Cikël poetik nga Shqiponja Axhami

SHQIPONJA AXHAMI

 

 

ANKTH

 

Si një bebe tullace

Lëviz me duar para vetes

Fus në gojë gishtat

I lag me pështymë

 

Kërkoj në hapësirë

Diçka që s’e njoh  mirë

 

Përplasem në shkallët e hekurta

Të një anije që më merr poshtë

Terr por dua me doçka të prek

Ndonjë copë ndihme në fundësi

 

Shoh e lebetitur diçka që nxin

Mbyll sytë e virgjër prej foshnje

Ndjej afshin që më mbështjell

Dhe ndjej veten krejt të qullët

Në kraharorin tënd

 

Jam gjysma jote e paparë

E tek marr frymë shpesh

Ndjej veten bebe që thith

Dhe thithem në buzë

Në zemër në trup në shpirt

 

 

VAJZËS SIME

 

Ti je e vetmja pjesë e imja Njomëza

E papërlyeshme në skutat e hipokrizisë

Që mbajnë fllad e aromë buzëqeshjeje

 

Te ti kompensoj përkëdheljet e nënës

Te ti kompensoj fjalët e urta të babës

Më tremb që të dua kaq fort

Frikësohem mos të bëj dëm Njomëza

 

Ti je pjesa më e urtë e ditës

Ku kafshimet idiote të realitetit

Ngulin dhëmbët në mish gjak të thithin

 

Më fal që ta vrava vargun Njomëza

Me plumbin e muzgut tim të çmendur

 

Do të doja të mblidhja me mijëra flutura

T’i kopsitja pa i vrarë në qiell fjalët për ty

Por kafshueshëm më djeg në këmbë

Mokra e kohës që pjell frikën

Ndaj të lutem lexo këto vargje

Në çdo ditëlindje tënde pa ngurrim

 

Të dua të rritesh në paqe

Me bukë të bollshëm në dorë

Fale mos e hidh as mos e shkel

As mos e ruaj shumë sa të myket

 

Në pafsh helm në shpirt

Mos e vill aty ku s’duhet

Nxirre hijshëm pa vrarë askënd

Në një cep të padukshëm

 

Në ta zëntë rrugën kush mos klith

Klithjet janë sinonim i djallit

Thirri delet e urtësisë dhe gjykimit

Tjetrin binde për udhën tënde

 

Nëse ke dëshira të skajshme

Përqafoi si gjyshen me mall

Dhe mos u tremb nga to

Mjafton t’i kesh të bollshme

 

Veç pashë qumështin e gjirit

Në të cilin lëvrin bekimi i nënës

Pashë netët e ftohta ku dora

Më mpihej tek të përkundja

Më premto e skuqu nga fjala pa fjalë

Skuqja ka qenë ndër shekuj

Pjesa më e shenjtë e femrës

Në të kanë ngjyer pendën poetët

Para saj dhe mbretërit përkulen

Para saj burrat shkërmoqën pafuqishëm

Dhe bien bindshëm në pajtime

 

Më premto këtë të lutem Njomëza

Veç atëherë do ta kesh bekimin tim

Varur në vrimën e veshit

Vetëm atëherë në skutat e Parajsës a Ferrit

Nëna do të shkruaj prapë vargje

Do t’u tregoj përralla të vdekurve

 

Mos qaj sepse do të vij në ëndërr

Të të tregoj mahi për të qeshur

Dhe atëherë në ditëlindjen e njëqind

Do ta kuptosh se para këmbëve tuaja

Nipërit dhe mbesat do të lindin

Në tokën e merituar e të premtuar

 

Më premto të lutem bija ime Njomëza

Amanetin e ke në vargun tim të virgjër

Në agun tim të agsholit të jetës sonë

 

 

PËRSE

 

Kafshoj me uri simiten e jetës

Pa harruar se ajo ka filluar të soset.

 

Kafshoj me uri simiten e jetës

S’më dhemb pse ajo soset

Përderisa ma hëngrën gëzimin

Pagurët e verdha të fëmijës

 

Përse jam e vogël e s’mund ta ndaj

Simiten e jetës pa u sosur

Përse

 

 

LUTJE

 

Perëndi

Të krijova

A më krijove s’e di

 

Më rrit

Sepse s’e shoh

Dot udhën

 

Thikë e lotëve

Ma grisi shikimin

Sonte

 

 

BUBURRECI

 

Seç dua të jem një buburrec

Të shkërmoq në mishin e trupit

Rërën që të ka ngrirë

T’i sheshoj plagët e vjetra

Të të futem në vesh dua

Ta lëvrij shpirtin e mardhur

 

Në kërcefsh përpjetë nga frika

Në të rëntë burrëria

Në dalsh në oborr

Në të zëntë lemza

Në të kaptë lija

Në të rëntë zgjebja

Në të paftë xhindja

Do të mekem së qeshuri

 

Pasha dashurinë

Do të bëhem buburrec

Andaj të paralajmëroj

Kujdes burrërinë....

 

 

FËMIJËRIA

 

Të lashë fëmijëri  këmbëzbathur

Me kushedi sa gjemba ngulur

Të lashë turivarur rrëzë arrës së madhe

 

Sonte nën këtë hënë më ra mall

Andaj shpirt këputur po kthehem

Paçka fytyrën njomëzake e kam pudrosur

Mos u çudit nëse prek çdo pemë çdo gur

Sepse shpesh jam përlotur për to

Shumë herë jam gdhirë pa gjumë

 

Futem në odën e miqve

Qesh me portretet e gjyshërve

Por ata më falin sonte

Zbresin serbes e në oborr

Vallen e brezave e kërcejmë

 

Në odën e nënës janë ende vekët

E prek në sup te gërshetat plot formë

Edhe ajo me falë sonte edhe pse ja këputa

Pa rritur atë dreq polik

 

Qeni i zi s’leh kur hipi fshehurazi në qershi

Ai trembshëm iku prej meje si nga ujku

Perëndi kaq të trishtë jeta më bëri

 

Sonte nën këtë hënë më ra mall

Andaj shpirt këputur po kthehem

Paçka fytyrën njomëzake e kam pudrosur

 

Të lutem fëmijëri pashë bukën e nënëlokes

Më deh me ofshamën e mallit tim

Më deh të mos e di që qeni i zi

Paska frikë prej meje si nga ujku

E teksa pres të më dehësh fëmijëri

Zbraz polikun e lotëve në gji...

 

 

KASOLLJA

 

M’u dhimbs kasollja

Ka vite e fshehur në kallmishte

Me gjurmë inicialesh dashnorësh

Një karficë harruar a një fjongo

 

Kohët e fundit qe zaptuar nga qentë

por disa peshkatarë të dehur me birra

Ia vunë flakën dëshmisë ndër vite

kurse qentë kur panë flakën

U hodhën në të të gjorët

Në gjirin e flakëve shuhet kuisja e tyre

 

Njerëzit gjithmonë dalin të zgjuar

Edhe pse janë të zhytur në mëkate

 

Marr pak hi ndër gishta nga kasollja

She shoh që vezullon dëshmi mëkati

Dhe kthehem e shkruaj

 

 

UNË JAM ATY

 

Unë jam në pluhurin e duhanit

Helmohem me mërzinë tënde

Ha thonjtë e gishtave

 

Unë jam aty në fijet e perdes

E tretur në mallin tënd

E kafshoj buzën që dridhet

 

Unë jam aty ku fund

As fillim s’kanë skaje

 

Unë jam aty thellë

Në neuronin e nervave

Kur zihesh me shokët

Të le të bindesh të qetësohesh

 

Unë jam në molekulën e alkoolit

Që të lëvrin në dasma

Jam te vallja poshtë shamisë

Te shakaja e gëzimi jam

 

Unë jam guri më i vogël i varrit tënd

Dhe do të prehen kryeneqshëm mbi të

 

Unë jam kudo ku prek ti

Dhe dije e mos më lërë të vetme

Në muzën time se s’të ka hije

 

Unë jam poashtu e bindur

Që jam një monedhë e grisur...

Që para këmbëve të tua

Pres të mos më marri era

 

Unë jam aty

Në çdo skutë

Ku je ti ...

 

 

NË DASMËN TIME

 

Në dasmën time të madhe ka vapë

Të gjithë janë ulur në vendet e veta

Lot përzier në qiell të kripur

Pinë verën e mirësisë e pajtimit

Dhe këndojnë melodinë e fyellit

Spërkatur nga aromë e verës

Ndjejnë pendimin e zënkave

 

Në cepin ku jam ulur

Fati më pëshpërit në vesh

Dhe ëmbëlsisht më përkëdhel

Të lutem më bëj dhëndër

Në këtë dasmë pendese

 

Marrë muzën menjëherë

E vesh me re të bardha

Dhe me kalin e bardhë

Ia nis Fatit mes lotëve

 

 

PERLA DHE GUACA

 

Me drithërimë ngjyrë afshi

Perla lëngëzon kërcënueshëm

Poshtë kapakëve të guacës

 

Guaca shkërmoqet mbi rërë

E dehur fillon të hapet

Atëherë ngjyrë afshi i perlës

Kërkon të dalë prej kapakëve

Të shndrijë tej diku e praruar.

