Skënder R. Hoxha: Këngë harrimi

SKËNDER R. HOXHA

KËNGË HARRIMI

1.

Në ditë festash

Ngjallen përfytyrimet

Kujtimet shpalosen vetë

Nëpër Dushkajën time

Nëpër vendlindjen time

Nga lodrat fëmijërore

Të asaj kohe të varfër

Fëmijë këmbëzbathur shkoja

Një lopë për ta kullotur e

Krande të mbledhja në mal

Se nëna më priste –

Të piqte misërniken n’çerep!

Tash kujtimi shpalos ditët

Se si kalonin bashkë me rininë

Time plot ëndrra –

Nëpër peizazhe të vrugëta

Kohë e pamëshirshme ishte!

Largohu kujtim i hidhur

Më shtrëngon këngë harrimi

Dushkaja ime plakë këndellu

Se buzëqeshjen kafshoj përmallshëm

Për mua –

Gjithmonë vend frymëzimesh…

2.

Oh!

Para syve më bëhet suferinë

Kah –

E kaluara ime lëpihet

Dhembshëm e krenarisht!

Kur atje në Dushkajë

Shiu rigon prajshëm

Në kodra e male

E luginave të buta e gurore

Lëshojnë shtat prroskat

Dhe derdhen në përroje

Lumbardh e Dri – rrëkajë,

Nga Marmulli në jug

E deri në Butajë…

3.

Ato vjet të rënda

Më trandin,

Më mbushin ankth

Si ëndrra e keqe.

Më bëjnë të harroj kujtimin

Kujtime të hidhura

Të kryefjalës sime –

Fëmijëri e rini…

4.

Një qen që ndonjëherë

Rri me mua,

Ka gjenealogji të pistë,

Nuk është qen besnik

Që të zonë mbron,

Është i sojit të lig –

Tinëz kafshon!

Ai krekoset kur leh

Në koncert kameleonësh

Në dasma mediokritësh…