Poezi për fëmijë nga Ali Sh. Berisha

Gjyshi im bardhok

Gjyshit tim bardhokan

Gjyshja ime i rri pranë

Më faculetë i qesëndiset

Se kur teshet mali tralliset

Mua më quajnë Herolind

E heroizmat leht i renditi

Gjyshi thotë - Jam bërë xhind

Se paskam sy petriti

Shpesh ia marr shkopin

Ai ngritë fundin e vetullës -

Ky ma këputë konopin

Ma largon qefinin e dekës

Gjyshi im rrëfen histori

Mua më duken përralla

Andaj shpesh me shpoti

Ia kthej – mos shit kopalla

Me gjyshin luaj nganjëherë

Unë e quaj bardhokan

Ai më thërret teveqel –

Kështu rrahim ujë n’havan

Ankohet se po bëhet fëmijë

Se unë tash po burrnohem

S’pushon goja fare t’i grijë -

Të ruhem që t’mos rrëzohem

Herë qeshë e herë bëhet idhnak

Gjyshja e qorton –S’të ka hije plak

Unë e quaj sërish bardhok

E ai – Je gjok me mendët zog

Për çdo ditë e kemi kështu

Herë në tokë e herë në dru

Derisa gjyshja i pjek kafe avash

Thotë – Qengj po bëhesh dash

Kur Erjoni  vjen bëhemi bashk

Vaj halli për gjyshe e gjysh

Ua heqim nga një bujashkë

Na flasin: Jeni bërë si këlysh

Drejt se këpucat ua fshehim

Ua marrim nga goja fjalët

E ata me qeshje na dehin

Në fytyrë nuk na hedhin baltë

Me gjysh e gjyshe mocë jemi

Ata e kanë kryer moti shkollën

Ne atje ende nuk vemi

Jemi një dysh kur çanë mollën

15.07.2011

Gjyshi ka siklet

Me televizor kur ngopet

Më urdhëron t’i sjell gazetë

Derisa e lexon me gisht troket

Dhe fshanë thellë – Medet

Duke e mbyllë gazetën flet

-Kësaj bote s’i ka mbetë lezet

Gjyshja tërë vesh e shikim

-Kuku plaku u mbush trishtim

Gjyshi televizor e gazetë hapë

Nënë syjza sytë picërron

-T’i prijë mëzi kalit ku patë

Mua e gjyshen fare s’na shikon

-Ua ka zënë dera bishtin

Zë gjyshi edhe më sikletohet

Pastaj lart e ngrit gishtin

Dielli me shoshë nuk mbulohet

Nga rafti zbret një libër të trashë

E shfleton krejt avash – avash

Me pezmë flet – Pse fjalë të huaj

Kur keni më të bukur fjalën tuaj

Ngritet gjyshi duar pas shpine

Dhe shetitë nëpër dhomë

-S’është fjala e bleme si ajo e bime

Fjalës sonë asgjë s’i mungon

Gjyshit i thellohen rrudhat n’ballë

Se iu duk që desha ta tallë

Kur i thashë – Epokë e re ka ardhë

E mbjell mollë e të del dardhë

Gjyshi mbylli televizor dhe gazetë

E mori një këngë më qifteli

-Çka të lypësh edhe e gjenë

Po fike zjarrin s’ngrohesh me hi

16.07.2001

Mos më trajto si qilimi

Pse s’kam mjekër e mustak

S’do të thotë se s’jam plak

Andaj mos më trajto si qilimi

Si trazavaç që vetëm sherre di

Mos m‘qorto pa kohë e pa vend

Se ende kam dy fije mend

Pa nevojë mos u bëj nevrik

Fjalën ta përdorësh si kamxhik

Në vend egër dashuri zgjidh

Fjalë të ëmbël e butësi lidh

Po deshe t’mos vihesh në lojë

Fjalën gjithnjë vëre në peshojë

Pse s’kam mjekër e mustak

S’do të thotë se s’jam edhe plak

Por durimit shpesh i vë kufi

Dhe t’i jap kokallës ende di

14.07.2011

Shamata

Ka ca ditë që dëgjoj shamatë

Në dhomë të gjyshërve të mi

Nuk e kuptoj ç’ndodhë me natë

Andaj vura të bëjë kërshëri

