Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Poezi nga Osman Caka

| E merkure, 08.02.2012, 07:21 PM |


Osman Caka

 

 

GJAK E TRISHTIM

 

Gjak e trishtim

Vendi im

Nënat vajtonin

E peshë të çonin

Bilbili qëndronte

Edhe ai vajtonte

Nuk dij as unë

Por nuk din as ti

Çka bani shkau

Shkau shka ma

- pushktonte

- dhunonte

-  maltretonte

Çdo gjë që ishte shqiptare

E digjte ajo farë barbare.

 

Me dhunë more

Na depërtuan

Na masakruan

Vajza e gra

Na i dhunuan

Nuk di deri kurë

Do t’i shkojë

Uji nën urë

Barbarit pa kulturë !

 

Thonim ne atëherë

Kur kish lindur

Një pranverë.

Kanë lindur shqipe

Në malet tona

Gjëmonte pushka

Edhe jehona

Për liri në trojet tona

Luftuan trimat

Për atdhe e pavarësi

Për Flamurin Kuq e Zi

Për tokën arbërore

Që na e dhuroi zoti

I Gjergj Skënderbeut

Për Lirinë e Atdheut.

 

 

LULJA

 

Ku e more lule këtë aromë

I jep hijeshi oj kopshtit tonë

Në çdo pranverë sjell bukuri

Na fal aromë na sjell freski.

 

Lule e dashur qofsh bekuar

Sa shumë nana i ke gëzuar

Kur çel lule n’kopshtin tim

Na fal aromë për çdo agim.

 

Sa herë un’shkoj në shkollë

Çantën krah e lulet në dorë

Nji tufë lule mësueses sime

Rrofsh sa malet me gëzime!

 

 

NJË LETËR

 

Nga Atdheu erdh një letër

Jo rëndom si diku tjetër

E rrëfen një grua një histori

Se si e kalon jetën n’varfëri

 

Shipirtin ajo ma ka lëndue

Këtë letër që ma ka shkrue

Nji motër e jona shqiptare

Kjo trimneshë e atdhetare.

 

Është motër shumë fisnike

Nga nji familje patriotike

Por destini ta kthen shpinën

Në vend të verës sjell dimën.

 

Jo moj motër mos ki dert

I ke vllaynit moj në gurbet

Vllazën e motra në Kosovë

Mikpritjen e ke në Gjakovë.

 

 

JETA

 

Dikush lind por pse

Mos të kishte lindur

Pse nuk e dij

As nuk e kuptoj

Pse u lind e çka bëri

Në këtë jetë

Ku i pasuri azdiset

E i varfëri

Përjeton një jetë të shkretë.

Lind dikush në varfëri

Por më mirë

Mos të kishte lindur

Athua pse

Nuk di se pse

Por më mirë

Mos të kishte lindë

Shumë më mirë do ishte.

 

Athua çka dha

Në këtë botë

Dha shumë e s’mori gjë

Vetëm mundim e asgjë 

Edhe po të mos ishte

Pa të bota rëndësi s’do kishte.

Lindi jetoi e jetën s’e përjetoi

Nuk foli keq për askend

Nuk dha gjë

Pos një mundi të pamundur

Dhe asgjë tjetër

Përtacinë duke e lënë

Për botën tjetër

Për përtacin

Me rëndësi ishte

Ajri dhe buka

E asgjë tjetër.

 

Nuk di si jetoi kjo lule

Dhe çka bëri nuk di

Por e di se digjej

Për punë e dituri

Bota për te ishte

Djep i gjallë për jetë

Lulja ime ishte motra ime

E lindur për mundime

E mençur dhe trime

Bëri një jetë të qetë

Jeta jonë pa të

Do të ishte më e shkurtë

Sepse jeta me gjerdan mbresash

Është një fluturim shpresash.