Zef Mulaj: Anatomia e atdheut tim

POEZI  NGA  LIBRI”MERR  PER DORE HIJEN TIME”

 

PUBLIKUAR  NGA SHTEPIA BOTUESE “SIMPLE” ITALI

NE KATER GJUH E.(Shqip, inglisht, italisht, gjermanisht)

 

AUTOR  ZEF   MULAJ

 

 

Anatomia e atdheut tim

 

Ta bëra autopsinë

e kohëve,

duke gërmuar me thonjtë e mi

si bisturi…..

Ti kam prekur damarët e gjatë

të prerë …

I gjeta rrjedhjet e tyre nga

shkojnë dhe vinë.

Lëkure e trupit, këmbë e duar

Sa herë t'i kann prerë….

Ti lypa sytë

ndezur të kishin mbetë.

Ta lypa koken, nuk të kishte tretë ….

Ta lypa gjuhën

në çdo thërrime të dheut të kishte mbetë.

Ta lypa zemrën, gjallë ishte me të vertetë.

Ti kërkova zërat e njerzve,

ngrirë në muret e kalave

të kishin mbetë….

Eca nëpër trupin tënd

duke lypur damarët e tu,

të bëra analizën DNA-anë,

ta bëra autopsinë, t'i gjeta pjesët

e trupit tënd të gjatë ..

O toka ime…….

Kudo që të kanë mbetë.

I mora malet e mia

Fushat, bregdetin, lumejtë, bjeshkët,

i mbështolla në lëkurën tënde,

O atdheu im:

I gjeta kohët njëra pastjetrës

në damaret e tu lidhur kishin mbetë.

Sa herë të kan vrarë, e kurrë nuk ke vdekë,

Sa herë t'i trembën njerëzit e tu,

ata u lëshuan mbi detë duke ikë.

Anatomia e atdheut tim…..

Sa herë të kanë prerë,

sa herë të kanë vrarë

të pabesët e tradhtarët.

Nëpër rrugë kan ikur e janë tretur

njerëzit, gra, burra e fëmijë.

Mbeta duke mbledhur kocka nëpër kohë.

Atdheu nuk i vret kurrë njerëzit e tij,

Por ka nga ata që e vrasin atdheun

Per një grusht” pare”o për lavdi”.

Atdheu im, mbi trupin tënd

kuaj të vjetër e kuaj të rinj damarët t'i shkelin ,

duke lënë pas hijen, hijen, hijen……ikin !!!!!1

Anatomia e atdheut tim,

lëkurën e copëtuar

duhet ta qepim…..

Ndaj ta bëra autopsinë,

t'i prek damarët, të rri në sytë e tu.

Mbi trupin tënd një dritë të pashuar,

një grusht qirinj …

Të mbroj nga gjarpërinjtë që herë ikin,

herë vijnë …

Jo kurrë…

Anatomia e atdheut tim…..

Dorën në derën e shtëpisë vendosë kam,

rreth e rotull heshtje, muret e oxhakut për tokë

ra kanë.

Ikën, ikën, pas lanë trupin tënd,

heshtja mbuloi gjithë fshatin.

Mure të kullës sime maje gurit

Jeni pjesë e anatomisë së atdheut tim…..

 

ANATOMIA DELLA MIA PATRIA

 

Ho fatto l’autopsia dei tempi,

scavando con le mie unghie come bisturi …

Ho toccato le lunghe vene

incise …

Ho trovato i loro scorrimenti da dove

vanno e vengono.

Pelle del corpo, gambe e mani,

quante volte ho inciso …

Ho cercato gli occhi:

erano rimasti accesi.

Ho cercato la testa, non si era disfatta …

Ho cercato la lingua :

in ogni briciola di terra parlava.

Ho accarezzato il cuore e, veramente, era vivo.

Ho cercato le voci della gente:

incollate sui muri dei castelli,

attendevano…

Ho camminato attraverso il tuo corpo,

cercando le tue vene;

ho analizzato il DNA,

ho fatto l’autopsia, ho trovato le parti

del tuo lungo corpo …

O mia Terra …

Ovunque sono rimaste le tue ferite.

Ho prese le mie montagne,

le pianure, il litorale, i fiumi, le Alpi,

li ho ravvolti nella tua pelle,

o mia Patria;

ho trovati i tempi, uno dopo l’altro:

nelle tue vene erano rimasti legati.

Quante volte ti hanno uccisa e mai sei morta!

Quante volte hanno impaurita la tua gente,

costretta a dileguare per mare.

Anatomia della mia Patria …

Quante volte ti hanno spezzata,

quante volte ti hanno uccisa

i perfidi e i traditori.

Sono rimasto, raccogliendo ossa, attraverso tempi.

La Patria mai uccide la sua gente.

Ma ci sono dei colori che uccidono la Patria

per un “pugno di soldi” o per “lode”.

