E premte, 29.03.2024, 08:33 AM (GMT)

Kulturë

Ars Clubi “Beqir Musliu”: Trekëndëshi Poetik i Paqes

E shtune, 30.07.2011, 04:59 PM


 

Manifestimi rajonal i poezisë

 

TREKËNDËSHI POETIK I PAQES

 

(edicioni i parë)

 

Botues:

Ars Clubi “Beqir Musliu”

 

E përgatitën për botim:

 

Sabit Rrustemi,

Nexhat Rexha,

Fatushe Haliti

 

Korrektura:

Lindita Ramushi

 

Përkujdesja artistike:

Ars Clubi “ Beqir Musliu”, Gjilan

 

Manifestimi rajonal i poezisë

 

TREKËNDËSHI POETIK I PAQES

(edicioni i parë)

 

Ars Clubi “Beqir Musliu” Gjilan

 

I nderuari lexues:

Poetët, pjesmarrës në këtij Manifestimi poetik, gjegjësisht krijimet e tyre poetike të lexuara në  Kishën e Shën Anës, në Dunav, ku edhe u mbajt ora letrare, e titulluar KOHA E POEZISË, janë radhitur sipas alfabetit.

 

Botimin e këtij edicioni me poezi nga Manifestimi “Trekëndëshi Poetik i Paqes”, e mbështeti financiarisht Zyra e Kryetarit të  Komunës së Gjilanit, për çka i jemi mirënjohës.

 

Trekëndëshi poetik i paqes bashkon rajonin

 

POETËT, ZË I PAQES DHE ARSYES

 

Gjilan, 12 qershor


Pikërisht në ditën e ditën e përvjetorit të dymbëdhjetë të lirisë së Kosovës, në ditën kur trupat e NATO-s shkelën për herë të parë në komunën e Gjilanit, në kufirin kosovar–maqedonas, nisi rrugëtimin e tij manifestimi rajonal i poezisë, i titulluar “Trekëndëshi poetik i paqes”, të cilin e ideoi dhe projektoi Ars Clubi “Beqir Musliu” dhe,  nën përkujdesjen e kryetarit të komunës, u realizua bashkërisht me  Drejtorinë  për Kulturë, Rini dhe Sport.

 

Poetët ofrojnë popuj dhe shtete


Kryetari i Komunës së Gjilanit, Qemajl Mustafa, duke u dëshiruar mirëseardhje krijuesve të shumtë nga trekëndëshi kufitar Kosovë – Serbi – Maqedoni, po dhe nga Shqipëria, përgëzoi përkushtimin e tyre krijues e veprues, për mesazhet liridashëse e paqedashëse që kultivuan e vazhdojnë t’i përçojnë përmes poezisë së tyre, duke u shprehur thellësisht mirënjohës dhe për gjithë atë angazhim të faktorit kombëtar e ndërkombëtar, në ndaljen e gjenocidit ndaj një populli dhe kthimin e paqes e lirisë në Kosovë, që po e shijojmë prej 12 vitesh dhe po punojmë për thellimin e mëtejmë të paqes dhe zhvillimit në këtë rajon. Dëshmi për këtë, është dhe kjo rrugë e asfaltuar deri në kufi, nga ana jonë, edhe shumë projekte bashkëpunimi në këtë trekëndësh kufitar e, edhe ky manifestim poetik, që u nis sot dhe do ketë mbështetjen tonë dhe më gjerë, ka thënë Mustafa. Ai shprehu bindjen se, edhe kjo pikë kufitare, këtu në Stançiq, së shpejti do jetë pikë qarkulluese për njerëzit, si një urë lidhëse më tepër mes dy shteteve, duke shprehur bindjen se, edhe përmes takimesh të tilla, secili mund të ndihmojë që rajoni ynë të jetë shembull i mirëqenies dhe bashkëjetesës mes popujve, pavarësisht të kaluarës. Misioni juaj human i ofron dhe më shumë shtetet dhe popujt, ka thënë Mustafa, ndërkohë që i ka inkurajuar organizatorët dhe pjesëmarrësit në këtë manifestim poetik që ta vazhdojnë më tutje këtë mision, duke premtuar mbështetjen e institucioneve dhe të publikut.

 

“Koha e poezisë” - në Kishën e Shën Anës

 

Kurse, Sabit Rrustemi, kryetar i Ars Clubit “Beqir Musliu” tha se poetët, në vazhdimësi ishin dhe mbetën zë i paqes, i lirisë mes popujve dhe shteteve. “Në shenjë mirënjohje e falënderimi të përhershëm për gjithë ata që kontribuuan për këtë ditë dhe na mundësuan që ne të krijojmë të lirë e në kushte më të mira, po fillojmë një manifestim rajonal poezie, pikërisht te këta gurë kufijsh që dëshmojnë realitete të reja në Ballkan. Ishin vargjet e poetëve, njësoj si zogjtë e malit që sfiduan kufijtë, edhe kur ata ishin të hekurt, të minuar dhe ndanin popujt. Është poezia, si gjithnjë, ajo që i mbledh dhe i afron këto shtete dhe i bën tok në një vend, duke dëshmuar se shpirti i krijuesit, është human dhe thellësisht i përkushtuar për paqe, humanizëm e dashuri mes njerëzish”, ka thënë Rrustemi. Për më tepër, ai tha se poezia është ajo që po bashkon krijuesit nga Kosova Lindore (Serbi), Maqedonia, Shqipëria e Kosova, këtu në Grykën e Karadakut.

Më pas, në mënyrë simbolike, pikërisht te gurët e kufirit, vendosur dy vite më parë nga një komision ndërqeveritar kosovar–maqedonas, tre poetë, nga tri shtete, Vaxhid Xhelili (Serbi), Bejtush Memeti (Maqedoni) dhe Ibrahim Kadriu (Kosovë), lexuan poezitë e tyre para krijuesve e mysafirëve të shumtë, në mesin e të cilëve dhe deputetë të Kuvendit të Republikës së Kosovës, Nijazi Idrizi, Lirije Kajtazi e Hydajet Hyseni.

Manifestimi rajonal i poezisë, i pari i këtij lloji në këto anë dhe shumë i veçantë nga manifestime të tjera poetike, vazhdoi në Kishën e Shën Anës, në fshatin Dunav, një lokalitet i boshatisur ky, gjithashtu në brezin kufitar të këtij trekëndëshi, ku dhjetëra poetë e dashamirë të artit thyen heshtjen e një objekti që me dekada kishte qenë në shërbim të kultit dhe humanizmit. “Koha e Poezisë”, siç ishte pagëzuar ora letrare e këtij manifestimi, që u drejtua nga poetja e re Linditë Ramushi, krijoi hapësirë dhe mundësoi që nga faltorja e kësaj kishe, që tashmë ka nevojë për përkujdesje institucionale, si objekt i trashëgimisë kulturore –historike, të lexojnë shkrimtarët Vaxhid Xhelili, Arsim Halili, Bilall Maliqi, Demush Berisha e Nehat Ramizi nga Kosova Lindore (Serbi), Nehat Sopaj, Bejtush Mehmeti, Sunaj Rahimi, Burhamedin Xhemaili, Ismajl Bilalli e Rexhep Bajrami (Maqedoni), Suzanë Zisi (Shqipëri) si dhe Ibrahim Kadriu, Sali Bashota, Ramadan Mehmeti, Jonuz Fetahaj, Mexhit Mehmeti, Haxhi Vokshi, Sabile Keçmezi – Basha, Albinë Idrizi, Hydajet Hyseni, Nexhat Rexha, Lirije Kajtazi, Sinan Sadiku, Nijazi Idrizi, Xhevat Latifi, Sarë Gjergji, Sevdije Rexhepi, Tahir Dalipi, Shefqete Gosalci, Demir Behluli, Ahmet Murati, Edonë Beqiri, Fehmi Korçaj, Sadete Tërnava – Osmani, Musa Ahmetaj, Linditë Ramushi e Sabit Rrustemi, të gjithë këta nga Kosova.

Të gjitha poezitë e këtij manifestimi, që u shoqëruan dhe me kafenë e mëngjesit (restorant Dunavi), me një drekë sipas traditës së këtyre anëve (në oborrin e Kishës së Shën Anës) dhe me kafenë e pasdites (restorant Gryka e Karadakut), do të përmblidhen dhe do të botohen, ashtu si është paraparë, në një revistë që do të bartë dhe emrin e këtij Manifestimi “Trekëndëshi poetik i paqes”, që tash e tutje do jetë tradicional.

Vlen për t’u theksuar dhe përshëndetur edhe përkushtimi i veçantë i komunës që, enkas për këtë manifestim, rehabilitoi rrugën dytësore nga Kisha e Shën Anës, deri te rruga e asfaltuar Gjilan – Kumanovë si dhe hapësirën brenda dhe jashtë Kishës, ku u mbajt pjesa qendrore e këtij manifestimi. Me këtë manifestim poezie në brezin e trekëndëshit kufitar Kosovë – Serbi – Maqedoni, komuna e Gjilanit nisi dhe festën e Ditës së Çlirimit, që do shoqërohet dhe me aktivitete tjera kulturore.

 

Ilmi Musliu

 

 

Ahmet MURATI (Gjilan)

 

LOTI I PURPURTË

 

Shpërtheva lotin tim në mijëra copëza

që u shpërndanë si një ambient i purpurt

një magji që se kisha parë kurrë

një magji e ngrohtë që e përshkon trupin e tërë

një drithërimë më mbërthen ngadalë gjer në

zemër

në zemër të përvëluar në valët e vetmisë

shekullore

dhe vjen çasti që çdo gjë merr trajtë të panjohur

të kristalizuar nëpër skajet e zemrës sime

por zemra ime, jastëk për trajtën e panjohur

pranon atë dhe më kurrë nuk do ta humb

trajtën dhe ngrohtësinë e saj që ma jep në vetminë

shekullore

 

 

Albinë IDRIZI  (Gjilan)

 

RIMISHËRIM

 

Unë të njoh

Ty, që vjen pas meje.

Hije e zgjatur e kohës

që emër pagëzimi

pret nga e imja vdekje.

Di për habinë tënde,

ngazëllimin, frikën, dobësitë,

di për hobin, dëshirat, marrëzitë...

Pulitjen e syve kur

këndshëm befasohesh.

Dridhjen e lehtë të buzës

kur trembesh, e në vaj

shpërthen papritë.

Di për rrëzimin e parë,

gërvishtjet në fytyrë,

parfumin që pëlqen,

gjellën pa mish,

muzikën që adhuron, e di.

Sepse, unë të njoh mirë

Ty, që vjen pas meje.

Hieroglifëve të emrit tim

do eksplorosh

veten tënde.

Piramidave të ëndrrave të mia

do u shtosh kujtimin tënd

me një dozë nderimi dhe përçmimi

njëherësh.

Shih për këtë, në mirënjohje

dhe tituj lavdie do vishesh,

sipas modës.

Por, njësoj do gëzosh edhe ti.

Njësoj do vuash,

njësoj do qash,

njësoj do bësh dashuri.

 

Aq i madh sa nis nga unë,

Aq i vogël sa mbaron tek tjetri.

