“Shqiptaret, ja çfare perfitojne nga lehtesimi i vizave”

Zevendesministri i Integrimit, Zef Bushati, shpjegon te mirat konkrete qe ofrohen per shtetasit shqiptare pas hyrjes ne fuqi te marreveshjes midis Shqiperise dhe BE-se per lehtesimin e vizave

Zef Bushati, zevendesminister i Integrimit, ne nje interviste per gazeten “Albania” ka shpjeguar se çfare do te perfitojne konkretisht shtetasit shqiptare nga zbatimi i marreveshjes per lehtesimin e vizave midis Shqiperise dhe shteteve te Bashkimit Europian. Sipas Bushatit, aplikimi i kesaj marreveshjeje do te sjelle lehtesira te konsiderueshme per shtetasit shqiptare si persa i perket afatit te pajisjes me viza, reduktimit te dokumentacionit por edhe afatit per marrjen e vizave. Zevendesministri i Integrimit theksoi gjithashtu se shtetasit shqiptare, qe do te aplikojne per vize “Shengen” per te hyre ne vendet e BE-se, do te kene mundesi qe ta paguajne ate me çmimin aktual, pra 35 euro.

Z. zevendesminister, a mundet te na jepni nje shpjegim rreth levizjes se lire si koncept dhe marreveshjes se lehtesimit te vizave?

Çeshtja e lehtesimit te vizave siç dihet eshte hapi i pare perpara liberalizimit te plote te vizave per te gjithe shtetasit shqiptare. E gjithe kjo eshte edhe ne kuader te nje te drejte themelore qe qendron ne bazat e BE-se qe eshte levizja e lire e shtetasve. Kjo liri ka qene nje instrument vendimtar i ndertimit europian qe ne fillimet e tij, si nje nga elementet percaktues te krijimit te tregut te brendshem. Levizja e lire, ne kuader te zgjerimit te objektivave dhe kompetencave te Bashkimit Europian sidomos me futjen e konceptit te qytetarise europiane, mori nje karakter themelor dhe u shnderrua ne nje objektiv politik te Bashkimit Europian. Ndonese elemente te veçante te asaj qe quhet levizje e lire e personave kane qene perfshire qe ne traktatin themelues te Romes, levizja e lire e njerezve e ka fillesen ne Marreveshjen Shengen nenshkruar ne 1985-n nga Gjermania, Franca dhe vendet e BENELUX-it. Kjo Marreveshje u shoqerua nga nje Konvente zbatimi te nenshkruar ne 1990-n. Marreveshja e Shengenit per here te pare hoqi kontrollet e personave ne kufijte e shteteve nenshkruese, harmonizoi kontrollet ne kufijte e jashtem dhe krijoi nje politike te perbashket per vizat. Me 1 janar 1993 realizohet tregu i brendshem si nje hapesire pa kufij te brendshem ku sigurohet liria e qarkullimit te personave. Traktati i Mastrihtit u njohu te drejten qytetareve europiane te udhetojne e te qendrojne ne menyre te lire brenda territoreve te Shteteve Anetare. Traktati i Amsterdamit perfshiu ne te drejten paresore te Bashkimit Europian Marreveshjen e Shengenit duke e perfshire ne “acquis communautaire” gje qe do te mundesoje krijimin e nje hapesire lirie, sigurie dhe drejtesie. E drejta e çdo qytetari te Bashkimit Europian per te levizur dhe qendruar ne menyre te lire ne territorin e Shteteve anetare pasqyrohet dhe ne Karten e te Drejtave Themelore te Bashkimit Europian (e shpallur si deklarate ne Samitin e Nises, dhjetor 2000), e cila parashikon se keto te drejta mund t’i akordohen dhe qytetareve te shteteve te treta.
Ne baze te ketyre akteve normative, levizja e lire si e drejte themelore nenkupton qe çdo qytetar i Bashkimit Europian ka te drejte te udhetoje lirshem ne territorin e shteteve anetare dhe te vendoset ne te pa formalitete te veçanta. E drejta e levizjes se lire mund te zbatohet dhe per shtetasit e shteteve joanetare te BE-se, por duke plotesuar disa kushte lidhur me vizat dhe kerkesa te tjera te veçanta.

Cilat konsiderohen kushte dhe per çfare kerkesash te tjera te veçanta behet fjale?