Mia Patria, sul tuo corpo,

vecchi e giovani cavalli calpestano la tua vena,

lasciando indietro l’ombra, l’ombra, l’ombra …

scappano!

Anatomia della mia Patria,

la pelle fatta a brandelli

dobbiamo suturare…

Perciò ti ho fatto l’autopsia.

Tocco la vena fissa negli occhi.

Sul tuo corpo, una luce inestinguibile,

una distesa di candele …

Ti difendo dai serpenti che a volte scappano,

a volte vengono …

No, allontanatevi...

Anatomia della mia Patria .

Ho messo la mano sulla porta della mia casa:

d’intorno silenzio, i muri del camino per terra...

Sono scappati, sono scappati,

hanno lasciato il tuo corpo

e il silenzio ha coperto tutto il villaggio.

Muri della mia fortezza alla cima di pietra,

siete parti dell’anatomia della mia Patria.

 

Anatomy of the fatherland

 

It made, autopsy

of times, digging my nails

as scalpel

You’ve touched whose veins during

to cut

I found leaks from

go and Vine

skin of the body, feet and hands

whenever you have cut

beg eye view

Whatever happened had turned to

beg to head, had not the third

beg to language

every crumb of earth had remains

beg to heart, was relly alive

You searched people’s voices

Frozen in the walls of fortresses

to have remains

I walked through your body

begging whose veins to

made through DNA analysis

made autopsy, the body parts you found your long

O my land

anywhere that are left

I took my mountains

areas, coast, rivers, mountains

wrapped in the skin of your

O my homeland:

I found one at times

in whose veins were connected to remains

how much time have you killed and never died

whenever you fear your own people

They were released over the sea to escape

anatomy of the fatherland

how much time have cut

how much time have killed

the wicked and traitors

The streets have been wasted away

men, women, men and children

I was collecting bones through time

homeland, not to kill his man never

but there are those that kill the homeland

for a handful of “first” for the glory o

My homeland, on your body

old horses and young horses trotting whose veins

leaving behind shadow, shadow, shadow… …leave!!!!!

Anatomy of the fatherland

skin of fracture

should sew

autopsy to be made

to touch the seam, to hand in your eyes

on your body an unquenchable light

a handful of candles

to keep away from snakes here,

come here

not ever

anatomy of the fatherland

hand at the door of the house i decide,

silence around the waqlls of the chimney to the ground

have dropped

gone, gone, left after your body

silence covered the entire village

top of my tower walls stone

are part of my anadie Gräber

...

 

BERGE MEINER KINDHEIT

 

Dort - weit weg,

bis in den Himmel

reichen die Bergspitzen.

Über ihnen fließt die Sonne wie Gold

Schnee und Regen waschen sie.

In den Spuren meiner Kindheit,

sind Blumen und Bäume gewachsen,

die Haut an meinen Füßen

die auf sie trat,

wie eine verbrannte Landkarte

die Geschichten verfolgte,

in den Farben der Berge,

die auch meine Augen erhielten.

Verdurstete Lippen

auf der Suche nach Quellen und Flüsse,

die fließen durch grüne Wiesen

am Berg.

Sehnsucht meiner Kindheit,

Träume bekriegen sich mit

Geist und der Zeit.

Bergblume, die Vögel herlockt…

In den Hufen der Lämmer

blühtet der Alpenstern auf.

Der Mond begrüßt Nachts

meine Berge in der Einsamkeit…

Mein Gesicht

schenke ich den Alpen,

auf dem Felsen soll es bleiben,

weiß, weiß, weiß,

Bäume und Gras

sollen auf ihm

zu keimen beginnen.

Sodass meine Augen

sie für immer zu sehen bekommen.

Auf den Knien gehend

am Asphalt, an Parks und Blumengärten entlang,

Im schatten von Hochhäuser

dachte ich zurück……..

an meine Gummischuhe

meiner Kindheit,

irgendwo auf einem Stein aufgehängt

um mein Haus herum.

Dort werden morgen Wanderer

mein Gesicht besteigen,

das ich einst den Bergen schenkte,

werden sie Sehnsucht

und Tränen sehen.

Sie würden mein ungeschriebenes Gedicht lesen,

in der Hoffnung

______________ZEF MULAJ____PRENDI PER MANO LA MIA OMBRA____________

128

dort wieder zurück zu kehren…

Ich weiß es nicht…

Daher schenkte ich den Alpen

mein Gesicht,

über das Sonne und Mond

mein Gedicht schreiben.

Wanderer würden sich dann

an den Spitzen der Alpen setzen,

und ein episches Lied

zu singen anfangen.

Jeder wird aufstehen

und die Bergblumen

selber sammeln.

Aus den Lungen der Berge

werden sie atmen

……………….

Über Felsen und Berge,

mein Gesicht,

mein Gedicht

für immer gelesen werden.tomy that country.