Skënder R. Hoxha: Haiku i Dushkajës (II)

SKËNDER R. HOXHA

HAIKU I DUSHKAJËS (II)

U linda aty kur bënte të ftohtë

 “Në hamsin” – tregonte nëna,

Në ditën e parë të shkurtit.

U Linda në familje malësore atje,

Kam bërë lojërat fëmijërore atje,

Kam bërë shkollën fillore atje.

Kam ruajtur bagëtinë atje,

Kam bërë punë fushe atjë,

Kam marrë drurë nga malet atje.

Në Gjakovë kam kryer shkollimin

E mesëm dhe të lartë –

Në skamë të madhe ishim atëherë!

Me bukë misri që nëna më gatuante

Përthekoja ushqimin javor në Gjakovë –

Mundësi të tjera s’kishim…

Kështu më rrëshqiti gati krejt rinia

Nëpër Dushkajë, Gjakovë, Prishtinë,

Jeta ecte me shpresa…

Rrugica e monopate

I shkela në këto anë

Në kërkim të dritës.

I shkela si nxënës,

I shkela si mësimdhënës

Mbillja farën e dritës…

I shkela si poet,

Majat e kodrave gjithandej

Muza më printe…

I shkela si bandill

I shkela si dasmor –

Isha i ri bekri.

I shkela natën

Deri në aurorë

Dhe ditëve me diell.

I shkela si hulumtues,

I shkela si shkencëtar –

Hedha dritë mbi terrin…

Mazniku, Jabllanica, Vranoci - në veri,

Cërmjani, Rashkoci - në mjedis,

Bërdesanë, Rezinë e Marmull - në jug.

Secili katund i Dushkajës

Ka historinë e vet –

Armikut i thanë – JO!

Kishte burra të pushkës,

Kishte burra urtakë –

Ruajtën gjuhën e plisin e bardhë…

Kishte burra të Kuvendit,

Rapsodë e këngëtarë –

Më vonë edhe shkollarë.

Bashkërisht respektojnë

Fenë krishtere dhe fenë islame –

Janë vëllezër të gjakut.

Haiku natar, haiku kujdestar,

Ditë e natë nëpër Dushkajë –

Haiku Xhihanxhir!...