Ne kuader te integrimit europian, levizja e lire e shtetasve shqiptare ka qene dhe mbetet nje nga çeshtjet kryesore per qeverine shqiptare duke e konsideruar si nje nga karakteristikat kryesore te ketij integrimi. Liberalizimi i vizave me vendet e Shengenit kerkon domosdoshmerisht nje zbatim dhe permbushje sa me te mire te disa kritereve qe kane lidhje direkt me liberalizimin.
Impenjimi i shtetit shqiptar ka qene i hershem ne kete fushe pasi menjehere pasi u hapen negociatat per MSA-ne u paraqit nje plan per permiresimin e levizjes se lire te shtetasve shqiptare, plan qe edhe pse nuk u zbatua hodhi disa ide shume te qarta ne identifikimin e problematikave qe duheshin adresuar per te permbushur kriteret e nevojshme. Keshtu me ane te ketij plani me konkretisht kerkohej progres per ngritjen e infrastruktures se nevojshme nepermjet forcimit dhe kontrollit te kufijve te jashtem, forcimit te bashkepunimit nderkombetar ne luften kunder trafiqeve dhe krimit te organizuar, bashkepunimit ne fushen e doganave dhe kontrollit te integruar te kufijve si dhe ne menyre te veçante ne perqendrimin e luftes kunder klandestineve te huaj qe kerkojne ta shfrytezojne Shqiperine si vend tranzit drejt vendeve te Bashkimit Europian. Keto problematika konkrete vinin edhe pas identifikimit nga Keshilli i Çeshtjeve te Pergjithshme i BE-se te Shqiperise si vend i origjines ose tranzit i emigracionit ilegal dhe patjeter kerkohej bashkepunim me vendet e identifikuara si vende tranzit duke pasur si qellim menaxhimin e flukseve migratore. Kjo do te realizohej nepermjet realizimit te Marreveshjes se Ripranimit ne nivel komunitar. Pra, me qartesisht per lexuesit: kushtet qe duheshin permbushur me shume per permiresimin e levizjes se lire te njerezve perqendroheshin ne çeshtjet si: Menaxhimi dhe kontrolli i kufijve, Migrimi, Politika e vizave, Dokumentet e udhetimit. Tri pikat e para kane direkt lidhje me marreveshjen e ripranimit.

Çfare nenkupton marreveshtja e ripranimit?

Negociimi dhe nenshkrimi i Marreveshjes se Ripranimit me BE-ne rrjedh si nje detyrim qe buron nga identifikimi i Shqiperise, nga Keshilli i Çeshtjeve te Pergjithshme (General Affairs Council of EU), si vend i origjines apo tranzit i emigracionit ilegal. Detyrimi i nenshkrimit te nje Marreveshjeje te tille eshte shprehur dhe ne rekomandimet e dala nga takimet e task-forcave, ne te cilen eshte artikuluar domosdoshmeria e “nenshkrimit te Marreveshjes se Ripranimit me Komunitetin sa me shpejt qe te jete e mundur dhe se deri ne arritjen e kesaj marreveshjeje Shqiperia duhet te vazhdoje te nenshkruaje marreveshje ripranimi me te gjitha vendet e BE-se, nese ato e kerkojne nje gje te tille...”. Rekomandimet kerkonin qe nje vemendje e veçante t’i kushtohej nenshkrimit te Marreveshjeve te Ripranimit me vendet fqinje dhe me vendet qe jane burimi kryesor i emigranteve ilegale qe tranzitojne permes Shqiperise ne rrugen e tyre drejt vendeve te BE-se.

A mund te na e pershkruani me pak fjale se si eshte situata e tanishme?