 

 

Arsim HALILI (Bujanovc)

 

TË GJALLËT E HESHTUR

 

Koha ju pagëzoi emrin

Lakuar nëpër morfologji qëndrese

 

Ditiramb për sa pranvera

Të mbarësuar shqip

 

Heshtur në kornizë të bronzit

Shikoni diellin që nuk perëndon

 

Imazh i tjetërsuar

Bulevardit takohemi

 

Numërohen legjendat

Trajta e emrit ndryshe ju shkruhet

 

 

Bejtush MEHMETI (Kumanovë)

 

MBI GURIN ILIR

 

kur guri mbi gur hahet

enderrat fluturojne

djegja zbret ne hi

te gjitha shenjat treten

te gjitha mbreterit heshtin e fshehen

te gjitha fjalet ne eter ikin

por fjala "I lire" ruhet nga qielli

preke ne kohera dashurine dhe serish zbehet

preke harresen e gjurmes

ne shtresa te hirit

aty ku guri mbi gur eshte shlyer

endrra mbi enderr5 eshte zbehur

djegja ka zbrit ne hi

e hiri eshte shtresuar

 

 

Bilall MALIQI (Preshevë)

 

FIJE MALLI

 

Stinëbukura sheh veten në pasqyrë

Në krahët e erërave pahitet e kalëron

 

Petalet e luleve i lëvizë frymëlehta puhizë

Ky peizazh ma shkarkon mallin e lodhur

Në sirtar mallëngjimi varet shikimi yt

Unë lidhi kujtesën me buzët e tua të prushta

 

Pas shumë motesh të mira besa edhe të nxira

I takuam sytë e përmalluar e gati të qorruar

 

Aty malli u shtrydh u shndërrua në pika loti

Që lagën faqet tona tani të vijosura

 

Motet e thepisura që thernin shpirtra

U gurëzuan në ledina të kodrës së keqe

 

Më gjete diku në vargje të pasosura kurrë

E unë ty në ëndrrën që engjëjt ma çelën

 

Imzot kurrë më të mos ketë harrim

S’e për këtë dashuri engjëjt kanë dëshmi

 

Sa dashuri është zbrazur në bagazh kohe

Sa herë jam bërë zhytës në pellgun e Fatit

 

Troket pareshtur imi varg në port të zemrës

Aty ky trok drithëron dashurinë e lënë peng

 

Jam unë ai varg i gravuar në shpirtin tënd

I pa emër që gjurmët tuaja gjithnjë kërkon

 

Tani zogu kasnec fluturoi e fluturoi

Në qerpik të saj ngjiti fije malli

 

Ëndrra tani do ta ndërtoj një kullë

Që kujtesat tona të bëjnë banim ditë e natë…

 

 

Burhamedin XHEMAILI (Kumanovë)

 

TANI

 

Kur koha e arratisjeve

Dhe ikjeve nga vetvetja

Po merr fund

U hapën portat për të ecur

Me dritën e mendjes

Dhe vizionit

Rrugëve të atdheut

Që po shkurtohen

Drejt botës që na afron

Aty ku lind dielli i përparimit

Dhe nuk dëgjohet kënga e qyqes

Mbi murin e ndarjes ...

 

 

Demir BEHLULI (Gjilan)

 

PAQYRA E GJAKUT

TË DËSHMORËVE

 

Ca gjëra që duhet të vinë

Ato vinë si lindja

Si ëndrra

Herë rishtuese

Herë trimëruese

Në gjumin tonë

E na zgjojnë e na thonë:

 

As në Kosovë

As në Kosharë

S`ka pasur tepricë shqiptarë

 

Ca gjëra që duhet të vinë

Ato s`i ndal

As breshëri as shiu

As urrejtja n`mes veti

Ato kanë fuqinë sa deti

A do të vijë një ditë

E do të zgjohen shpirtrat

E do të njomet gjaku i tyre

E do të bëhet pasqyrë

E do të shikojmë tonën fytyrë

Të pastër apo të ndryrë

 

Se as Kosovë

As Kosharë

S`ka pasur tepricë shqiptarë

 

 

Demush BERISHA (Preshevë)

 

LISI

 

Lisi plak

Në Karadak

Degët çufurrak

Se sa vite kanë kaluar

Vetë nuk munda

Për t`i numëruar

 

Thonë i ka treqind

Me përjetime

Pesëqind

Shtoja edhe nja pesëdhjetë

Po të kishte gojë

Do t`i dëshmonte vetë

 

Shumë erëra dhe furtuna

Vetëtima

Dhe murmurima

Eh, sa ngricat e sakatuan

Eh, sa vapat e përcëlluan

Por ai token nuk e lëshoi

Vertikal

Sa herë qëndroi

 

Kush ma bëri të keqen mua

Ti e din po se s`ma  thua

E them vetë  me belbëzime

Pyka e degës sime.

 

 

Edona BEQIRI (Gjilan)

 

BRENDA SYVE TË MI

 

Engjëjt u zgjuan nga gjumi i thellë

e nën çatinë e qiellit pushojnë

pikat e shiut mbi ta bien

e të nesërmen, yjet do të vezullojnë.

 

Më tregoni kur të shihni ylberin

e qiellin me plot ngjyrë blu

Me tregoni kur dielli ka vapë

e rrezet e tij të mbërrijnë këtu.

 

Më tregoni kur të hapen petalet e verdha

të luleve të pranverës

Me thoni vallë a i ktheu dallëndyshet

flladi i lehte,i nxehte i veres.

 

Ç’ngjyrë ka jeta më tregoni

se unë këtë nuk e di

Se në brendësi të syve të mi

Jeta ime është bardh dhe zi

 

 

Fehmi KORÇA (Gjilan)

 

NJË PIKË

 

Nishani i gjenezës verdikt jo reale

Padrejtësi në shekuj,

rebelim i kalitur në trungun e shekullit që iku.

Prangat ishin dhe mbeten ''identiteti ynë ''.

Mjafton të thuash NËNË...!?

Dhe qakajt nuhasin eren,

pastaj prrojet e përgjakura vargonin me klithje.

E pyeta arsyen, ajo heshti quditërisht !?

Bëri naze mbi të vërtetën.

Po, po...,të gjithë e shiquam të syrgjynosur fjalën

e lirë.

"Kali i trojes", kishte uri.

Kënga ky burim i krojeve të historisë,

ndalohet nga "sorrëshkinat"

ato kokurrisin me sqepin e përgjakur në kulturen

e Dardanisë.

Kaluan edhe shekujt e turpit, erdhi shekulli i ri....,

Një pikë që na bashkon.

Por mos perqaj e sundo o virusi i lugatërisë....,

Akoma ke uri !?

Ne kemi një emër, por ti nuk e pranon !?

Zoti ma vuri emrin Dardan në këto troje...,

Dardan do të mbetem për jetë e mote...,

 

 

Haxhi VOKSHI (Gjilan)

 

MALI

 

Mali  plot cunga

Plot pipa mali

Në të rrinë zogj e fëmijë

Krijojnë orkestrën më të bukur

Që dëgjohet në shtatë palë qiell

E të vdekurin e ngrit prej varri

E lisat

Lisat vertikalisht kah qielli

Si ushtarë të lirisë

Mali plot pipa

Plot cunga mali

Fëmijë e zogj s`lëvizin prej tij

E lisat

Lisat thik përpjetë kah qielli

Si ushtarë të lirisë

  

 

Hydajet HYSENI (Gjilan, Prishtinë)

 

THONE ËSHTË PARË

PJETËR BOGDANI

 

Një ditë vjeshte, në Prishtinë,

Thonë është parë Pjetër Bogdani,

Me Hoxha Tahsinin, Hoxhë Kadrinë

E me Papa Kristo Negovanin…

Se ç’kuvendonin për përjetësinë,

Për Stambollin, Romën, Vatikanin

Luteshin për Gjergjin, për Arbërinë,

Argjentën, Antarion, për Zveçanin;

Thonë, mallkonin djallëzinë,

Carin, krajlët e Sulltanin…

 

Është parë, thonë, Pjetër Bogdani,

Në oborr të namazxhasë,

Ku ia coptuan eshtrat e zhvarrosur,

Qentë llaskucë të kasabasë…

Fërkojnë sytë besimtarët e mpirë,

Pas meshës shenjtë e pas xhymasë:

O zot! Një shqype e shenjtë, mjekërngrirë,

Buzëqesh nga froni i arabasë..:

-“Nuk janë gja, thotë, qentë e rrugës,

Që shkërmojnë eshtrat e Bogdanit,

Kujdes qentë që kafshojnë tokën,

 

Që kafshojnë gjuhën,

kafshojnë fisin,

kafshojnë plisin

Kafashojnë shpirtin e vatanit…

 

Qofsh i gjalle, qofsh i groposur,

Dhe të vërsulen zagarë e qenë,

Mos u thuaj: tyt! qenëve të zgjebosur

Por atij që i ndërsen…!

Ai qentë  t’i ndërsen,

Nga çdo lloj qeni

Është më qen…

 

Thonë, atë vjeshtë, me ngricë e brymë

Është rishfaqur Pjetër Bogdani

Me Hoxha Tahsinin, Hoxhë Kadrinë

E me Papa Kristo Negovanin…

Thonë, atë vjeshtë, me suferinë

Përkundte hasiania të vëllain hasianin,

Në ninula, zana e sibila,

Tok me Gjergjin,

Me Pjetër Bogdanin,

Me Hoxha Tahsinin, Hoxhë Kadrinë

E me Papa Kristo Negovanin…

Se ç’ligjëronin për Arbërinë,

Për fisin, plisin, për Vatanin.

 

 

Ibrahim KADRIU (Gjilan, Prishtinë)

 

ATDHEU

 

Nëse shpërngulesh nga unë

Dhe s`di kujt tjetër mund t`i fal aq kohë,

Dhe s`di  të arrijë më askund

Nëse shpërngulesh nga unë

Asgjë s`do jetë imja

As fryma

Nëse shpërngulesh nga unë

Ruana Zot

Nuk do të kem kujt

T`i them mirëmëngjesi

 

Prandaj përulem

Si fushë pjellore rrëzë maleve

Të lus të më qëndrosh gatitu

Para syve e zemrës

Ashtu siç je

Me të gjitha plagët

T`i shërojmë bashkë

 

Pa ty si pa diellin

Akulli zë në pritje zemrën

Se ç`ndodh më tutje me të

Një Zot e di

 

 

Ismail BILALLI  (Kumanovë)

 

ECËM E ECËM

 

Ecëm e  ecëm

Nëpër

Damarët e mi

Dhe u takuam

Në fjalën e pathënë

 

 

Jonuz FETAHAJ (Preshevë, Prishtinë)

 

TE VARRI I IDRIZ SEFERIT

 

Zbardhur iu kishin flatrat

Shqiponjës

 

Dielli kishte rreshkë

Ngjyrëallen

 

Koka e shkabës

Lodhur nga zezona

 

Dy shekuj e kusur

Në Karadak

 

Merreni eshtrat flasin

Për kohë të liga

 

Idriz Seferi

Nuk plaket në këngë

 

Ndoshta ditët e netët i kalon

Me tymnajë duhan Hotle

 

Vijnë e shkojnë tregtarët

Pa fjalën e pathënë bacë

 

Karadaku ndërrohet nëpër

Kohë si nuse

 

 

Linditë RAMUSHI (Gjilan)

 

KOHA S`NA TAKON NEVE…

 

Zëri po më lëngon në atë vorbull fjalësh

Ngjitur rri portreti mendimtar qëndron heshtur

Mes kornizës së paepur

Sikur thotë

Koha s’na takon neve.

