Dy poezi nga Neki Lulaj

Neki Lulaj

ZBRIT

Zbrit dhembje

Nga shtrati i pikëllimit

Se  Atdheu im

Me vello nusërie po agon

Gjerdan i qëndsur

Mbi gjoksin e të parëve

Nën themelet Tuaja

Besë e nderë shqiptari

E mbi kufinjtë e tu

Dielli rreze ari

Po lëshon.

Motet e burgosura

I shtrydhi xhelati

Deri thellë ne palcë

Eshtrat na i ngacmoi

Bota e çmendur

Shizofreni njerëzore

Viktimën dhe xhelatin

Kush i barazon?

Në odat e yjeve

Isa Boletini

I kuvendeve të gjata

Mbi katet e qiellit

Gjithkund portat e hapura:

“Ulu o shqiptar të bajna kuvende!”

Koha e mugët troket

Shekulli i than plagët

Të festojnë edhe të vdekurit

Me bashkatdhetarët.

HESHTJA DJEGË

Heshtja po më zbret sonte

Në oxhakun e djegur të odës

E shpirtin ma ndrydhë

Vetmia e ngrysur

Në ketë mot të krisur

Nata çalon e denesë, loti

Loton mbi parmakët e xhamit

S´mund ti hapë portat e mia.

Riga lotësh derdhen si shiu

Në muajin shtator

Vetmia të djeg si shiu

Me lotin e brishtë.

Ofshajnë trerët e odës iliriane

Pse burrat me shokë e tirq

E jataganët nuk janë

Ali Ukën ujqërit e vranë

E postajat e ogiqve varë mbi gozhdë

Heshtja shurdhëron muret

E jarganat për mysafirë

Fish e fish e fish

Mbi trapazan digjen

Mysafirët sërish kuvendojnë

Ku e kemi Isën e Ukën

Edhe engjëjt i ftojnë.