Pala shqiptare ka nenshkruar nje sere marreveshjes ne kete fushe si me vendet anetare te BE-se, ashtu edhe me vende te tjera te rajonit. Qellimi i ketyre marreveshjeve bilaterale ka konsistuar pikerisht ne synimin per te parandaluar dhe kontrolluar emigracionin klandestin. Ne rastin e Shqiperise eshte shkuar me larg duke kerkuar nenshkrimin e kesaj marreveshjeje ne nivel komunitar. Ne maj te vitit 2003 nisen negociatat per nenshkrimin e Marreveshjes se Ripranimit me Palen Komunitare, te cilat u konkluduan me perafrimin e saj me date 18 dhjetor 2003 ne Bruksel. Keto negociata u zhvilluan ne tre raunde respektivisht: 15-16 maj 2003 ne Tirane, raundi i pare. 18 shtator 2003, ne Bruksel(Belgjike), raundi i dyte. 5 nentor 2003, ne Tirane, raundi i trete. Pas perfundimit te procedurave te brendshme ligjore te te dyja paleve, Marreveshja e ripranimit mes Shqiperise dhe Komunitetit Evropian u nenshkrua me date 14 prill 2005, ne Luksemburg. Me pas, Marreveshja eshte ratifikuar edhe nga Kuvendi i Shqiperise dhe ka hyre ne fuqi me 1 maj 2006 dhe pas dy vjetesh (periudhe tranzitore) do te hyje ne fuqi edhe pjesa tjeter e saj persa u perket shtetasve te vendeve te treta. Kjo klauzole persa i perket hyrjes ne fuqi te pjeses per shtetasit e vendeve te treta i jep mundesi pales shqiptare qe se bashku me asistencen e BE-se te pergatise te gjitha kushtet e nevojshme per zbatimin ne teresi te kesaj marreveshjeje. Keto kushte konsistojne ne radhe te pare ne ngritjen e qendres se pritjes per shtetasit e vendeve te treta dhe te atyre pa shtetesi qe jane nisur apo kane tranzituar Shqiperine, si dhe ne ngritjen e kapaciteteve te nevojshme administrative per kete qender. Gjithashtu, kjo periudhe tranzitore do te zgjidhe edhe te gjitha mangesite legjislative ne kuadrin ligjor ekzistues shqiptar duke pergatitur nje kuader ligjor sa me te afert me standardet e kerkuara per zbatimin e te gjitha pikave qe citon Marreveshja e Ripranimit.
Dy projektet madhore te qeverise shqiptare ate te “Prodhimit dhe shperndarjes se Kartes se Identitetit dhe Pasaportes Elektronike” dhe “Modernizimin e Sherbimit te Gjendjes Civile”, kane nje peshe te rendesishme dhe luajne nje rol ne levizjen e lire te qytetareve shqiptare.

E per te gjitha keto çeshtje a eshte ndertuar nje kuader ligjor ?

Sigurisht qe po. Ripranimi i shtetasve shqiptare dhe te huaj behet ne baze te marreveshjeve dypaleshe dhe shumepaleshe te lidhura nga Shqiperia. Legjislacioni shqiptar percakton qe ne baze te marreveshjeve te ripranimit, Shqiperia do te ripranoje te huajt e debuar nga shtetet e tjera, te cilet jane nisur ose kane kaluar tranzit nga Shqiperia.
Nje i huaj i pranuar nga Shqiperia mbi bazen e Marreveshjeve te Ripranimit mund te nxirret gjithashtu nga Shqiperia ne vendin e origjines ose te qendrimit. Por kjo mund te realizohet vetem ne qofte se Shqiperia ka marreveshje ripranimi me keto vende te origjines per te huajt.

Po kuadri institucional?

Persa i perket kuadrit institucional, strukturat e perfshira ne nenshkrimin dhe zbatimin e marreveshjeve te Ripranimit jane:
Ministria e Puneve te Jashtme merr pjese ne procesin e bisedimeve te marreveshjeve te ripranimit, nderkohe qe deri sot te gjitha Marreveshjet e Ripranimit jane nenshkruar nga Ministria e Brendshme.
Ministria e Brendshme me Sektorin e Trajtimit te te Huajve dhe Migracionit, ne Drejtorine e Policise Kufitare dhe Migracionit, eshte pergjegjese per zbatimin e marreveshjeve te ripranimit.
Ministria e Punes, Çeshtjeve Sociale dhe Shanseve te Barabarta, e cila do te merret me trajtimin social te te kthyerve vullnetare ose jo, nen perkrahjen edhe te IOM Tirana.
Per zbatimin e kesaj marreveshjeje, strukturave pergjegjese u jane vene ne dispozicion edhe disa manuale udhezuese te pergatitura nga ekspertet e huaj dhe ata shqiptare. Keto manuale japin nje tablo sa me te qarte te te gjitha procedurave me eficiente qe BE-ja disponon deri tani dhe paraqesin me konkretisht menyren me korrekte te zbatimit te kesaj marreveshjeje.

Z. zevendesminister, do te deshironim te dinim edhe diçka rreth problematikave te identifikuara per nje zbatim sa me te mire te kesaj marreveshjeje?

