E premte, 29.03.2024, 06:03 AM (GMT)

Kulturë

Poezi nga Indrit Vokshi

E marte, 14.06.2011, 06:57 PM


Indrit Vokshi

 

 

KALORESIT E JETES

 

Me teshat e ndëshkimit të hedhura përmbi

Me fytyrat shëmbëlltyra të një shpirti të zi

Kërcënueshëm marshojnë, sy nxirë, dhëmbë shtrënguar

Shpatat u vezullojnë dëshirë për të ndëshkuar.

E kotë është tek jeta të lypesh shpëtim

Ata janë vetë shfryrja e të sajit zemërim

Që lëshohen mbi njerëzi,mizorinë për ta ngopur

Për të pëgjakur ëndrra e sy për të përlotur.

 

 

DIMER

 

L'shohen te lira floket e debores

Shoqerojne minutat e mengjesit;

Ah,sic ngjesin ato mbi cati

Bardhesi e tyre te ngjiste tek njerezit.

 

C'do gje eshte dembele

Ashensori me pertese me zbret;

Dhembet krecet nga i ftohti

Dridhet teksa poshte rreshqet.

 

Dimri si pushtues i eger

Pranvera nen kembet e tij lengon;

Se cliron dot gjithe deshira e botes

Vetem dielli i madherishem e shpeton.

 

Pervelueshem kur t'leshohet mbi toke

Gjelberimin ta zgjoje, rete ti shkrije;

Dhe t'futet clirlmtar i mirepritur

Si Kastrioti dikur ne Arberi.

 

 

LETER PREJ SHEKULLIT XIX

 

N'qeline e burgut t'shekujvet

Shqipnise i hyni nje fllad i ngrohte

I derguem prej t'gjallevet e t'vdekunvet

Per m'ìa ngroh zemnen e ftoft.

 

Guret e vôrrevet prej gzimi sh'ndrisin

Hana e heshtun, sonte po flet

Lisat e bjeshkevet jane trimnue

Veç sulltani po ban medet.

 

Cka po thone plaget e djelmnise

Kur po shpohen e po priten?

Lulet me arome t'Shqipnise

Me gjak tonin le t'vaditen.

 

Ç'ka thote pema e poezise?

Ç'ka thone gjethet qi po i rriten?

Vargjet tona si shiringa

T'injektojne dashni per Shqipen.

 

Kjo àsht leter prej kohes s'shkueme

Sot s'ka gjak per me dhane djelmnia;

Prape Shqipnia rrin e ngujueme

N'zemna nuk gjen vend dashnia.

 

Pashe Rilindasit n'maje t'nji mali

Idhnueshem tuj na veshtrue;

Kishin dale se s'i mbajke varri

Per s'dyt jeten per me jetue.

 

Rand i kish mberthye halli

Se n'ket vend jane tuj drejtue

Ata qe muret e shpive

Me kocka njerzish i kane ndertue.

 

Bajshin drite ma shume se hana

Sikur dielli me i pas cue

Drita e tyne si qumshti i zanave

Fuqin Kombit mund me ja shtue.

 

 

E PAQTA QENIE

 

E paqta qënie që përcon bukurinë

E pastra qënie ku ndjenjat gjejnë proje

Tendosja e sat buze e zbut egersinë;

Miklon mërine

Dhe e shtin urrejtjen të mendojë për dashuri.

 

Ti e paqta qënie.

 

Ndoshta je mishërim i hyjneshave të pushtetshme

Se e jotja fuqi të përgjumuren ka zgjuar

Më ka larguar nga vrazhdësia e të përditshmes;

C'do qelizë duke ma ëmbelsuar

Me ka cuar në mbretërine e të përshpirtshmes.

 

Ti njëri prej ndjenje.

 

 

MBRETERIA E LULEVE

 

Cili është qëllimi i gjallimit tuaj,lule?

A jeni robëruese të ëmbla të qënies njerëzore?

Që me pushtetin shpirtë paqtues të aromave

Njerëzve sytë t'ua mbyllni

Dhe ti dorëzoni në krahët e fantazive ëngjëllore.

Ckuptim keni ju?

A jeni shërbëtore te përulura të fisnikëve?

Që i'u përdorin për të dëshmuar pastërtinë e ndjenjave

Pse kanë atë ngjyrë trëndafilat e kuq?

A ndoshta janë ngjyer në gjakun e zemrave?

 

Ju që gëzoni miqësinë, e admirimin e cdo zemre

E midis zemrash ndërmjetësoni si përfaqësuese të dashurisë

Ju stoli luksoze e kapricozes natyrë;

Të pa vyeshme që jetoni vetëm falë bukurisë.

 

 

SHQIPERISE

 

I perlotur shtegetoi nje shqiptar,

Seshte tradhetar

Ndergjegjja t'mos e breje;

E mjera nena e tij synxire

Su kujtua se eshte,

Su ngrit ta ushqeje.

Se mizoret bijte e saj e drogojne,

I sjellin sadiste,ta keqtrajtojne

E sa here duar i zgjaten per ndihme

Shpatat e bajlozeve i shkurtojne.

 

Pa pushim syte i lotojne

Nga kujtimi i femijeve te ikur,

Gjinjte gjak i pikojne

Nga kafshimet e kurvareve te babzitur.

Por foltoret shkelqejne;tutoret festojne

"Rrofte Shqiperia e bukur"

Ngaqe lumturohen mbi te

Mendojne se edhe ajo eshte e lumtur.

E per te na bindur,zbrezin

Per ta puthur mundimin e marin,

Por bijte s'puthin me kafshim

Ata solemnisht puthin ballin.

 

Shqiptari rrugeton,ne cdo rruge

E rrezikojne edhe ererat me te lehta

Si nje peme qe mbi toke qendron

Por nen toke nuk i ka rrenjet e veta.

Rrugeton ne realitetin kercenues,

E te frikshem si nje tabore,

Qe ne c'do cast pret urdherin sulmues

Per te pergjakur te bardhen debore.

Perbuzja me sy e shoqeron

Birin e nje gruaje te droguar

Qe keqardhje e meshire provokon

Qe te bijte e kane perdhunuar.

 

Cilin liber duhet te shfletoje?

Ke duhet te pyese ne ekziston shpetimi?

Tek cila re duhet te besoje

Qe do ta shuaje kete zjarr mallkimi?

 

Ai Eposin duhet te lexoje

Te shikoje si kreshniket rriten;

Te dije me bajlozet te luftoje

Te mesoje se si kokat u priten.

E ne gjakun e tyre te notoje

Me at gjak ti perlyeje idete

Se edhe plehu eshte i pavlere



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora