Kozeta Mamaqi me librin "Loja me telefona"?

N? vend t? parath?nies

 

Isha duke zbritur shkall?t e R.T.SH., ku punoja. Do t? kthehesha n? sht?pi, pas nj? pune intensive, q? pata patur at? dit?. Te porta, ku rrinte polici, nje djal? i rritur, trupmadh po hahej me dy kolege t? mijat. M? duhej t? kaloja midis asaj zallomahije.

 

-        Ju pranoni intervista vet?m nga artist?t me em?r? Po ne, t? rinjve, kush do t? na promovoj?? Ja ku i kam interpretimet...-ai  fliste me z? t? lart? dhe tundte nj? disk q? mbante n? dor?.

 

K?mb?ngulja e tij, shoq?ruar me nj? shkodranishte ting?lluese, m? b?n? p?rshtypje. Iu afrova. I preka leht? krahun dhe i thash?:

 

-        Hajde me mua, ta b?jm? s? bashku intervist?n.

 

U qet?sua. U ngjit?m n? katin e kat?rt, te zyra ime. Ai zuri vend n? nj? karrige e filloi t? m? fliste p?r veten. Kishte mbaruar Konservatorin n? deg?n e kantos. Kishte ekperienca k?tu, por edhe n? Rumani. Aktualisht vijonte t? studionte e te debutonte n? Spanj?. S? bashku d?gjuam dhe interpretime t? tij. M? p?lqeu. Ishte i talentuar.

 

Intervista u b?. U ilustrua edhe me muzik? nga interpretimet e tij dhe u transmetua. Djali shkodran, me sy t? kalt?rt, e kishte d?gjuar dhe ishte i k?naqur tanim?. U kthye n? radio p?r t? m? falenderuar. I dhurova kaset?n e transmetuar dhe gjeta koh? t? pija nj? kafe me t?. Ai nuk m? njihte e nuk dinte asgj? p?r mua. M? kishte m?suar vet?m emrin. Hym? n? muhabet. Ai m? fliste plot pasion p?r p?rpjekjet e tij. Mbaj mend, q? m? foli plot respekt p?r t? ?m?n, p?r ndikimin pozitiv t? saj n? arritjet e  tij.

 

Un?, porsa isha b?r? gjyshe p?r her? t? dyt? dhe fillova t’i flisja   p?r nipin...Flisja gjith? pasion. Kush e ka provuar, e di. Po flisja p?r Glaukun, kur pash? q? fytyra e tij ndriçoi , syt? i qesh?n...p?rplasi duart si f?mij?t kur g?zohen dhe m? tha:

 

-        Oh  Zot!-  dhe un? q? t? dija beqare dhe thosha...sa keq ...q? ky njeri...Oh Zot!- t? lutem m? lejo t? t? p?rqafoj...ti qenke gjyshe. Sa bukur!

 

Ai p?rqafim m? ka mbetur n? mendje, sepse ishte p?r m?m?sin?, ishte p?r gjysh?sin?. Djaloshi i talentuar k?ndon sot n? skenat bot?rore, nd?rsa un? jam b?r? kat?r her? gjyshe.

 

***

 

- Jam me fat.

 

- Pse?

 

- U rrita me gjyshe.

 

- Jam p?rs?ri me fat.

 

- Pse?

 

- U b?ra gjyshe.

 

Rrofshin gjyshet kudo jan?!

 

Sa i ngroht? preh?ri i tyre!

 

Sa e ?mb?l fjala q? thon?!

 

Sa  ledhatime e nanuritje,

 

P?rralla pafund,

 

Por edhe k?shilla t? vlefshme.

 

K?t? lib?r ua kushtoj: t? shtrenjtave, gjysheve t? mija.

 

Ato nuk vajt?n kurr? n? kop?sht. Njera kishte lindur m? 1900, kurse  tjetra m? 1908. N?na ime pat lindur m? 1926. As ajo nuk shkoi kurr? n? kop?sht. M? pati th?n? q? pinte qum?sht  direkt nga gjiri i lop?s q? kishin n? sht?pi. Po, a kishin patur lodra ato kur pat?n qen? t? vogla? Me siguri. Kan? qen? ato kukullat q? na b?nin edhe ne ndonj?her?, ato q? i sajonin vet? me shkopinj dhe lecka. Edhe topat ua b?nin gjyshet e tyre me lecka. Lecka t? ngjeshura, te cilat i mb?shtillnin me nj? leck? tjet?r p?r t’i dh?n? form?n e rrumbullak?t. Ato luanin rreth sht?pive, oborreve e kopshteve t? tyre, se n? ato koh? kishin t? gjith? prona.

