E enjte, 28.03.2024, 10:50 AM (GMT)

Kulturë

Poezi nga Vullnet Mato

E shtune, 25.06.2011, 05:39 PM


Vullnet Mato

 

MË PRESIN MIQTË  E PYLLIT

 

Kam ardhur sërish në parajsën me pisha,

mes pyllit me kaftan të gjelbër veshur.

Më presin gjithë miqtë e parë që kisha,

në kohën kur jetova mes tyre i fshehur.

 

Zogjtë me gjuhë cicërimash më flasin,

kuptoj ç’më thonë me tingujt e ëmbël.

Nuk dua përkthyes bimësh dhe kafshësh,

gjithë kodet e tyre i deshifroj në zemër.

 

Bari më flet me gjuhët vesuar nga yjet

dhe më tund kërcejtë e hollë me petale.

Fluturat më valëvitin flamujt te kryet,

mbi lulet e nektarit duke kërcyer valle. 

 

Qukapikët trokasin dyerve në zgavra

të rreshtojnë milingonat e pritjes jashtë.

Zhapinjtë alpinistë më dëfrejnë me gara,

kush t’i shkojë trungut te maja e lartë.

 

Ketrat atletë kërcejnë te arenat mbi pemë

dhe më tregojnë një çast çiftimin e dashur.

Laraskat gajasen dhe zgjojnë lepujt që flenë,

të më shohin nga ferrat e gjumit syhapur.

 

Mëllenjat klloçka me të vegjlit e foleve,

më brohorasin me çuçurima nëpër shkurre.

Dhelpra del nga strofka veshur topmodele

dhe më tregon mantelin me gëzof lëkure.

 

Breshkat ekspozojnë tatuazhin e shpinës

dhe mbi gjethe të thata nxitojnë këmbët.

Kërmijtë më tregojnë antenat te brirët,

duke incizuar këngët e bilbilave të ëmbël.

 

Më ushqejnë me oksigjen pishat dhe shtogu,

teksa mendoj se pylli me miqtë e mjedisit,

janë mbretëria e paqes më të përsosur,

që i duhet njeriut për qetësimin e shpirtit.    

 

 

GJYSHJA PËR BIJËN E SHEJTANIT

 

Gjyshja pa dhëmbë në gojën e madhe,

qeshte dhe me ledha më quante keç.

Nëna e nënës, jetëgjata me tumane

qeshi plot nëntëdhjetë e tetë vjeç.

 

Si ajo plakë gazmore dhe kapedane,

në jetën time nuk më deshi askush.

Më lëmonte kokën e nxirrte bajame,

nga xhepat e tumaneve të fryrë kaush.

 

Bir i gjyshes të bëhesh djalë i mirë,

mos puthësh kurrë “Bijën e shejtanit”,

si ai dajua i madh që na vjen i pirë,

me atë të flamosur nga degët e manit.

 

Dajua sarhosh s’më pëlqente as mua,

ndonëse më jepte të thyeja bajame.

Se kur vinte me këmbët i penguar,

kundërmonte të puthura era shejtane.

 

Kur arrita vetë moshën e pjekurisë,

u bërë kureshtar si ishte ajo dreqe.

Putha buzët e saj te gota e rakisë,

bija e shejtanit s’mu duk aq e keqe...

 

Dhe në dasmën e motrës, çakërrqejf,

i thashë gjyshes para shishes me verë:

Putha bijën e shejtanit sa u bëra dreq!

Ajo qeshi atë ditë më fort se çdo herë...

 



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora