Skënder Zogaj: Serbia po përgatit rezervistët për luftë të re në Kosovë

Serbia po përgatit rezervistët për luftë të re në Kosovë

Nga Skënder Zogaj

Dega e Këshillit të Helsinkit për të drejtat e njeriut, ka alarmuar se Serbia po përgatit rezervistët e saj për luftë me Kosovën, në tetor të këtij viti. Sipas zyrtarëve të këtij Këshilli, kjo është mësuar nga letra e një personi, i cili ditë më parë ka marrë një ftesë nga Ministria e Mbrojtjes së Serbisë, për të qenë në gatishmëri për gjendje lufte, më 5 tetor 2011. Personi, identiteti i të cilit mbahet anonim për shkaqe sigurie, ndërmjet hetimeve në internet dhe kontakteve të tjera ka ardhur deri të njohuria se po bëhet fjalë për formimin ose ribërjen e njësive ushtarake rezerviste në Pozharevc. Ndërkaq, zyrtarë të Ministrisë së Mbrojtjes së Serbisë nuk i janë përgjigjur fare interesimit të medieve në lidhje me këtë çështje. Pavarësisht nga kjo Serbia tashmë po i vringëllon armët, duke pasur prapa si gjithnjë mbështetjen dhe yshtjen nga Kremlini zyrtar.

Gjenetika ia kërkon kafshimin kudrës karpatike 

Kosova ka ardhur aty ku, as në ëndërr nuk ka qenë e mundur të mendohet se mund të arrij! Por, ka ndodhur dhe Kosova është shtet i lirë dhe i pavarur.  Serbia tashmë është fqinji ynë, fqinji ynë i keq, i mjerë dhe i papërmirësueshëm, një kudër harbute që vazhdimisht e mban gojën të hapur, e gatshme për të kafshuar fqinjët e saj, e sidomos shqiptaret, të cilët i ka sakatosur nëpër shekuj, duke ua ngushtuar hapësirën tokësore dhe, në njëqind vitet e fundit, duke ua asgjësur mbi dy milion njerëz (që mbushin tokën me varre ose që enden nëpër anë të ndryshme të botës dhe që si mbetje me prejardhje shqiptare arrijnë deri në 10 milion!) Kjo është Serbia dhe, ai shqiptar që nuk e mbanë të ngulitur në tru e në zemër këtë fatalitet kombëtar, vetëm që e ka keq, por ben mekat, bën krim ndaj vetvetes, sepse, luan me fatin e vet dhe të pasardhësve të vet.

Serbët, si popull në tërësi, janë gjenetikisht të degjeneruar, janë fiksimi karpatik i urrejtjes së thellë dhe i dëshirës për gjakpirje, pa të cilat serrboslavizmi në përgjithësi nuk mund të jetoj! Për fatin tonë të keq, kjo racë e ndyrë na është qepur për trupi dhe, nuk ka dyshim se, nuk do ta kemi lehtë derisa t'i shqitemi dhe ha hedhim në harresë! Nëse nuk angazhohemi më seriozisht për ta hequr qafe, të jëmi të bindur se, po i erdhi ndoresh, do ta pësojmë edhe më keq se në të kaluarën. Rasti i Mitrovices dhe ngjarjet atje, janë sinjali i së keqes së mundshme dhe dëshmia më e çartë për të pa se serbët janë ata që kanë qenë.

Prandaj, ky realitet i trishtueshëm kërkon qasje serioze të të gjithë shqiptarëve, nëse duam që favorin e daljes nga okupimi serb, të mos e lënë të dështojë, por ta kurorëzojnë si duhet dhe si e meriton populli fatkeq. Liria dhe pavarësia humben dhe fitohen, fitohen dhe mund të humben! Këtë duhet ta kemi parasysh dhe të vetëdijësohemi për ta kuptuar me mirë gjendjen në të cilën ndodhemi. Të ndodhur për kohë të gjatë nën robëri dhe të shtypur mizorisht, duhet ta dijmë se edhe në ne ka prekje dhe ngaterrime gjenetike, ka shpërbërje dhe tjetërsime të forta mendore e shpirtetore. Tash kur jemi në liri, e shohim se, nuk jemi ata qe thoshim se jemi! Përkundrazi jemi shume me ndryshe, prandaj edhe punët nuk n a shkojnë si duhet, jo vetëm karshi serbeve, te cileve nuk mendoj se ka qene shume veshtire per t'ua treguar vendin, sikur ne të ishim ata që pretendojmë se jemi. Pra, nuk i kemi bë dhe nuk jemi duke i bërë  punët tona mire, prandaj nuk ka si na del llogaria mirë.

Si qenka e mundur, o Zot, si ka mundësi që, për fatin e shqiptarëve të vendos një Edita Tahiri, lozonarja vetmitare, e dëshmuar për lëbyrje dhe zhvatje të kënaqesive, që sa çel e mshel sytë, i ndrron partnerët politikë dhe pa fije turpi shan të vjetrin dhe mburr të riun, përderisa ta gjen të tretin që t’ i nxjerrë në harresë duke i pështy dy të parët. Si ka mundësi që specie (me ngatërrime gjenetike) të këtilla të vendosin për fatin tonë?! 

Si qenka e mundur, o Zot, si është e mundur që, për fatin e Kosovës, maskarenjtë e zgjedhur të vilajetit (mashtruesit, hajnat, huliganjtë vrasësit, kriminelët ordinerë, falsifikatorët...), nje klan analfabetësh që nuk dijnë ta shkruajnë as emrin vet!? Si qenka e mundur, o Zot, si ka mundësi që, të tregohemi kaq të verbër dhe të mos e shohim vendin që po shkon drejtë kollapsit!?  Këto i sheh mire Serbia dhe, domosodo që, kudra karpatike me shume ngulm e mbanë Mitrovicën të ngulfatur dhe i mpreh thonjt duke pritur çastin e volitshëm për ngulitje edhe më të thella... Kjo është shpresa serbiane që manifestohet kaq këmbëngulshëm dhe me pompozitet te hapur tash e 12 vjet. 

Alarmi i Degës së Këshillit të Helsinkit për të drejtat e njeriut, që ka të bëjë me ftesën e Ministrisë së Mbrojthjes të Serbisë për të qenë në gadishmëri për gjendje lufte dhe, përgatitjen e rezervistëve për luftë në Kosovë, është paralajmërim që duhet të na “trazoj” sado pak për ta pa vetveten. Kërcëni nuk është ndonjë rrezik, por është adut i fort për lëvizje më të forta dhe më të pjekura politike e diplomatice të Kosovës. 

Pavarësisht nga fakti se rrethanat aktualisht janë krejtësisht të pafavorshme për një luftë të re të Serbinë në Kosovë, duhet ta kuptojmë njëherë e mirë se, me moszhvillimet e dëshiruara shtetërore në Kosovë, po i krijojmë hapësirë për manovrime Serbisë, e cila, ia ka anën kalkulimeve dhe dihet se, e ka prapa gjithënjë mbështetjen dhe yshtjen nga Kremlini - kenguri që pret ndonjë eskalim të mundshëm gjeostrategjik, për të nxjerrë nga straja klyshët e saj.

Ballkani prap mund të jetë një pre e mirë për kurban, ndërsa shqiptarët qengji më i shijshëm për flijim.