Poezi nga Xhavit Gasa

Xhavit Gasa

RETË E ZEZA.

Ku janë,

Varret e atyre,

Që pa gjyq i vranë?

Pyeta,

Malet e larta,

Dhe fushat e gjëra.

Ato më thanë,

Pyet më mirë tek hëna.

E pyeta,

Dhe hënën,

As unë,

Nuk e di ku janë.

Më tha hëna,

Nuk i pashë as kur i vranë,

Ma zunë dritën, retë e zeza.

TROKËLLIMA E POETIT

E para trokëllime,

Që troket,

Në derën e zemrës.

Është fjala,

E artë dhe e ëmbël

e poetit.

Më thoni,

Pra o njerëz,

Kur ju lexoni,

Vargjet e poetit,

A s'ju duket,

Se në zemrën tuaj,

Depërtojnë rrezet e arta,

të diellit.

Vargu trokëllimë,

I poetit,

Akullnajat e ftohta i shkrin,

Lulet ndër lëndina,

I bën me shpejt të çelin.

Vargu trokëllime,

I poetit,

Ju jep krahët e shqipes,

Trimave në ballë të betejës,

I përjetëson ata i bën

të pavdekshëm,

Vargu i poetit,

Me e ndjeshmja,

Trokellime,

Si celes magjik,

I hap dyert e zemrave,

I perheshmi armik,

I atyre qe padrejtesisht,

i vrasin ndjenjat.

A ndalojnë

Dallgët e detit,

A ndalet fuqia e erës,

A mbarohet,

Hapsira pafund e qiellit,

Nuk ndalet asnjëherë,

trokëllima e poetit.....