Dy balada nga Vangjush Ziko

Vangjush Ziko

BALADË E RE

Garentina

humbi përtej detesh,

Mori krahët e pulëbardhës.

Kostandini

jeton dhe s' tretet.

Nëna plakë është gjallë.

Garentinën

më s' e qan

as fyell' i ndryshkur,

as lahut' e tharë.

As lahutari mend s' e mban

baladën e parë.

Pulëbardha solli letër

Shkruar në gjuhë të panjohur.

Nëna thirri djalin e vetëm.

Kostandini kitarën mori.

Edhe këndoi me kitarë

këngën e hidhur të prostitutës.

Iu bë kitara gur' i varrit,

Nënës iu shojt drita në sytë.

AGO YMERI DHE KALI

Ago Ymeri

ëndërron në burg

dasmën e gruas.

Një lot i hidhur iu kë put

mjekrës së parruar.

(Kali i tij rrahu patkuan)

Ago Ymeri

nuk e fshin

E gëlltit lotin nga buzët.

Dhëndri nusen e përfshin

I puth nishan' e gushës.

(Kali i Agos u turr fushës)

Ago Ymeri

u drodh në burg

Dhe e kafshoi buzën e tij.

Curil' i gjakut rrodhi çurk

Nuk ish i kuq,

Ish gjak i zi.

(Kali në der' e burgut mbrin)

Ago Ymeri

nuk u betua.

Nuk u betua për gjak të ri.

Dhëndri i gruas

ish shoku i tij.

(Kali përjashta hingëllin)

Ago Ymeri në qeli

varrosi vetë

nderin e tij.

(Kali më kot po hingëllin)