, dolla  përjashta,  duke thënë  me vehte:  ,,Eh, çmund të dëgjosh nga  njerëzit e thjeshtë....,,!!

Ps. Për shkak  se  çështja  e  sjelljes së eshtrave  të Ashmet  Zogut është aktuale, e pashë të udhës, të paraqes  edhe shënimet  në vijijim.

Ahmet Zogu, sipas Fisherit. Ky historian i madh amerikan Ah

met Zogun e cilëson si një politikan shumë të zgjuar “që diti të përfitojë maksimumin në përplasjet diplomatike me Italinë dhe Sërbinë në emër të formimit të kombit shqiptar. Sipas  tij “Shpa

llja e mbretërisë ishte një veprim i zgjuar, pasi kjo formë regjimi i përshtatej regjimeve mbretërore që e rrethonin Shqipërinë dhe në ndërkohë, ishte forma më e mirë për të mbajtur Shqipërinë të Bashkuar”.

Ahmet Zogu, sipas Geralldinës: “Mbreti Zog im shoq i dashur, qe një personalitet shumë i dalluar. Ai lidhi një grup fisesh të ndara, në një mbretëri të bashkuar, në një shtet të vetëm. Ai më tepër se kushdo tjetër, krijoi Shqipërinë moderne dhe i dha asaj Kodin Civil, më të përparuar të Evropës Lindore. Ai pajisi vendin e tij me shkolla dhe spitale. I mungonte vëtëm koha ta kishte shpënë shumë përpara vendin dhe popullin e tij e ta bënte të lumtur. Këtë kohë, një diktator fashist dhe lufta botërore ia rrëmbyen nga duart. Në muajet e parë të 1961-shit, në një cast mbeti vendosi të shkojë në Paris, për t’u takuar me presidentin De Gaulle dhe me disa miq të tij të vjetër(Me siguri  lidhur me çështjen shqiptare-RN? )Ky udhëtim i bëri keq dhe u sëmurë kaq shumë sa që e çova në spital, ku edhe vdiq”.