Zeqir Lushaj: Dhuratat e miqëve, na gëzojnë (XX)

Veçojmë tri vjersha nga ky libër modest, por simpatik

TRADITA

N’kull? të lasht?,

Ne kemi odë.

N? od?  kemi,

Ball? oxhaku,

Mbi oxhak,

Asht’ nj? kavall,

I bje me gishta,

I urti ...Plak.

Melodija...,

Si bukë-valë,

Vjen me mall,

E vjen me vajë.

./.

ANDRRA E SHPRESËS

E tash Fisht?,

Pusho n’qet?si,

Kur t’bje hymni,

P?r Arbnorin?,

E shenjt?,

Do ta këndojm?,

Me atë lahut?,

Amanet ,

T’bardhave brezni.

Moj Shqip?ri,

Mbetsh bekue,

A t’ka mbetë ,

Një zog drangue.

Veç diçka i ra n’mend,

I ndihmon Zoti ynë,

Gjithçka n? jet? ,

E ka t’filluet!

./.

Flia

Nj? zan? ishte e martuar me nj? bari.

Bariu i ruante delet.

Nj? dit? n? mal iu d?ftua Hyu.

K?rkoi nga bariu nj? flijim dhe i tha:

Un? ju dua shum? dhe ju ruaj – ç’ka do t? b?nit ju p?r mua?

Bariu kur u kthye n? sht?pi e mori thik?n me e pre dashin.

Zan?s iu dhimbs e i tha:

Pse po e prenë?

Bariu p?rgjigjet:

E b?jm? fli p?r Zotin.

Zana i thot?: E b?j un? nj? fli .

N?se nuk i p?lqen Zotit at?her?, preje dashin.

Zoti erdhi n? sofr?n e tyre e shijoi nj? petull.

P?r her? t? par? rrodhi nj? lot hyjnor.

Me p?lqen flija se i keni dh?n? form?n e diellit.

Un? gjithmone do t’ua jap dor?n.

Mendohet mbi 10.000 vjet,t? ekzistenc?s s? flis?.

Forma e gatuarjes s? saj kurr? nuk ndryshon,

me saç, mblatimi i hirit t? zjarrit dhe brumit.

-----------------------------

Një fragment nga Poema Shportat e Princit

***

Mbas një viti,

çiftit të ri,

u fal Zoti

një fëmijë.

Janë gëzue,

verë e shend,

e ja lanë,

emrin Shpend.

Shkoi një kohë,

e vite shkuen,

në atë vend,

ku ishin ra,

E bajka mbreti

një punë,

zanatçinjtë,

për me i pa.

Në pallat i ftoi,

Suvenirë,

I duhen,

kishin ardhë shumë,

Reklamonin,

Punën,

e me ta Lauri,

ishte përzie,

Vinte i fundit,

në pallat me hy.

Kjo mbretëri,

ishte fqi,

me mbretërinë,

e atit të tij.

Një arkë të bukur,

e thurë mirë,

bisht të thikës,

e vë në zjarr,

e mbasandej,

në kapak të saj

i dha vulë,

me allë të zjarrtë

(se ne bisht,

të thikës së tij,

e mban kodin,e fshehtë,

për me pa çdo,

mbretëri...,

origjinën e tij)

Erdhi dita,

festë pallati,

ulë në fron,

mbreti rri,

Kanë mbarue,

Ceremonia,

rend po hyjnë,

zanatçinjtë,

E në fund,

i ardhka rendi,

për me hy,

Princi i ri.

Vë pallton,

mos m’u njoftë,

prijka nusja,

me gjithë djalë,

E mbas saj,

vjen Lauri,

qesin hapat,

shumë ngadalë.

Ngrit në kambë Mbreti,

E puth fëmijën,

e merr shportën,

është shtangue,

E sheh vulën,

lëshon sytë Laurit,

ky heq pallton,

e janë kuptue.

Për at hir,

për Perendi

Lauri

je ti!?

Afrohet,

mirren ngrykë,

lot të shumta

derdhin të dytë  .

Falë zotit,

o princi im,

ti je djalë

i shokut tim.

Jemë mërzitur,

krejt çka qemë,

n’darsën tande,

pa mend mbem,

Tash me dasëm,

kam me të çue,

atit tënd,

me i tregue.

Tri ditë e net,

Çmallen,

i tregon,

princi ngjarjen,

Niska dasëm,

me ushtri ,

për me shkue ,

te shoku i tij.

***