Shqiperia nuk ka marreveshje ripranimi me shume shtete qe konsiderohen si shtete kryesore te origjines dhe/ose tranzitit te migranteve te paligjshem dhe veçanerisht me vendet fqinje.
Marreveshjet e ripranimit ndermjet Shqiperise dhe Gjermanise nuk permbajne ndonje klauzole per ripranimin e shtetasve nga vendet e treta. Nderkohe qe, per shkak te mungeses se kapaciteteve, niveli i zbatimit te marreveshjeve ne ndonje rast eshte i ulet. Kjo vjen per pasoje te mungeses se kapacitetit te duhur institucional dhe infrastruktures (pervoja dhe profesionalizmi ne fushen e ripranimit, qendrat e ndalimit per migrantet e parregullt dhe shtetasit e ripranuar te vendeve te treta), si edhe per shkak te mungeses se marreveshjeve te ripranimit me vendet kryesore te origjines te emigracionit ilegal.
Shqiperia i ka konsideruar dhe i konsideron si shume te rendesishme perpjekjet e vazhdueshme per te arritur standardet qe kerkohen per menaxhimin dhe kontrollin e kufijve, menaxhimin e flukseve migratore dhe luften ndaj krimit te organizuar dhe aktiviteve te tjera te paligjshme.
Mbeshtetur ne keto standarde, Shqiperia ka arritur te kete nje progres te prekshem dhe te dukshem ne kontrollin dhe menaxhimin e kufijve dhe luften ndaj imigracionit ilegal, nepermjet marrjes se hapave konkrete qe kane konsistuar ne forcimin e kapaciteteve administrative dhe institucionale, permiresimin e legjislacionit, rritjen e bashkepunimit nderkombetar dhe rajonal etj.
Persa me siper, nje instrument shume i rendesishem, ne realizimin e standardeve qe kerkohen, eshte tashme zbatimi ne teresi i Marreveshjes se Ripranimit me Komunitetin Europian per personat qe nuk plotesojne kushtet e hyrjes dhe qendrimit ne menyre te ligjshme ne territoret respektive si dhe per qytetaret e vendeve te treta dhe personat pa shtetesi.
Duke e konsideruar Marreveshjen e Ripranimit si nje detyrim i shprehur qarte ne nenin 81 te Marreveshjes se Stabilizim-Asociimit, Shqiperia e ka konsideruar dhe e konsideron zbatimin e kesaj marreveshjeje si nje element shume te rendesishem, per te luajtur nje rol aktiv ne perpjekjet nderkombetare per trajtimin me eficience te problemeve te ndryshme te gjeneruara nga imigracioni ilegal.
Ne te njejten kohe, edhe pse kjo marreveshje eshte e konsideruar si nje risi dhe u negociua paralelisht me MSA, nje argument qe duhet marre parasysh eshte fakti se kjo marreveshtje nuk u negociua edhe me nje marreveshtje te lehtesimit te vizave, persa kohe shume nga shtetet qe negocionin nje te tille kishin vene si kusht edhe negociimin e kesaj marreveshjeje ne te njejten kohe, duke arritur te perdornin marreveshjen e ripranimit si nje aleat te fuqishem persa kohe dihej qe impakti i kesaj marreveshjeje per shtetin ne fjale kishte pasoja jo pak te kushtueshme si nga ana sociale (ne rastin e kthimit te shtetasve shqiptare me qendrim te parregullt) ashtu edhe nga ajo financiare per akomodimin e shtetasve te vendeve te treta.
Nevoja per nje marreveshje te lehtesimit te vizave ne ate kohe ishte shume e domosdoshme, por strukturat e atehershme te koalicionit te majte qeverises, nen euforine e te qenit vendi i pare ne rajon dhe me gjere qe nenshkruan nje marreveshje ripranimi me KE-ne, dhe duke konsideruar se do te merrej nje note shume pozitive nga qeveria e atehershme ne prag te perfundimit te negociatave per MSA-ne, nuk u treguan shume insistuese duke e lene per nje diskutim te mevonshem çeshtjen e Marreveshjes se Lehtesimit te Vizave.
Megjithate, meqenese kjo çeshtje u la pak si ne harrese ne raundin e fundit te negociatave ne shtator 2005 u hodh ideja e propozimit per liberalizimin e vizave ne tekstin e nenit 79 te drafit te vjeter /80 per draftin perfundimtar. Kjo ide nuk u pranua por terhoqi pas saj premtimin nga pala komunitare se se shpejti do te fillohej te mendohej seriozisht edhe per nje marreveshje te lehtesimit te vizave. Ne te njejten kohe, realizimi i ketij premtimi permbante si kusht edhe miratimin sa me te shpejte dhe zbatimin sa me konkret te pjeses se pare te Marreveshjes se Ripranimit per Kthimin e Shtetasve Shqiptare me qendrim te parregullt ne territorin e shteteve anetare.
Fakti i fundit ka shume rendesi pasi menjehere pas dates 1 maj 2006, kur hyri ne fuqi marreveshja e ripranimit, me konkretisht me 31 maj 2006, u zhvillua dhe takimi i pare pergatitor per hapjen e negociatave per marreveshjen e lehtesimit te vizave.