 

S’na takon neve koha e thatë

Dhe kur qaj e s’prek fytyrën me hije të verbër

Buzëqeshja për zemrën e përlotur

Bëhet hark vendimtar.

 

S’na takon kjo kohë e majme

Që kur hap sytë

Ëndërroj të jetë veç makth i natës së shkuar

T’ia shter burimin ku kullon ai vrer si argjend

i flakosur

Rremat e fishkur të yjeve që shohin e s’flasin.

 

E kur mbillet lulja e bardhë në tokë të motit

të vjetër

Koha s’na takon neve në lindje të një flete

Veç nuri i ngelet si peshqesh

Peshqesh sërish për pritje.

 

 

Lirie KAJTAZI (Gjilan)

 

M-ENDJE MERIMANGE

 

...edhe pas ecjes

Lakmoj skutat

Kryq e tërthorë

Kanape rrjetash kurdis

 

Kur e do nevoja

Sikur nga reja lëshohem

E ngjitem

Poshtë a rrihet

Tek pushoj atje mbi re

“vizitorët” e rastit

Me vdekje i gostisë

E (s) di  pse  fshesa

m- endjet e mia m`i prishë

 

 

Mexhid MEHMETI (Preshevë, Fushë – Kosovë)

 

RRUGËTIM

 

Udhë  e udhë e udhë

 

Sa shpesh na shkuan ardhjet

e na erdhën shkuarjet

 

Udhëtim i thënçin

kësaj kotësie biblike

 

Kumti i vdekjes

thyen heshtjen si krismë sëpate

mbi turrë shkarpash fjalëkotat

digjen tryezave të rrumbullakta

 

Medet për ne me këto udhë

shpesh na shkojnë ardhjet

e na vijnë shkuarjet

 

 

Musa AHMETAJ (Kamenicë)

 

PROPOZIM!

 

E kam një propozim miq

kësaj here po e japi vet

Dik Martin e trimëruar

ta bëjmë me brisk synet

 

Edhe vendin e kam gjetur

atje te Shtëpia e Verdhë

pa ekipë e pa farë opiumi

shikojmë sa gjak ka me derdhë

 

Nuk do përdorim fare

ndonjë teknike tjetër

por kisha sugjeruar

vërtet sistemin e vjetër

 

Pastaj te mos përdorim

as gaza e as fasha

le te bindet personalisht

ky fare Dik Marti pasha !


Nehas SOPAJ (Kumanovë)

 

SHPRISHJA E GJAKUT

 

E këputëm aortën mes për mes

Gjakun e mblodhën nëpër epruveta

Dhe e përcollën përtej  Bosforit në zhbërje.

Sot epruvetat me gjak

Shprishën

Gjithandej përtej detyrave oqeaneve...

 

Qiellit ia kallajisën një ylber me ëndrra

Për të gjithë të vdekurit në rrugët pa kthim

Në hirin e kohës

 

E nga Maja e zezë e nga Ujtë e Kuq

Kini kujdes: shpirti ndjen tërmete

Pa zë !

 

 

Nehat RAMIZI (Preshevë)

 

DUKET DËSHIRA

 

Duket pranvera

Me të gjelbëruar

Duket atdheu

Me të lulëzuar

 

Duket pavarësia

Që ka ardh

Duken kufijtë

Që na ndajnë

 

Na duket loti

Në qepallë

Na duket dëshira

Për bashkim kombëtar

 

 

Nexhat REXHA (Kamenicë)

 

ANIJA

 

Në lundrimet e anijes sime

Kam  pa  trazimet e detit

Dhe ekuipazhin duke bërë gjumë

Peshkatarët gjuanin karremin në thellësi

 

Kurse lumenjtë vinin rrjedhshëm

Me gurë në rrotullim

Për në atdheun e pa fund

Me vete bartën këngën trishtim

 

Valët e detit krijuan dramën

Në ujërat e Korfuzit

Deti Jon ndriçimin ndali

Unë shihja qiellin n`flakërim

 

Butrinti ruante perëndeshën

Në fron denjësisht

E anija zbarkonte peshkatarët

Me rrjetat në Ksamil

 

O det i madhi det

Sa nam ke ruajtur për këtë atdhe

Anija ime prej letre

Anija ime në lundrim

 

Sa shumë të kam ëndërruar

Me ty të kem shtegtim

Të marrë uratën e Butrintit

Me Zotin të kem takim.....

 

 

Njazi IDRIZI (Gjilan, Prishtinë)

 

FLUTURIMI I FENIKSIT

 

Ne ta bekuam këtë rrugë të rëndë

Zogu ynë

Dhe vargjet perlë me këngë t`i vumë pas

Në flatrat e kuqërremta

Rrezet dielli t`i zhyti për ngrohtësi

E, Eoin e lutëm

Të frynte më pak

 

Ne të dhamë gjithçka patëm

Të bëmë Zeusin vetë

Vetëm shpresën për vete mbajtëm

Dhe dritën e syrit

Për ti parë drejt

 

Frymëmarrja të është rënduar gjoksit

Djersët e ftohta po të shkojnë qurk

Fjalët e ngatërruara në grykën e tharë

Kanë filluar të të shkojnë huq

Ti shpejt e humbe ekuilibrin

Nga etja për lartësi

Ne na le në tokën ku bashkë ishim mësuar

Ku kishim bërë tonat CV

 

Era e fortë t`i mblodhi krahët

Kur arrite aty mbi shkrep

Kot e kërkove ndihmën tonë

Në atë fund pellgu ku kishim mbet

 

Ti nuk pate krih të ngjiteshe kaq lart

Zogu ynë

Në këtë errësirë e mot të keq

Të gjitha shpresat

Në Ty i varëm

Ky fluturim nuk t`u deshtë ?!

 

Ne po vrapojmë me klithma dëshpërimi

Se mos të arrijmë pa rënë në kënetë

Po larg jemi larg akoma

Në llucën ku kemi ngecë

 

E ty zogu ynë

Ky fluturim jo, nuk`u deshtë!

 

 

Ramadan MEHMETI (Gjilan, Prishtinë)

 

PËRSE

 

Përse

E njëjta melodi

Klith përvajshëm

Derisa pushon dhembja

 

Përse

Gjaku i dallëndysheve

Shitet në sheshin e vetmisë

 

Shekujt grinden në pritje

Lotët shteren në shtrat

Dashuria plas nga mërzia

 

Përse

Fytyra ime qan

Dhe një lojë mbaron

 

 

Rexhep BAJRAMI (Kumanovë)

 

NË VENDIN TIM

 

Në oborrin e gjyshit

Është ndalur ora

Sot kur takohemi

Me mallin për tokën

Në gjoks zjarret

Kush na i shuan

Pran shtëpisë së vjetër

Fiku jetën një mik

Me plisin e nxirë

Nga djersa e mallit

Na i ruani kujtimet

Kullave të besës

Mallin kush na e shuan

Për tokën gurin e lisin

 

 

Sabile Keçmezi-BASHA  (Kamenicë, Prishtinë)

 

ËNDRRAT KËRKOJNË AZIL

 

Dhe...

Rrokullisen si ortek

Gjymtyrët e këputura

Të ëndrrave shtatzëna

Skënderbeut edhe më tej

I peshon mbi shpatulla

Mijëra kilometra katror

Hartë e Atdheut

 

Në kallkan

Kthehet pritja

Te Kroi i Vitakut

 

Adem Jashari nuk i do ëndrrat

Se ende nuk janë kthyer në shtëpi

Sytë tejpamës të Agim Ramadanit

 

Edhe më tej ëndrrat ëndërrohen

Nën akull

Nën zjarr

Dhe kërkojnë azil

Nën lëkurën e Rozafës

 

 

Sabit RRUSTEMI (Gjilan)

 

POEZIA QË S'U LEXUA

ASNJËHERË...

 

(aq shumë u deshëmsa gjithçka heshtëm

përveç fjalëveshkaku i të gjallëve)

...

 

në vete e ndjeja

e thosha pa zë

 

një ditë do dal përfundimisht

nga varri i heshtjes

për t' jua dhënë kumtin

që prisnit prej meje

 

mos gërmoni matutje

dherave të qenies sime

nëpër eshtra të të pathënave

 

asgjë s'do gjeni

pos emrit tim

 

dhe kësaj që po ua them

 

unë jam ajo Ana e Ndritshme

e jetës suaj

të dukshme

dhe të padukshme

 

 

unë jam ajo Ana

që ju e veçuat

e s'e thatë

as për dritë

as për natë

 

ama e ndjetë

edhe kur vetëm këtu

më latë

 

e ndjetë si mëkatin

për atë që ishte

e s'e thatë

 

unë e doja Atë që ju s'e dinit

atë që as vetë s'e kisha parë

 

më erdhi si ëndërr që nuk ma besuat

dhe më qëlluat

po Ai shpëtoi

 

sepse ishte Një dhe i Vetmi

 

dhe tash është  Një

i Vetëm në mua

 

do jetë gjithnjë

Një dhe i vetëm

për secilin

edhe kur nuk e pranoni

 

s'ka tjetër thesar në këtë botë

 

thesar i vetëm që fshihja

dhe e ruaj ende

ishte dhe mbeti dashuria

 

dhe Ai që mbiu si Lis

e më bën rojë

te koka ime

 

kurrë pa të

mos mbetshi

 

 

Sadete Tërnava – OSMANI (Gjilan)

 

VARKA E SHPËTIMIT

 

Mos më thuaj

Se s`erdhëm nga dy vetë

Se s`u  bënë një e tretë a e tretë

Mos ma përmend tënden logjikë skajore

Kur vetes i mjaftoje

Mbaje mend si trandeshe e dëboje

 

Se tani më thuaj të lutem shumë

Kur qan shkruan, flet a bërtet

A të duhet një i dytë a një i tretë?

 

Kthehu pak kur n`askënd s`besoje

Kur pirgje rëre ndërtoje

I mjaftuar thoshe jam

T`kem s`më duhet i vetëm kam

 

E sot unë të ftoj miku im

Këtu në varkën e shpëtimit

Në këtë hapësirë të këmbimit

Ku ti unë ai ajo

Të gjithë këtu e këto

Hedhim farën e fjalës

(e )ty ta lëmë kryet valles

 

 

Sali BASHOTA (Prishtinë)

 

ÇASTI I MUNGESËS

 

Për një çast

Klithma ulërin në rrafshultën e lumturisë

Në dhomë myket kujtimi i ndryshkur

Kur ti s’je më

 

Për një çast

Ëndrra zgjohet nga rrafshlarta e vetmisë

Në dritare vdes shikimi i zogjve

Kur ti s’je më

 

Për një çast

Iluzioni trembet nga pagjumësia

Në kujtesë plagoset melodi e fatit

Kur ti s’je më

 

Për një çast

Etja shndrit ringjalljen e harrimit

Gurët rrokullisin shkretëtirën e vet

Kur ti s’je më

 

 

Sarë GJERGJI (Viti)

 

TRI KËNDE TË NJË HISTORIE

 

 

 

Në fillim ishte vijëdrejtë

Mandej ia futën kleçkën tri herë

E tri herë ra me fytyrë për tokë

Njësoj si Krishti biblik

Ia deformuan të gjitha brinjët e trupit

E shpërfytyruan e, e varën në trekëndësh

 

Si të ishte cub

 

Po çka Ju?

Tri herë e rrëzuat me fytyrë për tokë

Po aq herë u ngrit

E mbledh brinjët në Një

 

Dhe çka tash

Urrejtja juaj dhe Ju

Për ku jeni nisur !?

 

Trekëndëshi ju pret

 

 

Sevdije REXHEPI (Gjilan)

 

IMAZH

 

Pa emër lind aurora

Dallgët e shpirtit ngritur

Gjer në qiellin e paprekur

Mendime të lodhshme

Fshehur çdo ditë në përgjumje

Lutje perëndish përzier

Në librat e shenjtë

Lutje...serish për njerinë

 

Retë zbrazur gjer në shtrydhje

Shkretëtira edhe më e etur

Var në kocka kohësh

Bukurinë e vjetër

Muret e lashta rrinë ulur galuc

Flokëprerë nën lëkurë

Vështron...

Imazhin në tretje si dikur

 

 

Sinan SADIKU (Kamenicë)

 

DIMRI

 

Shpesh lavdërohet

thotë

edhe zemrën e kam të bardhë

si borën

 

Për fatin tonë të mirë

ka qëlluar stinë

vetëm një e katërta e vitit

se një Zot e di

a do të dilnim në Shëngjergj

 

 

Sunaj RAIMI (Kumanovë)

 

KOLOMBO I DASHURISË

 

Gjithmonë kam dashur

Sepse e kam në gjak

Të udhëtoj

Të hulumtoj

Të zbuloj

Toka të reja të panjohura

Të dashurisë

Ku do të mund të vendosja bajrakun tim

të krenarisë

Dhe me dinjitet të deklaroj

 

E imja je!

 

 

Suzana ZISI (Gjirokastër)

 

SHEKSPIRI IM...

 

Gjendet dikush, këtu...në kraharor, që shkruan,

për mua, për ty:

“Nata është e errët. E nxirë është dhe dita.

Univers i zi…

Hamletët mes territ enden barkzbrazur…

Laertët “pikturojnë”  një mbretëri në mbrëmje

dhe e gëlltisin në mëngjes…

me “kështjella” ne bregdet e varre si bizhu…

Brinjë e eshtra hashashi, shqyhen së qeshuri

me Lolon që për një copë buke

vdes në krye të detyrës…oiiii…oiiiiii…

Kafka Ofelish, përtypin fallosët* e semaforeve,

nderur mbi reklamat e shoqatave për ardhmëri…

Makbethët, i gjen ngado, varur në stërkëmbësha

nderi. Dunkanët ha dheu i zi…

Në të dymbëdhejtën natë, Violat,

fekondohen në fund-det me vezë “peshkaqenësh”,

Foshnjat, ngujohen në thellëdhomat e një trageti,

varur ne ëndrra te lagështa identiteti.

Sebastianët, paguajnë “Kartën e sigurimit të

shëndetit” për në Ferr.

Mbretërit nëpër shalë dashnoresh,  tek shtrydhin

brekë parash,  pikojnë uri…

Strukmu, strukmu thellëshpirtit Kalndesitin i

Zemrës,

dhe mos rresht së shkruari…që:

Hijet dhe njerëzit i mbulon mëria…

Mashkulli nuk është mashkull Dhimbja ndihet

femër…

Karta e identitetit – false. Emrat - konvencione

me/pa/siguri

Siiii…? Ne qeniet moderne, nuk qenkemi dhe aq

të egër?

Fli, atdheu im, gjumin e pëllumbit,  lebrosur e

ngjyer realitetit bardhë e zi…

Ka haraç zhvillimi, ha e nginju Ti!

Se vjen  Ai, hamshori që t’i rrejp lëkurët si

shpirtrat e maceve…

Të ngre, të ul, të flak, të përdor…

Dhe…një palë zgjedhje të servir në pusetën e

librit të gatimit,

me garniturat: Lolo, Lir, Ledi Makbeth, urrejtje,

intelektual, farsë…dashnor…

Ejani, me gjak emrat t’ua rishkruaj…

T’u rilind, t’u rivras e numrin përkatës

(të identifikimit në Purgator),

t’ua gdhend mbi lotin.

Që dallga e mashtrimit ta zhysë në bojë e gishti

të shpallet theror…

Dhemb…

Dhemb…

Dhemb…

Dhemb…Shekspiri im…këtu…në kraharor…

 

*fallos /ët – organ seksual mashkullor, sipas greqishtes se vjetër apo pellazgjishtes (nuk jam e sigurt për këtë)

E kanë përdorur në librat e tyre,  Frojdi dhe Sartri

 

 

Shefqete GOSALCI (Prishtinë)

 

LETER SHEFQETES

 

Shefqete letren ta kam nisur

Nuk e di ne' e ke marr

Brenda ka një qiell të grisur

Një gjysmë jete dhe... gjysmë varr

 

Nuk munda dot më parë të t'shkruaj

Se duart mua mi kanë prerë

Ndaj çdo çast me vete vuaj

Vdes e ngjallem kurdoherë

 

Sa shume të doja moj Shefqete

Sa ëndrra thura me kurorë

Në jetë unë njoha kaq tërmete

Dhe fate kanibal...mizor

 

Ky qiell kurrë s'më bëri shoqe

S'më dha diçka nga kaltërsia

Se s'dija kurrë të bëja lloqe

Siç bëjnë përherë ligësia

 

Unë kisha kodin tim të jetës

Çka nënkupton veç ndershmëri

I doja këngët e së vërtetës

Ndonëse ato kanë shumë mërzi

 

Përmbi një varg a metaforë

U ngjita lart në qiejt e shpresës

Ti prekja yjet vet me dorë

Ti ngrija hymn antiharresës

 

Dhe s'jam pishman për gjithë ç'kam bërë

Kështu jam unë... me sy të dlirë

Nëse s'arrita t’i rrok qiejtë

Me mirësitë u solla mirë.

