Poezi nga Agim Ramadani

AGIM RAMADANI

LIRIA

Mu shterrshin sytë nëse pushoj

Lirinë tënde me ëndërrue

mallkue qoftë gjaku im

nëse m'vrasin pa luftue

QENTË LEHIN NË DIELL

Vdekja përgjon në korridor

Para murit të djersitur

Korbi numronte pikat e gjakut

Era thyente trandofile

Një nënë ia fshin lotët

Korridorit të zi njeriu i blertë

E qentë lehin në diell

A MJAFTON PRITJA

A mjafton

Të presim vetëm

E të shikojmë

Duke larguar perdën

Për të parë si na vjen liria

DIÇKA E NEMUR PARA BJESHKËVE

Le të shkrihet terri kur marshojmë drejtë majës

Duke hapur shtigje në bjeshkë e në shpirt

Pranvera e djegur zgjohet në vargun e Nëntorit të tretë

Me plumb filluam nokturno të shkruajmë

Për gjymtyrët e mbetura në fushëbeteja me ujin e ashtit tonë

Për kohën e Skenderbeut e shuajmë etjen

Trimëria në kulnin e ëndrrave hëna u flakron

Lartësia e mendimit tejkalon breshërit e plumbave

Kokrrat e mëdyshjës kaherë u bluan

Ndërmjet shtëpive të kallura të Dukagjinit fusha të minuara

Në kurriz fëmije brrylat e kohës thyhen

Dridhet gëzhoja e lëbyrur e mendimit

Para bjeshkëve të bekuara diçka e nemur po fshihej.

ZHGËNJIMI

Askund nuk isha

Po kthehem

Me buzëqeshje të humbur

Binarve të largimit

Andej nga të kërkova

Nuk ishe

Në stacionin e fundit

Të zhgënjimit

Zbres

IDRIZ SEFERI

Oshëtima ende është gjallë

Damar i tokës vetë

Ai

PIKTURALE

Trëndafili i tharë

Në kornizë te dritares

Dhe një cep pëlhure

Që njomet

Në të paavulluarën

E gotës se kujtimeve

Në horizontalen

E matur të penelit

Më shteren ngjyrat

Në kavaletin

E së kaluarës

KUR TË KTHEHEM

Kur të kthehem

Asgjë nuk do të jetë

Siç ishte më parë

Kur të kthehem

Sa do të jem i vetes

Nuk e di

Qentë e lagjes

Në mua do vërsulen

S’do të më njohë askushë

Njerëz tjerë do të jenë

Njerëz të gjakut tim

Kur të kthehem

Edhe Unë do të jem ndoshta

Një jetë tjetër.

FTESË PËR EKSPOZITË

Unë i robëruari

Ju ftoj

Në ekspozitën time

Të pavarur!

NË MUNGESËN TIME

Tani unë jam hi dhe hije nuk kam

Se kam ndërruar jetë askush nuk e di

Më kerkojnë pyesin ku kam mbetur

Në trupin tënd të brishtë jam shkrirë

Nuk jam treutur