| E merkure, 15.02.2012, 08:44 PM |
Shaban Cakolli
LETRA E NËNËS
Radhët i kishte shkruar
me lotët e saj
liqe i pafund
përmallimi
i derdhur nëpër fjalë
ata lot,ai mall
i saj,i përjetshëm
më djeg kahdo si zjarr.
BABAI
Fytyra e babit
mu shfaq në atë ëndërr
në orët e agut
më tha:
që tu përngjash burrave
bëhu ballë furtunave
forco unin tënd
më tha, dhe dhembjet bluaj
në vetvete, mos u ndjej
kurrë i huaj.
TOKA IME
Të më falësh toka ime
për vitet kur isha djalë
mbi ty ndoshta kam lënë gjurmë
që të lënduan, t’erdhën rëndë
sapo kuptova se ikën vitet
pa praninë tënde,toka mëmë
flokët e thinjur
zemrën e vrarë
dua të më falësh
mua fëmiun plak
të të dua tash nga larg
me mallin çmendurak
përgjithmonë mallkoj kurbetin
kohën që na treti në këtë rrugë
mall ta kemi ne njëri-tjetrin.
VARGJE MALLI PËR TOKËN TIME DARDANËN (Kamenica)
TRONDITJE KOHËSH
I thotë e djeshmja të sotme
unë lart e ti poshtë qëndrojmë
e sotmja i thotë të djeshmes
s’bëre gjë fare për fatin tonë
përgjatë ecjes së vet
ky ndërrim kohësh
kërkon dritë dhe identitet
jo rrallë na mashtron lakmia
kur dalim në maje,
pa çarë kokën se çfarë thotë populli
ata të lodhurit t’përvuajturit
me dhembjet e tyre ndër llërë
kot provojmë t’i lëkundim askushët
Shqiprëinë, ata, e kanë nënë.
DIÇKA SI ZGHËNDËR
Portat e ëndrrave
natë e për natë
i hapi në shtrat,
zemra mal më bëhet
hapëroj nëpër Gjilan
hy dhe dal
shtigjeve të tua
kohën e ndal në “Kristal”
me poetë me këngëtarë,
por mëngjeseve trishtohem
sapo takoi fqiun e parë
e më thotë:Guten morgen.
KËNGË FATI
Në fytyrën tënde
dhembjet t’i lexova
në mua lexova vuajtjen
që po fillon prej tash
dhembjet le të na dhembin bashkë!
FATKEQËSI BREZASH
Stinët ndërrojnë netët
në kalendar,s’ndërrojnë rrugët
për t’pagjumët mërgimtarë
rrugë dje
rrugë sot
Evropën e mbushëm plot -
kohët ia mbathën brenda natës
lum i forti në baltë btë shtrëngatës
rrugë dje,rrugë sot
Evropën e mbushëm plot
mërgimtarë e plagë e vrragë
t’pagjumët ne
si sot si dje.
DIKUR DHE TASH
Kur u nisëm n’rrugën e dritës
jeta me vdekjen
qëndronin bashkë
shtrat për shtrat
ndanin epilogun në lojë gjaku
pa dhembje assesi s’ka bërë
shpirtin shtrëngoja me dhëmbë
duroj, prapë, sa mund të durohet
nga caku nuk lëkund dot mendjen
edhe në vdeksha
s’dua të vdes pa emër.
KUR E MUNDËM KUÇEDRËN
Djalli e dërgoi një kuçedër
në kthetra helm,me gojë flakë
shqiponja i doli para, e ndali
e hodhi t’plandosur në batak
po u nise ndonjëherë tjetër
do pësosh sërish më keq
ik zonja e egër kuçedër
kthehu në Karpate te i yti dreq.
E NDJEJ THIRRJEN E NËNËS
Shkojnë stinët
dhe prapë vijnë
dhembjen
ç’ma kanë bërë grumbull
e ti, biri i nënës
kaq vite je humbur,
thirrja jote, nënë
zemrë po ma gris
këtu i mërguar n’male
në një qytet të Gjermanisë
a je lodhur
a je plakur, nënë
nëpër atë furtunë
saherë të kujtoj unë ty
motet më rëndojnë më shumë.
SIMBOLIKE
Jemi përcaktuar për dritën
mbrapa kurrë më s’do kthehemi
tash e tutje
na duhen dy flamuj
njërin mbi kufomë
tjetrin mbi pullaz
dhe jeta jonë shqiptare
le të rend nëpër breza
krejt origjinale
e bujshme, krenare.
KUR MA VRANË KËNGËN
Unë, rrapsodi i harruar
këngën e kam pëlcitur
në një kohë të perënduar
jehonën e saj e lashë peng
anë e kënd nëpër Dardanë
por, atë ditë që nga nëna më ndanë
shpirtin ma dogjën dhe këngën ma vranë.
FJALA E JUAJ
Fjalët i kam humbur
atë ditë kur jam nisur
nëpër jetë ashpërsive
endjeve nëpër dritë e mugë
jehona e tyre, kudo
më ndiçte nga pas
me acar e furtunë.
BETIM NË VETE
Nuk ndahem gjallë
prej teje
gjaku im je ti
nëpër deje
dhe vetëm për ty
vdekjes përballë i rri.