A mund te na jepni nje informacion rreth mbarevajtjes se bisedimeve per Marreveshjen e Lehtesimit te Vizave?

Me 31 maj 2006 eshte zhvilluar ne Bruksel nje takim pergatitor, gjate te cilit pala jone paraqiti kerkesat lidhur me: (i) kategorite perfituese; (ii) pakesimin e dokumenteve plotesuese per leshimin e vizave Shengen; (iii) uljen/eliminimin e pageses per vizat. Nga ana tjeter, Komisioni (perfaqesuar nga shefi i Njesise ne DG LJS, Jan de Ceuster) paraqiti qendrimin ndaj kerkesave tona. Ne baze te ketij takimi pergatitor, Komisioni hartoi draft-mandatin per negociimin e VF, e cila iu paraqit Keshillit ne korrik 2006 dhe u miratua se fundi ne fillim te muajit nentor 06.
Qendrimi i Komisionit ndaj kerkesave te pales sone ishte si me poshte:
Heqja e vizave. Komisioni u shpreh se heqja e vizave per te gjithe qytetaret eshte nje synim afatgjate dhe ne mandatin e Komisionit do te perfshihen lehtesim per vizat afatshkurtra (3-6 mujore) ne te cilat perfshihen studime afatshkurtra (vizita studimore, stazhe). Persa u perket studimeve me te gjata (whole study period) keto perfshihen ne regjimin afatgjate dhe Komisioni nuk ka mandat per to, pasi eshte nje çeshtje nen juridiksionin e vendeve anetare; Komisioni ofron heqjen e vizave per studente (viza afatshkurtra) dhe femije nen 6 vjeç.
Menyra e aplikimit, trajtimi i qytetareve, mungesa e qartesise gjate procesimit te kerkeses per vize nga qytetaret. Nga Komisioni u shpreh qendrimi se “ka shume ankesa per menyra fyese te trajtimit dhe jemi koshiente per veshtiresite objektive qe hasen nga qytetaret shqiptare gjate procesit te aplikimit per viza. Sidoqofte, kjo nuk eshte nje pike qe do ta fusim ne marreveshje, por do te perfshijme nje deklarate politike si aneks te Marreveshjes per kete”;
Tarifa e vizave Shengen; Nga Komisioni u konfirmua vendimi i marre pak dite me pare nga Keshilli (me propozim te Frances) per rritjen e çmimit (60 euro) te vizave Shengen me futjen e elementeve te sigurise. Por per vendet per te cilat eshte marre vendimi per negociimin e Marreveshjeve te Lehtesimit te Vizave para fundit te vitit 2006 ky çmim nuk do te rritet. Me pas pritet qe brenda vitit 2007 Marreveshja te negociohet, nenshkruhet dhe ratifikohet dhe keshtu çmimi do te mbetet perseri ne stadin aktual, 35 euro;
Leshimi i vizave afatgjata me shume hyrje. Kjo eshte nje procedure qe ekziston dhe parashikohet ne legjislacionin e BE-se ne fakt, por nuk praktikohet nga vendet anetare, - u shpreh Komisioni. Gjate negociatave per Marreveshjen do te negociojme te drejten ligjore (legal entitlement) per disa kategori qytetaresh qe mund te perfitojne nga kjo, u angazhua Komisioni;
Koha e procesimit te vizave; Komisioni u shpreh se mund te vendosim nje “target” gjate negociatave me kohen “normale” te domosdoshme; Heqja e vizave per mbajtesit e pasaportave diplomatike dhe sherbimit; Komisioni u shpreh se kjo pike do te futet ne mandatin qe do t’i jepet Keshillit per miratim. Per pasaportat diplomatike duket me e lehte, por per ato te sherbimit mund te kemi me teper rezistence nga vendet anetare, pasi ka rezerva lidhur me sistemin e leshimit te ketyre pasaportave, nuk ka rregulla te qarta per kategorite per te cilat jepen;
Lehtesimi i vizave per perfaqesues te shoqerise civile; Nga Komisioni u theksua se ky eshte nje term shume i gjere dhe duhet specifikuar nese jane gazetare, perfaqesues te medias, NGO-ve, anetare te dhomave te tregtise dhe kerkesat per vize duhet te vijne nga organizatat e tyre perfaqesuese, te cilat duhet te jene te besueshme.
Lehtesimi i vizave (shkurtimi i kohes se procesimit, dokumentacionit, viza afatgjata me shume hyrje dalje) per zyrtaret e administrates, eshte nje kerkese qe sipas Komisionit do te perfshihet ne mandat;
Ulja e numrit te dokumenteve te kerkuara. Komisioni u shpreh se ndoshta do ta ulin numrin e kerkesave per dokumente plotesuese si dhe do te thjeshtohen formularet e vizave, por gjithsesi kjo mbetet nje çeshtje per t’u trajtuar ne baze horizontale nepermjet ndryshimeve te “Common consular instructions” dhe mbetet objekt i juridiksionit te vendeve anetare dhe “co-decision” nga Parlamenti.
Heqja e tarifes se vizave per turistet. Kjo pike u kundershtua nga Komisioni pasi “atehere çdokush qe do te vije ne BE do te deklarohet turist per te mos paguar tarife. Kjo eshte nje kerkese qe eshte bere dhe nga Greqia per te promovuar turizmin aty, por nuk eshte pranuar”, - u shpreh perfaqesuesi i Komisionit. Persa i perket nevojes se paraqitjes ne person te turistit per marrjen e vizes, nga Komisioni u shpreh se kur viza merret per here te pare per arsye te te dhenave biometrike eshte e domosdoshme paraqitja ne person para zyres konsullore dhe kjo s’mund te kryhet nga zyra turistike.
Eliminimi i vizave per zonat kufitare. Komisioni u shpreh se kjo eshte nje çeshtje bilaterale per t’u rene dakord mes Shqiperise dhe vendit fqinj;
Eliminimi/lehtesimi i vizave per punesim sezonal nuk u pranua nga Komisioni pasi, sipas tyre, “nuk mund te perfshihet ne nje marreveshje lehtesimi vizash meqenese eshte nje çeshtje qe del jashte juridiksionit te saj dhe mbetet bilaterale”.
Takimi i dyte pergatitor u zhvillua ne daten 23 nentor 2006 dhe u caktua dhe nje rend per takimin e hapjes se negociatave si dhe nje axhende per takimin e dates 30 nentor 2006.