Vë veshin në mur e degjoj

Zhurma andej më sekëlldisë

Përvidhem shpejt të vrojtoj

Çametin që atje ka krisë

Gërr-gërr nga qoshja te qyshi

Rehato kokën n’jastëk plak

Shpinën i kthen tashti gjyshi

Gjyshen e zë gjumi pas pak

Gërhat gjyshi gërhat gjyshja

Dy gërhama s’i duron një shtrat

Të nesërmen ndodhi ajo ç’prisja

Vërtetë pëlciti një shamatë

N‘dhomë futën edhe një shtrat

Gjyshërit më s’flejnë bashkë

Po gërhama s’pushoi asnjë çast

Zu të dëgjohëj qartë edhe jashtë

Në dhomën time gjyshja qetë

Erdhi e u fut natën tjetër si njalë

Nis t’gërrhasë fillimisht lehtë

Pastaj si t‘rrëzohej një mal

Në sallon të ditës më iku nata

Më gjetën gjyshërit tek fle

Gjumin ma nxori shamata -

Medet çfarë i bëmë nipit ne

Tashti gjyshërit flenë ndarë

E kur përvidhen për t’u parë

Njëri-tjetrin ëmbël miklojnë

Dhe gërhamën e harrojnë

Dhëmbët e gjyshërve

Gjyshi nuk gënjen kurrë

Thotë se tamam është burrë

Por qahet për  dhëmballën

Kur i dhemb kërkon darën

Gjyshes një dhëmb i parë

Thotë se i duhet vërtetë

Jo për t’ia shtuar bukurinë

Por për t‘i hangër ende koret

Lindi kur i pa gojërrudhur

Pas pak ditësh gjyshërit

Merrnin në thua kur flisnin

Ngjanin si bebet kur lindin

Ditën tjetër të shohë i ra

Të dyve dhëmbët si ingji

Andaj i habitur babait i tha

U kishin dalë dhëmbë të ri

Kur i dhemb dhëmbi Jonit

Joni e ka më ndryshe

Dhëmbi i dhemb që me natë

Që t’i qetësohet

Kërkon shumë çokollatë

Dhembi i dhemb fort

Edhe për një kalavesh rrush

Për pak tortë

Dhe një copë mish n’prush

Për bonbon daje i dhemb

Dhe për fli të tetës

Edhe bota po u shemb

Nuk i shmanget të vërtetës

Datëlindja

Urime ditëlindja - më thonë

Unë vras mendjen keq

Dita me datën s’përkojnë

Dua këtë ta ndreq

Kam edhe një problem

Në datëlindje më dhemb veshi

Secili që afrohet më tremb

Se m’i heq po deshi

Njëri thotë – u bë sa një gomar

Tjetri uron – u bëfsh plak

Vallë ka të ngjarë

Gomar të bëhem edhe pak

Datëlindjet zët i kam

Se gomar të bëhem s’dua

As plak me mjekërrlamë

Por siç thotë gjyshja – si ftua

Dhuratat s‘më kënaqin

Kur veshtë më skuqen e rriten

Le të festojnë vetë në daqin

Për datën dhe për ditën

Fjala

Gjyshi e gjyshja bisedojnë

Herë me zë të ultë e herë të lartë

Nganjëherë s’i kuptoj çfarë thonë

As mendimi nga i bartë

Thonë shpesh - fjala i është ngrirë

Pyes vetën nëse është e vërtetë

Pastaj shoh vetën në pasqyrë

Dhe këtë kohë vere mjaft nxehtë

E si fjala mund të ngrihet

Kur cigmë as akull përjashtë s’gjenë

T’shikoj n’frigorifer s’më pritet

Përvidhem ngadalë mos t’më vrejnë

Po fjala në gojë a ngrihet -

Gjysh e gjyshe vetullat lartë ngrisin

Ngrihet kur lirshëm nuk shprehet

Kur tingujt i avullohen sa nisin

Dëgjoj pastaj - fjala në fyt i  ngeli

Pyes gjyshin nëse është kafshatë

E ai thjeshtë më përgjigjet

Fjala s’shihet po lë vurratë

Fjala duhet mbërtypur mirë

Të nxiret ëmbël zemra të shërojë

Fjala e keqe është shtrigë e pshtirë

E si thikë mund të të lëndojë

Heilbronn 3.08.2011