 

 

Tahir DALIPI (Preshevë, Gjilan)

 

DIÇ TË NGJASHME

SI N`FSHATIN TIM

 

Unë e vogla copë e t`voglit po jo t`pa zulmë

Nga ju shtatmëdhenj kërkoj me ngulm

Tri ditë në javë pushim

Diç të ngjashme si n`fshatin tim

Për t`sinagogë`s t`kish s`e t` xhamisë

Për ardhmërinë e njerëzisë

Si në Lindje e n`Perëndim

Diç të ngjashme si n`fshatin tim

Ku një Vangjel e një Xheladin

I thërrasin Gjelo nuanca ngrin

E në Krishtlindje e në Bajram

Gjelo uron, Gjelo thotë festë kam

Unë një nga t`Gjelos gjeta guxim

Tu them bëni si n`fshatin tim

Të mos bëhet t`rrahni kok n`me duar

Që vëllain e Gjelos se keni dëgjuar

 

 

Vaxhid XHELILI (Bujanovc, Zvicërr)

 

MË MUNGON

 

...

 

Më mungon shëtitja e gjetheve nëpër qiellin

e lagur

Dhe hapat e menduar rreth Moravës

Pritja me gurë kristali në stacionin e ndarjes

Dhe shikimi i heshtur përtej meje

I vetmuar vrapoj rrugëve të mallit

E ti më mungon.

 

Xhevat LATIFI ( Gjilan)

 

PIKË NË QERSHI!

 

Maji iku n’flauflim petlash të bardha

Ndër deje një baladë amshohet si ujë i bekuar

Pikë në qershi asht fryma e jote...

 

 

PËRMBAJTJA:

 

Poetët – zë i paqes dhe lirisë

Ahmet Murati-Loti i purpurtë

Albinë Idrizi - Rimishërim

Arsim Halili - Të gjallët e heshtur

Bilall Maliqi - Fije malli

Burhamedin Xhemaili - Tani

Demir Behluli - Paqyra e gjakut të dëshmorëve

Demush Berisha - Lisi

Edona Beqiri - Brenda syve të mi

Fehmi Korça - Një pikë

Haxhi Vokshi - Mali

Hydajet Hyseni - Thonë është parë pjetër bogdani

Ibrahim Kadriu - Atdheu

Ismail Bilalli - Ecëm e ecëm

Jonuz Fetahaj - Te varri i idriz seferit

Linditë Ramushi - Koha s`na takon neve…

Lirie Kajtazi - M-endje merimange

Mexhid Mehmeti - Rrugëtim

Musa Ahmetaj - Propozim!

Nehas Sopaj - Shprishja e gjakut

Nehat Ramizi - Duket dëshira

Nexhat Rexha - Anija

Njazi Idrizi - Fluturimi i feniksit

Ramadan Mehmeti - Përse

Rexhep Bajrami - Në vendin tim

Sabile Keçmezi-Basha - Ëndrrat kërkojnë azil

Sabit Rrustemi - Poezia që s'u lexua asnjëherë...

Sadete Tërnava – Osmani - Varka e shpëtimit

Sali Bashota – Zanafilla, Çasti i mungesës, Loja

Sarë Gjergji - Tri kënde të një historie

Sevdije Rexhepi - Imazh

Sinan Sadiku - Dimri

Sunaj Raimi - Kolombo i dashurisë

Suzana Zisi - Shekspiri im...

Shefqete Gosalci - Leter shefqetes

Tahir Dalipi - Diç të ngjashme si n`fshatin tim

Vaxhid Xhelili - Më mungon

Xhevat Latifi - Pikë në qershi!

 

Manifestimi rajonal i poezisë

TREKËNDËSHI POETIK I PAQES

(edicioni i parë)

 

Radhitja kompjuterike:

Ars Clubi “Beqir Musliu”

 

Përkujdesja teknike:

Ardianë Mehmeti – BAJRAMI

 

Shtypi:

Shtypshkronja “ a – print”

Prishtinë

 

 

(Në pjesën e prapme të kopertinës)

 

Fadil CURRI (Shkup)

 

TREKËNDËSHI POETIK

 

Në trekëndëshin proepik pjesëtohen ëndrrat jetike

të Atit, të Birit, të Shpirtit të Shtrenjtë pa kusur

 

Në trekëndëshin këndzhdrejtë zihet vetja ime

e veten nuk e ndjej për ecje

brenda kapakut e tenxheres

sepse brinjët ende nuk më janë kuruar

 

Baladat ma kujtojnë ditë netëve dhiatën

klithmë të mos harrohet çfarë mëria

por edhe në një mal diçka është tu u zi

 

Prit pak, më përmend zonja poezi

përballë teje do të jepet filmi Populli sa një kafe

rri zgjuar e kape vesën që shpresën lag

ngadhënjeje gjumin e epshin proepik

ne trekëndëshin poetik sibilat

do te parashohin hak në Karadak.



(Vota: 5 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:

Video

Qazim Menxhiqi: Niset trimi për kurbet


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora