Cikël poezish nga Sejdi Berisha

Cikël poezish: TI, QË MA KE DJEGUR PRITEN...!

Sejdi BERISHA:

TI, E PAEMËR

Ti, e paemër

Më zgjo nga gjumi

Se shumë gjatë kam pritur

Buzëqeshjen e hënës për ta shijuar

Për ta prekur sythin

Që në pranverë çmendet

Për ta mësuar fshehtësinë e shkëmbit

Blegërimën e deleve për ta deshifruar

Gëzofin e bariut për ta përqafuar

Ti, ti

Më zgjo nga gjumi

Që ma ke djegur pritjen

Por

Nëse nuk e shoh

Drenushën duke ardhur

Më lë në ëndrrat e gjumit

Jo, në gjumë

Do të vijnë kalorësit e hidhëruar

Me flutura me shumë ngjyra në krahë

Stinët e shëmtuara për t’i zbukuruar

Ti, ti

Ti, e paemër

Më zgjo nga gjumi

Flutur e stinëve të bëhem

Mbi petalet e luleve të fle

Si njeriu pa vendlindje

Si poeti pa këngën e vatanit

Kështu bëhet koha

Dëshmi vetëm imja

Dëshmi vetëm e poetit

Me vargjet e humbura

Me këngën e lënduar

Me amanetin e etjes

Sa e dua Mollën e Kuqe

Kur e bashkoj me kokrrën e ullirit

Që piqet me ngrohtësinë e jugut

Që kuqëlohet me flladin e veriut

MË KËRKONI NË NJË TJETËR ADRESË

Nëse e keni humbur adresën time

Unë jam lutje kohe

Provoni

I bini kambanës

Atëherë

Ndoshta u kujtohet adresa ime

Ndoshta shikimi i syrit

U shndërrohet në dritë fosfori

Ndoshta rrudhat e ballit tim

Pikturë do t’i bëni

Unë kam edhe telefon pa numër

Ejani të kuvendojmë

Por mos nxitoni

Se shkelni në kurthin e dashurisë

Si dhelpra në pyllin e dendur

Tash

E kam një tjetër adresë

Më kërkoni

Të provoj sa më doni

Sepse

Unë nuk këndoj për vetveten

ËMBËL MË ZURI GJUMI...

Jo

S’më zuri gjumi

Mesi i natës e çmendte qetësinë

Kisha etje për të shëtitur

Në bulevardin e derdhur në vetmi

Shëtitja nuk më qetësoi

Edhe më shumë ma trenoi gjumin

Ngela duke u endur rrugëve bosh

Prapa më shoqëronte një qen

Sa herë që ktheja kokën pas

E lëvizte bishtin me peshën e lutjes

Me buzëqeshjen e urrejtjes

Ku ta di

Kështu deri në mëngjes

Kur agoi, doli drita

Në dhomën

Me libra mbuluar me pluhur

Ëmbël më zuri gjumi

Ngela pa ngrënë mëngjes