Poezi nga Ylldije Sulka

Ylldije Sulka

Im atë dhe Shqipëria

Shqipëria hoqi pelerinën e tmerrshme të komunizmit por ne kemi mbetur përsëri ata; të persekutuarit politikë

Ende jemi nën torturat komuniste

Pyesni tim atë

Ai përgjigjet se edhe lot nuk kemi më

Vetëm shpresë dhe dinjitet që mundohen të na e zhvatin çdo ditë, çdo çast

Shqipëria po mundohet të ecë nëpër rrugën drejt demokracisë, thotë im atë

Por edhe ne do ta gjejmë një shteg dhe të ndërtojmë të ardhmen

Nuk ka dyshim, ka vetëm vonesë

Shqipëria bën përçapje që t’i ikë darës komuniste, thotë im atë dhe kujtimet i sjell para nesh

Duke vënë të sotmen që shqyhet çdo ditë nga komunistët e djeshëm

Im atë dhe Shqipëria janë një

Të ndarë veç e veç nuk mund të ecë dot askush

Kush do që ta ndajë tim atë dhe Shqipërinë, kush?

Nëse im atë ende ka dhimbje, Shqipëria tkurret

Nëse im atë nuk flet dot

Shqipëria vritet çdo ditë pak nga pak

Dhe pak nga pak verbohet dhe helmon botën me të kaluarën dhe të sotmen

I mban peng, fëmijët nuk i le të rriten, pleqtë nuk i le të vdesin

Muret nxihen ende dhe duart dridhen para drejtësisë dhe mbeten bosh

Pa dritë, pa të ardhme populli i tim eti

Rrugët mbushen ende me padrejtësi,

Im atë dhe Shqipëria janë NJË

Nëse pyet dikush se çfarë emri ka krimi ende në Shqipëri dhe nuk i hiqet

Im atë do të thotë – komunizëm

Nëse do të thotë dikush se kush është fajtor për Shqipërinë

Eshtë ende jashtë portave të botës

Im atë do të përgjigjej – këto porta i mbyll ende komunizmi

Nëse do të pyeste kush se pse fëmijët tanë

Ende janë pa të nesërme edhe në shekullin e ri, XXI

Im atë do përgjigjej për të gjithë baballarët – Komunizmi po na e vret ende të ardhmen

Por, ne jemi këtu, në Shqipëri

Dhe do të jemi përherë se jemi shqiptarë.

Duke të telefonuar ty

Jam duke të telefonuar ty dhe stacionet ndryshojnë si dëshirat e mia

Por ëndërra mbetet një, të të kisha tani këtu

Bota ndryshon në përjetësinë e saj dhe përsëritjet janë plasaritjet që ajo ka si zbukurim

Janë orët e pritjes që e mbajnë në jetë ndërsa unë vazhdoj të të telefonoj ty

Planeti ndërron

Dhe faqen tjetër ia kthen luftës teksa ëndërron në çarçafët e vjetër paqe dhe qetësi

Ne jemi ende një ndërsa unë të telefonoj ty!

Përhumbje

Kur të përqafoj

Kur humbasim në dashuri

S’jam unë

Unë kërkoj veten time nëpër qeli

Dhe këlthas teksa policët

Dhe komisarët

Përdhunojnë mësuesen që e sollën sot

Dhe këngëtaren që gjuhën ia prenë

Se edhe ajo klithi

E s’donte përulësinë

Dhe ëndërrat e bardha fëmijrëore

I ka nderur në telat e kujtimeve

Ku qëndrojnë pëllumbat

Dhe gugasin plot dashuri.

Mos m’u zemëro

Kur unë iki larg në vite

E nëpër terr rikthehem

Duke gjetur udhën përmes aromës tënde.