 

Un?, po, un? kam qen? n? kop?sht. Kop?shti im ka qen? n? k?rthiz? t? Tiran?s. Ka qen? m? i bukuri kop?sht n? at? koh?. Ishte viti 1951… Por…, mbaj mend , q? nj? m?ngjes , kur mami po m? çonte atje, gjat? rrug?s, fare af?r kop?shtit, pash? mbi nj? shtyll? nj? njeri prej v?rteti, t? lidhur me litar te qafa. U tmerrova aq, sa ajo pamje m? shfaqet sa her? kaloj nga ajo rrug?. Ishin koh? t? k?qija.

 

Edhe djemt? e mij kan? qen? n? kop?sht. Ata m?sonin shum? vjersha e k?ng? p?r partin?. Ishte koha e g?njeshtrave. Njer?zit g?njenin veten, por g?njenin dhe t? tjer?t. G?njeshtra s’pushonte, si telefoni i prishur. Ajo zgjati shum?. Ishte koh? e trishtuar. F?mij?t, q? nuk kishin gjyshe, rrinin me çel?s n? qaf?.

 

Nip?rit e mij kan? shkuar n? kop?sht, gjithashtu, por n? koh?n e ndryshimeve t? m?dha. Kop?shte t? bukur, me drit? e hap?sir?, me lodra nga m? t? ndryshmet.

 

Ah, f?mij?t sot, sa me fat jan?, sa mund?sira kan?, sa t? lumtur ndihen! Rrofshin f?mij?t, kudo jan?! Jan? kuptimi i jet?s, jan? vijushm?ria e saj.

 

Nevoja e fjal?s

 

Edhe pse isha m?suar me vetmin?, at? dit?, nuk po e durroja dot. M? ishte b?r? si persekutori im. As televizori, as radioja, as libri, q? kisha n? dor?, jo, jo, s’mundesha. Ishin momente t? zymt?, t? llahtarsh?m, q? po m? mbysnin…Isha krejt vet?m, n? kuzhin?. Djali im, i vogli, po flinte n? dhom?n e gjumit, n? krevatin tim, i cili i p?lqente m? shum? se ai i tiji. Iu afrova. N? qet?sin? e tij t? pafajshme, druaja ta prekja, por kisha aq shum? nevoj? p?r fjal?n, aq shum? nevoj?... Mbi ballin e bardh?, n?n flok?t e verdh? kaçurrela, bul?za t? vogla djerse, q? shk?lqenin. Ia fshiva leht? ato dhe, me d?shir?n p?r fjal?n, afrova goj?n te veshi i tij:

 

-        Çfar? t? ka mami ty?- e pyeta.

 

-        Shpirt, xhan, zem?r, llokume, trandafil...vijonte t? fliste p?rgjum?sh...

 

U ndjeva çast?sisht e  lumtur.

 

O ma, por un? dua t? rri me t? dy...

 

Djali ishte n? klas?n e par? fillore, ende i vog?l, por duket diçka merrte vesh, sepse edhe n? jet?n e tij po provonte ndryshime. Gjyshen me gjyshin nuk po i shikonte m?. Ata kishin ikur. I kishin internuar ( i vogli, asq? e kuptonte at? fjal?). N? vend t? kujdesit q? kish ndjer?, i ishte varur nj? çel?s n? qaf? e kishte filluar t’i sh?rbente vetes. Ishte e r?nd? kjo p?r nj? f?mij?, gjer at?here i rrethuar nga kujdesi dhe p?rk?dheljet e t? gjith?ve. Madje, ai f?mij? po vinte re, q? koh?t e fundit, edhe i ati po i mungonte gjithnj? e m? shum?. Pyeste, por p?rgjigjet nuk e kishin k?naqur. Me siguri, nuk i p?lqente ky ndryshim. P?rse babi nuk vinte m? n? sht?pi? P?rse nuk i shikonte si m? par? gjyshen,  gjyshin, tezet e daj?n, pse? Ç’po ndodhte? Ai, asgj? s’po merrte vesh. Vet?m ndjente se diçka e keqe po ndodhte. Mamaja nuk i tregonte m? p?rralla, nuk ia k?ndonte m? ato k?ng?t p?r f?mij?, q? i p?lqenin atij, nuk luante m? me t?. Vet?m hesht?te dhe e k?shillonte t? rrinte urt? e t? b?hej djal? i mir?. As shoqet e saj nuk trokisnin m? n? der?. As kushurinjt? e kushurirat nuk dukeshin m?.