Por nga dhimbja e ikjes

Shndërrohet në gur

 

Vetëm kur e kaplon aroma

E mishit të qafës së gruas

Djersitur salloneve të zhurmshme

Perla rri kokulur dhe e zbehur

Ndjen dhimbje për guacën

Që rrëzë detit pret ndonjë dorë

T’ia shkrijë zjarrminë me ujë...

 

 

ESHKA

 

Ndjej pamundësinë e fjalës

Më shtyp tramvaji i hakmarrjes

Më kullon mishi copë e mbetur

Shkoj e përplasem në mullarin e barit

Që e kam kositur me dhëmbë

 

Ma ndiz eshkën mik

Ta ndez cigaren e fjalës

Veç pashë  besën e bukën

Kurrë mos ma fik… 

 

 

PAS NJË NATE

 

Pas një nate memece

Ku buzëqeshjet e miqve të duken të hidhura

Më shumë se nikotina e harruar në tabaka

 

Pas një nate ku në plantacionet e arsyes

Farën e mirëkuptimit ke hedhur kot

 

Pas një nate ku rrugës shtrin lëkurën tënde

Dhe shkelin pa dhimbje borxhet

 

Pas një nate ku truri topth

Luan futboll me skërmitjet fodulle

Dhe në kafkë të mbetet klithma

Që përplaset në muret e dhimbjes

 

Pas një nate ku trupi paloset

Në tresh kurore dhe pëlqen veten

 

Pas një nate ku e hidhura e gojës

Definitivisht mbin në tryezat e punës

 

Pas një nate ku kockat dhembin

Në paragjykime dhe vakte të panjohura

Duke marrë tituj e grada kote

Dhe veshin qenie me surrat njeriu

Që vetëm dinë të hanë injorancën

Mbështjellë  me letrën thithëse të parasë

 

Pas një nate ku kockat thyhen

Dhe dashurisht shtiren në idile

 

Pas një nate thjesht marr frymë

Derisa rrobë e vetes të mos më tradhtoj...

 

 

FLOKËT

 

Më ndjej kur rrëshqas ujshëm

E mekem dëshire për çdo ind

 

Më ndje kur në asnjë skutë

Nuk zë vend por shembem

Në lëkurën tënde si pëllëmbë

 

Më ndje kur e ngurtë akull

Thyej distancën dhe bëhem avull

Çmendurisht në çdo zgavër tënde futem

 

Në atë çast shpërthimi

Aty ku sytë ngjiten

Me kafshimin ekstrem

M’i pre me dhëmbë flokët

 

M’i mbaj poshtë jastëkut

E t’i shoh netëve të gjata

Kur ua hedh ëndrrave gërsheta

 

Dashuria ime

Më pas më ngop diku në eter

Veç m’i ruaj flokët shpirt

 

 

PERËNDOI DIELLI

 

Perëndoi edhe sot dielli

Nëse s’e ke gëzuar këtë ditë hesht

Veç nesër ndizi vetes një xixë

 

S’ke nevoje për impulse magnetike

Beso sepse vetja do të dehet

Kur dielli perëndon pa pishman

 

 

DERI KËTU

 

KODET

 

Pas kafshimit të ethshëm

Që të lë shijen e analginës

Lëvrijnë kodet në portofolin e arsyes

 

Morali qindarkë që e ruajmë

Si monedhën fëmijës

Gërhet trishtueshëm prej frikës

 

Kollitur si njeri i mirë

Vazhdon copën e rrugës ndershëm

Edhe pse vetja ndien pështirë

Nxjerr sytë babëzitur epsheve

Atyre që ta bëjnë me shenjë

 

Diku tej nata puth

Dy re gjigante si për inat

 

 

MERRMI

 

?Merrmi këpushat e dhimbjes

Mbyti me afshin e buzëqeshjes

Ndjej të më thërrasë toka

 

Lëri hallet të luajnë

Bixhozeve të arsyes

Plasshin të gjitha...

 

Fryma e fundit

Mund të jetë e sotmja

E tek vajton shpateve

Si zëri i lahutës kjo thirrje

Ndjej dorën e Mujit

Që ma heq shaminë

E zezë mbi krye...

 

Merrmi dhimbjet

Të lutem merrmi

 

 

KOSOVA

 

Kosovë

Për besë shumë të paskam dashtë

 

Ka vite që s’qaj as për baba

Por sot ti Kosovë

Ma qove peshë zemrën

Sepse po duhet të të thërras në emër

 

Nuk do të gërmoj shumë thellë

Në petkat e mia të lagëta

Gjaku i virgjërisë sonë është

Në petkat e lashta Arbënore

 

Kush do të guxojë t’i marrë erë

Pasha besën

Nga petkat e mia të nusërisë

Plumbin do ta nxjerrë

Të të mbroj me nderin tim

Kosovë ...