Poezi nga Neki Lulaj

Neki Lulaj

 

 

PËR ÇAMËRINË

 

Mbrëmë

Kuvenduam deri vonë

Për Çamërinë

E ajo, ende

Dergjet në shtratin

E dhimbjeve

Përkundet në djepin

E shpresave

Që e thërrasin

Me shkrumin e buzëve

Lirinë.

 

Mbi gozhdat e ndryshkura

Nuk varën shpresat

As në lotin e Drinit

As në shungullimën e Vjosës

As në ushtimën e Shkumbinit

E të Vardarit

Me këngët e zogjëve

Në degët

E ëndjes së bashkimit.

 

Kurrë ëndrrën

Deri në fund nuk e çova

Se gjumin ma trazuan

Zogjtë lajmtarë

As këngën krejt s’e mësova

Por ate ma mësuan

Martirët e tokës Çame

Që ranë me fjalën e ndarë

Më dysh -

Li-ri-në pa e përjetuar.

 

Ata kurrë nuk e ndalën

Thirrjen

Për t’u shndërruar

Në një trung të bekuar

Se Sy e patën Kosovën

Kokë, vesh, trup e shpirt

Shqipërinë e bashkuar.

 

 

JEMI

 

Jemi

Mysafirë nëpër stacionet

E jetës

E jetën kurrë nuk e qitëm

Në Pazar

 

Jemi

Mysafirë nëpër satacionet

E ndarjes

E ndarjen

E shqiptarit

Nga shqiptari

Kurrë nuk e deshëm

 

Jemi

Bagazh treni

Plotë udhëtarë

Të gjithë

E kanë nga një adresë

E unë

Nuk e di

Para cilës lokomativë

Me  me u ndalë

 

Jam

Jam udhëtar me plotë

Shpresa

Valixhet i kam plotë

Plane

E kokën plotë me Ar

 

 

MIKU IM

 

Miku im

Me zemër shkëmbi

Zinxhir ndryshkur

Ag lirie

Duartë thatë

E shpirtin plotë

I kap yjet në gjithësi.

 

Kam fuqinë e Atomit

E në sy lexo

Kodin e Arbërit

Dhe formulën e Pagëzimit

Mendja e tij

Shkëndija të arta

Gjithë krijuesve

Ua dhuron

Metaforën e gëzimit

 

Nga largësia e përvuajtur

Ia lexova përgjërimin

Zemra e tij ishte trembur

Pa u trembur

Nga kërcnimet

E një katili

Kurrë në jetë

Nuk kam besuar

Se njeriu ka

Kaq shumë lot

Se nga loti

Erdh vërshimi

Duke përmbytur fushat

Me bereqet të bekuar

 

 

NJË HERË

 

Hipa lartë

Shkallëve të qiellit

Për të fjetur në gjithësi

Hyra mbrenda

Në vesh të yllit

E nga Ballkoni

I qiellit

E sodis vetminë

 

Atje lartë

Mbi faqet e murit

Po rri krenar

Duke e gdhenur jetën

Si skulptori

Rri i fortë

Se kam shumë miq

Me shpirtin bujarë

Që kanë vlerën e vet

E zemrat margaritarë