 

Ishte mbasdite. N? sht?pi vet?m ata t? dy, djali dhe mamaja. Ajo, ulur n? minder me veten dhe mendimet. Me krah?t mb?rthyer n? gjoks, kushedi ku kish humbur…kur i biri iu hodh n? preh?r, duke ia zb?rthyer krah?t dhe duke e p?rqafuar:

 

-        Mami, mos u m?rzit, un? do t? b?hem djal? i mir?- me dor?n e vog?l e t? tult?, t? but? si m?ndafshi, ai p?rk?dhelte fytyr?n, gati t? pangjyr? t? saj, por q? atij , ndofta i dukej m? e bukura.

 

Kur mamaja vuri buz?n  n? gaz nga ai mb?rthim dashurie, Ardi, q? e kishte d?shiruar aq shum? at? fytyr? t? g?zuar, guxoi ta shfaqte breng?n e tij : - O ma, po un? dua t? rrij me t? dy.

 

Loja me telefonin

 

E diel?. Koh? e keqe. Shi. Edhe m? shum? ndikonte n? trishtimin tim n? ato koh? t? v?shtira  p?r mua. P?r njer?zit ishim armiq, etj., sepse k?shtu kishte th?n? ai, monstra q? kishte n? dor? gjithshka, madje edhe jet?n e tyre, ndaj porta jon? nuk trokiste m?. Ishte sikur t? kishim koler?n. Edhe babai kishte ikur p?rgjithmon?. N? sht?pi kishim mbetur vet?m un? dhe f?mij?t, por, at? dit? , edhe djali i madh mungonte, se e kishte mar? nj? tezja e t? atit, q? banonte larg Tiran?s. I vogli, q? ende s’i kish b?r? tre vjeç, po luante me kubat formues, vet?m. Druante t? m? ftonte p?r t? luajtur s?bashku, sepse e ndjente, q? asgj? nuk funksiononte si m? par? n? familje. I formoi e i st?rformoi t? gjasht? figurat e kubave. Duket u m?rzit dhe i vendosi n? kuti kubat. E la m?njan? at? lod?r dhe mori nj? tjet?r. Ishte telefoni i gjelb?rt. Filloi t? lozte me t?. P?r t?  mos u ndjer? vet?m, improvizoi nj? bised? me t? v?llan?.

 

M? t?rhoqi ajo lod?r dhe po e ndiqja .

 

- Alo, Ardi si je? Un? loza me kubat, por sa do desha t? ishe edhe ti k?tu, q? t? loznim bashk?! Hajde sa m? shpejt, se m? ka mar? shum? malli p?r ty! Edhe mamin e ka mar? malli shum?, ja foli vet?- tha, dhe m? la n? dor? telefonin lod?r.Vrapoi dhe u fsheh prapa perdes. Q? andej filloi t? fliste:

 

- Alo, mami, jam Ardi. Mos u m?rzit, nes?r do t? vij  dhe do t? t? puth fort.

 

- Mir?ardhsh shpirt! - u p?rgjigja un?-.

 

I vogli kish mundur t? m? b?nte shok n? lodra. Doli nga mbrapa perdes, m’u hodh n? qaf? e m? tha:

 

-        Ja , erdha!

  

Me çel?s n? qaf?

 

Edhe sot e kujtoj me shum? dhimbje dit?n kur u detyrova t’i varja djalit n? qaf? çelsin e sht?pis?, sepse shkoll?n e kishte mbasdite. Un? s’e gjeja n? sht?pi. Kthehej pak m? von? nga shkolla. Ishte n? klas?n e dyt? fillore. Fetat e buk?s, q? ia lija mbi tavolin?, i gjeja t? paprekura. Nj? mbasdite u vonua m? shum? se her?t e tjera. U merakosa. E k?rkova p?rreth dhe e gjeta te fusha e st?rvitjes, te stadiumi “ Dinamo”. Ishte brenda n? fush?n e st?rvitjes, ku, nj? nga futbollist?t, duket p?r t’i b?r? qejfin , po i jepte ca pasa. E thirra dhe ia b?ra me dor?, q? t? vijonte t? luante se do ta prisja. U kthyem n? sht?pi bashk? dhe rrug?s m? tregoi:

 

-        Mami, un? nuk t? kam th?n? nj? gj?...

