Çlirim Uça: Atdheu

Çlirim Uça

ATDHEU

Si në mitologji,

u shkëputa diku

prej brinjës tande

mishdalë,

e si me instiktin

e një qenushi besnik

fort u kapa

në gjoksin tand leshtor

prej vargmalesh.

Sa i vogël isha

qumësht thitha

nga gjini i pashtjerrshëm

i Rozafës,

ndërsa dora jote e ashpër

më përkëdhelte

flokun

dhe faqen time të njomë.

Kur u burrënova,

gjithë forcë e dalldi,

mbështet tek ti,

sup më sup,

marrëzisht u dashunuem

dhe cep më cep

bulëzat e gishtave i përshkova

tue përkëdhelë

trupin tand gjithë plagë.

Plot gjysmë jete

dhamb për dhamb

përballë bishës

qëndrova;

ishte qumshti i Rozafës

që më jepte forcë

e më trimnonte;

deri sa një ditë

buçiten malet

e lajmin dhanë:

Bisha kishte ngordhë!

Po kohë nuk pata

as të festoja:

m’u desht

tek fronti im t’ vrapoja,

sepse

qenë të tërbuem,

langoj rrugash dikur,

dhambëçartun,

po të kafshonin mishin e paktë,

nga përkrenarja e Gjergjit

tek themelet e Rozafës

Si nuk u faruen një herë

tradhëtarët!