Cili eshte roli i Ministrise se Integrimit ne negociatat per lehtesimin e vizave?

Data 30 nentor 2006 ishte nje lançim politik i ketyre bisedimeve ku do te marrin pjese ministrat e Brendshem nga vendet e rajonit. Nga Komisioni do te ishte zevendespresidenti Frattini, pergjegjes per Lirite, Sigurine dhe Drejtesise. Ne takimin e nivelit teknik te dates 13 dhjetor 2006, Komisioni u perfaqesua nga nje nivel drejtori ne DG LSD.
Raundi i negociatave u pasua nga dy takime qe u mbajten ne periudhen dhjetor 2006-prill 2007 dhe ne 13 prill ne Zagreb, ne Takimin e Ministrave te Brendshem dhe te Drejtesise u be dhe siglimi (perafrimi) i kesaj marreveshjeje nga komisioneri Frattini dhe nga ministri i Brendshem, z. Bujar Nishani. Ky takim, politikisht shenoi dhe perfundimin e bisedimeve teknike.
Persa me siper, ne pergjigje te pyetjes suaj, Ministria e Integrimit nuk u perfshi ne procesin e arritjes se kesaj marreveshjeje, por, edhe pse nuk u perfshi, Ministria e Integrimit mund te jape kontributin e saj ne monitorimin dhe zbatimin sa me korrekt te kesaj marreveshjeje.