 

-        Çfar??- pyeta e shqet?suar.

 

-        Berti ishte me ca kalamaj dhe m? thirri. Un? shkova dhe... a e di se çfar? m? b?ri?

 

-        H? – i thash?- m? trego.

 

-        M? tha, vijoi, “ thuaj q? je me partin?!”. Nuk e kuptova se, p?rse m? thirri mua , q? t’ia thosha ato fjal?, kur kishte plot f?mij? t? tjer? rreth tij.

 

-        Vazhdo...-insistova , duke dashur t? dija gjer n? fund.

 

-        Pastaj, p?rs?ri m? thoshte : “ thuaj q? je me partin?…se e di se ç’t? b?j o... ai m? tha gjithato fjal? t? pista pastaj...

 

-        Po ti, ç’b?re?

 

-        Jam me partin?!- i thash? un? pastaj, kurse ai m? tha:

 

-        Ik, pirdhu tani!

 

-        M? erdhi shum? inat, se kalamajt? e tjer? filluan t? qeshnin. M? vinte ta gjuaja me gur?, por kisha frik? se ai ?sht? m? i forti i lagjes, k?shtu thon? t? gjith? çunat.

 

-        Po ai ?sht? sa dyfishi yt n? mosh? more bir, mos u m?rzit se do t? shkoj t’i them un? mamas? s? tij, q? mos t? t? ngacmoj? m?.-.

 

Nj? l?msh m? ishte mbledhur n? gryk?, por edhe n? shpirt. Isha pa forc?. Ishte koha, kur moralin p?r t? gjith? e diktonte partia.

 

Kampi me gjemba i Tepelen?s

 

Kampi i Tepelen?s ka qen? nga m? t? egrit. Atje njer?zit ishin t? rrethuar me tela me gjemba. Prind?rit shkonin çdo dit? n? pun?. Ata niseshin nga barakat, q? luanin rolin e sht?pive e i ngjiteshin malit p?rpjet?. Prisnin dru, i ngarkonin n? kurriz dhe i zbrisnin posht? n? kamp. Çdo dit? kjo pun?. Çdo dit? me orare t? st?rzgjatur. Çdo dit? t? lodhur e t? raskapitur. N?nat, veç k?tyre pun?ve jasht?, kishin edhe pun?t brenda, rritjen e f?mij?ve n? nj? jet? me varf?ri t? tejskaj?shme. F?mij?t, q? kishin mosh?n e shkoll?s, shkonin n? rresht gjer n? Tepelen?, n? qytet, p?r ta frekuentuar at?. Ishte goxha larg p?r trupat e tyre t? dob?t e t? pangopur, goxha larg. Shkonin çdo m?ngjes e ktheheshin nga dreka.

 

Ariana ishte n? klas?n e tret? t? fillores, nd?rsa Zefi, i v?llai ishte n? klas?n e pest?. Shkonin e ktheheshin s?bashku. Ariana ishte n? nj? bank? me nj? vajz? nga qyteti i Tepelen?s, t? cil?n e donte fort. Ajo quhej Teuta. Ishin, t? dyja, nx?n?se t? mira n? m?sime. N? ato koh?, shkollat, n? dim?r, s’?sht? se ngroheshin, edhe pse sobat prej llamarine ishin n?p?r klasa. F?mij?t, aq m? tep?r, n? Tepelen?n e er?rave t? forta, m?rdhinin n?p?r klasa. Nj? dit? b?nte shum? ftoht?. Teuta, n? pushimin mes or?ve t? m?simit, duke k?rcitur dh?mb?t i tha Arian?s:

 

-        A ke ftoht??

 

-        Po.- u p?rgjigj ajo.

 

-        Un? kam shum? ftoht?.- tha Teuta, duke ngrohur duart me avullin e frym?s, q? nxirrte nga goja- Mir? duarve, se po i ngroh disi, po k?mb?ve ç’tu b?j?- vijoi t? thoshte dhe filloi t? k?rcente pupthi p?r t’i ngrohur. Hodhi syt?, ashtu kot, nga k?mb?t e shoqes s? saj, q? ishin t? mbuluara me çorape leshi.

 

-        A t? mbajn? ngroht? çorapet q? ke veshur?- e pyeti.

 

-        Po.- tha Ariana. I ka punuar mamaja ime me shtiza. Ajo, çdo mbasdite, pasi kthehet nga puna, merret me shtiza, me pun?dore.

 

-        Un? i kam prej pambuku.- i tha Teuta.- Jan? t? holla e nuk t’i ngrohin k?mb?t.

 

Ato b?n? edhe ca muhabete t? tjera, gjersa zilja e fillimit t? or?s s? m?simit ra p?rs?s?ri.

 

Arian?s i kishte mbetur mendja te çorapet e ftohta t? shoqes s? saj dhe, porsa e ?ma u kthye n? sht?pi nga puna, ajo i tha:

 

-        Mami, a do t? kesh mund?si t? b?sh nj? pal? çorape leshi p?r shoqen time, Teut?n. Ajo po dridhej nga t? ftohtit sot dhe m? tha se mami i saj nuk di t? punoj? me shtiza. Ia blen çorapet prej pambuku, sepse vet?m nga ato gjen n?p?r kinkalerit?.

 

-        Po, moj shpirt, t’i b?n mami nj? pal? çorape leshi p?r shoqen t?nde.

 

N?na i rregulloi f?mij?t p?r t? ngr?n? dhe, pasi mbaroi dhe ca pun? t? tjera, u ul n? minder dhe, si zakonisht, mori pes? shtizat dhe leshin, q? e kishte tjerr? vet?. Mbas tri dit?sh, çorapet ishin mbaruar. N?na i kishte mb?shtjell? me nj? cop? gazete dhe ia kishte futur çup?s n? trast?n e librave.

 

-        Mund t’ia jap?sh sot shoqes t?nde çorapet, q? m? k?rkove.

 

Ariana iu hodh n?n?s n? qaf?:

 

-        Faleminderit mami, je m? e mira n? bot?!

 

N? klas?, ende pa filluar m?simi, Ariana ia dhuroi çorapet Teut?s.

 

-        Mami im i b?ri nj? pal? çorape p?r ty.- i tha shoqes s? bank?s dhe ia futi ato posht? saj, q? t? tjer?t t? mos i shikonin.

 

-        Faleminderit shum?!- i tha Teuta dhe syt? i shk?lqyen nga g?zimi- Tani un? nuk do t? kem m? ftoht?. – qeshi.

 

T? nes?rmen, mami i Teut?s i kishte dh?n? asaj nj? kg. miell q? t’ia jepte Arian?s. Ajo, pasi e falenderoi shoqen, e futi qesen e miellit mes librave.

 

N? p?rfundim t? m?simit, f?mij?t q? do t? ktheheshin n? kampin e Turhanit ishin v?n? n? rresht. Jasht? binte shi dhe ata kishin goxha rrug? p?r t? b?r? gjer atje. Ishin m?suar, t? vegj?lit, me v?shtir?si nga m? t? ndryshmet, k?shtuq? nuk iu trembeshin fort shiut, q? i lagte. Pasi dol?n nga qyteti, rruga mes balturinave, gjer n? sht?pi, b?hej m? e v?shtir?. Ata ecnin, me sa mundnin m? shpejt, p?r t? arritur sa m? par? n?p?r sht?pit? baraka, ku do t? gjenin ngroht?si dhe diçka p?r t? ngr?n?. Kampi u duk. Ishin b?r? qull nga shiu dhe gati ngrir? nga t? ftohtit, por po arrinin.

 

Para port?s, q? p?rb?hej nga dy shtylla betoni, nj? tra postblloku dhe nj? mbrojt?se p?r rojen, f?mij?t u rreshtuan p?r kontrollin e radh?s. Si çdo dit?, roja i kampit me gjemba, filloi t? g?rmonte n? çantat e tyre. Ariana po dridhej nga frika e miellit, q? kishte te çanta e shkoll?s, t? cilin e kish mbrojtur gjat? gjith? rrug?s n?n rrobat e saj t? trupit. Pran? kishte t? v?llan?, Zefin, t? cilit, diç i tha n? vesh.

 

-        Çant?n!- i tha roja.

 

Ajo ia zgjati.

 

-        Ku e ke gjetur miellin?

 

-        Ia dhash? un?.- u hodh Zefi.

 

-        Po ti, ku e gjete?

 

-        Ma dha nj? shok.

 

-        Cili shok?

 

-        Heshtje.

 

-        Do flas?sh apo jo?

 

-        Heshtje.

 

Roja mori miellin, e futi te kolibja e postbllokut. F?mij?t i la t? shkonin n?p?r sht?pit? e tyre, nd?rsa Zefin e mbajti aty.

 

-        Do tregosh apo jo?

 

-        Heshtje.

 

-        Fol, po t? them!

 

-        Heshtje.

 

Shiu po shtohej. Po b?hej m? i dendur.

 

Roja e mori Zefin dhe e lidhi kok?posht? te shtylla e der?s s? kampit.

 

-        K?tu do t? q?ndrosh, gjersa t? tregosh!

 

Shiu kishte filluar t? binte si rrebesh. Zefi i vog?l vijonte t? rrinte i lidhur. E ?ma u gjend si rrufe te dera e kampit, i kishte th?n? p?r ngjarjen e bija, Ariana.

 

-        Ku-ku !- thirri dhe iu drejtua rojes:

 

- Pash Zotin…ma liro djalin, se ?sht? i vog?l! Shih sa i dob?t ?sht?! Ku i mbahet shpirti...!

 

-        Zotin tregoja tjet?r kujt e jo mua, o armike e popullit. Nuk do ta zgidh djalin, gjersa t? tregoj? se kush ia dha miellin. Dhe ti, ik, zhduku andej nga erdhe, se do t? raportoj edhe p?r ty ...

 

N?na nuk l?vizi. Djali lidhur n? shtyll?. Ai zgjaste duart drejt saj. N?na zgjaste dor?n dhe shpirtin drejt tij. M? pas, roja i pashpirt:

 

-        Q?rrohu!- i tha n?n?s, e cila, shpirtvrar?, u kthye n? sht?pi, ku e prisnin t? vegj?lit e tjer? ( kishte pes? f?mij? Angjelina).

 

Zefi i lidhur n? shtyll?. Vet?m. Ai dhe roja. Shiu binte me gjyma. Ai jasht?, lidhur te shtylla. Roja, brenda, n? postbllok.

 

Para syve t? Zefit nj? pellg i madh. Pikat e shiut ngrinin lart st?rkala t? ujta. Luget?r, luget?r, q? l?viznin, ashtu i dukeshin ato Zefit t? vog?l, lidhur kok?posht?. N?na, n? heshtje , p?rgjonte nga larg. P?rgjonte... P?rgjonte, duke shpresuar q? i pashpirti t? mund t’ia lironte t? voglin e saj. Kishin  kaluar nja dy or?, q? n?n?s iu duk koh? e pafund, kur roja iu afrua djalit t? lidhur dhe i foli. E tundi me dore, por nuk mori p?rgjigje. U tremb, ndofta, ndaj e zgidhi. Djali ra mbi pellgaçen, q? e kishte tmerruar n? terr. Mbeti aty. Nuk kishte fuqi t? ngrihej. Roja ktheu kok?n nga kapanonet. N?na, instiktivisht vrapoi drejt Zefit. E rr?mbeu n? krah? dhe u kthye me vrap.

 

-        T? mos guxoj? m?!- tha i shpirtkazma.

 

N?na e vendosi djalin pran? zjarrit, q? e kish ushqyer me dru gjat? koh?s n? pritje t? tij, e nd?rroi me tesha t? pastra, e  futi n? shtroje. E mbuloi me batanie dhe po priste me ankth. Kur Zefi hapi syt?, asaj i qeshi zemra.

 

-Nj? sup? e ngroht? do t? t? sjell? n? vehte- e puthi n? ball?.

 

Ariana iu afrua e i tha:- M? fal v?lla! P?r fajin tim, por...ku e dija un? e shkreta...e shkriu n? lot.

 

-        Jo, moj zem?r, s’ke faj ti.- i tha e ?ma.

 

T? tjer?t n? sht?pi po flinin t? gjith?. Ende s’ishte gdhir? tamam. Mamaja as guxonte t? shfrynte. I shoqi dergjej n? burg. Ishte koha, kur kishin vesh? edhe murret, edhe tavanet, edhe dyshemet?.