Cikël poetik nga Elmaze Grainca

Elmaze Grainca, u lind në Cerrnillë të Ferizajt me 13 janar 1962.Ka përfunduar Fakultetin Filologjik dega e Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe në Prishtinë, ku ka marrë titullin Profesor.

Veprimtare në luftën për liri të atdheut. E e përndjekur nga pushteti jugosllav dhe e persekutuar në burgun famëkeq të Mitrovicës. Tani punon në shkollen “Tefik Çanga”në Ferizaj.

 

 

Mjegull

 

Prapa malit mjegull

As gjelbërimi as natyra

As dielli as shiu

As njeriu

Vetem mjegull.

 

Ne bardhësinë e trishtë

Vetem një qengj

Mbeshtjellë  me bardhësi

Blegëron e ikë.

 

Në bardhësinë e trishtë

Edhe llava me ujq

E hanë bardhësinë

Dhe qengji nuk është më.

 

Sot frynë pa pushuar

Frynë  dhe shemb

Sa shumë mjegull

Mbi tokën time?!

 

 

Ruaje

 

Asnjë fjalë nuk e thot kuptimin e ditës

Njeriu me njeriun matet

Të ngjanë se je në arenë

E gladiatorët tmerrësisht vrasin njëri tjetrin.

 

Kaloje këtë cak njeri

Ik andej shtigjeve ku mbretëron qetësia

Pak ajr për veten

Pak ajr për mua

Sa nuk ta vodhën edhe ajrin.

 

E vidhet edhe ajri

Këtë ti kurrë nuk e ke në memeorie  të regjistruar

Po ngulfatesh

Ruaje kuptimin tënd.

 

Ruaje

Që nesër ta njohësh veten

Ruaje që mbi varrin tënd të ketë qetësi

E të mos shkruhen gënjeshtra.

Ruaje….

 

Ruaje të mos e vjedhin fjalën

Se nuk do ta njohësh  më- e kujt është fjala

Dhe me fjalën tënde do të vrasin

Ti nuk e di…

 

Ruaje të mos e vjedhin buzëqeshjen

Se buzëqeshja jote shkëlqen

E ai shkëlqim është vërbues

Me të do të të vërbojnë.

 

Ruaje jetën të mos tjetërsohet

Se jeta jetohet vetëm njëherë

Po dikush është i pangopur me jetën e vet

Edhe jetën mund ta vjedhin

Ruaje…

 

 

Natë

 

Eci nëpër natën e zezë

Në natën e kohës

Dallilla vallëzon në valën e natës

Yjeve ua shuan dritën.

 

Dalilla e ndalë diellin

Samsoni flenë qëtë

Nesër e pret vërbimi

Po Samsoni është i fjetur.

 

 

Atdhe

 

Në trungun tënd kam marshuar

Trungut duke i dhënë ngjyrën

U lëndova

E plaga ime mbeti e hapur përgjithmonë.

 

Djersët tua i ujita

Me djersën e ballit të fëmijës

Ujin ma morën nga dora

etur më lanë në shkretëtirë.

 

Tek luaja me gjethet e lulet

Dikush tinëzisht më trazoi

Skëterrën e solli rreth meje

Që trungu të mos lulëzojë.

 

Po para e pas meje

Pati aq shumë fëmijë

Që trungut tënd i dhanë jetën

Trungu yt u përtri.

 

Sot pipthat tu lulëzuan

Mbi trungun copë copë

Pranverat erdhën e shkuan

E lulet nuk celën dot.

 

Kaluan mbi ty ushtri

E të zakonshëm kalimtarë

Kush ishte i fundit as i pari

Askush nuk mundi ta di.

 

Mbi trungun e plagosur

Kënga jehon pa pushim

Po plaga ime e zemrës

Mbeti pa shërim.

 

Qeshë zëmra e plagosur

Që luleve tu falë jetë

Po DIKUSHI i çmendur

Vazhdon e s`më le të qetë.

 

Atdhe i dashuri im

E vetmja dashuri

Dëgjoje këngën time

Që të jemi unë e ti.

Atdhe më e dashura fjalë

Emri më i shtrenjtë

Dëgjoje zemrën time

Unë e ti  të kemi jetë.

 

Plagët i bëjmë  këngë

Vuajtjet i bëjmë jetë

Gjakun ardhmëri

Unë edhe ti.

 

Mbi trungun e coptuar

Furtunat kanë kaluar

Po ti mbetë dhe je

I dashuri Atdhe..

 

 

Nënë

 

Të kam sjellë vuajtje në jetë

Për të mirën e popullit të pata thënë

Populli duhet të jetoj i lirë

Atë natën plot trishtim…

 

Kur shkelet mbi mua

Shkelet edhe mbi ty

Po ti e duron dhimbjen

Ke duruar në dimër e verë.

 

Mos vdis me mallin për fëmijët

Kosova nuk ka bukë për ne

Si në robëri

Si në paqe

Bukën nga goja na e morën.

 

Ikjet në paqe janë tolerancë

Për të mos e hëngër njeri tjetrin

Ikën

Të pangopurit

Edhe sot hanë bukën tonë.

 

Mos vdis se mirë do të bëhet

Kështu kemi thënë çdoherë

Se jeta me nderë është vështirë të jetohet.

 

Përballoje edhe këtë fundjetë

Më ndryshe është se atëherë

Se lufta e njeriut kundër njeriut nuk ka fund

Më kupto…!

 

 

Kur ike ti

(Babait tim)

 

Sa  mire për ty kur ike

Natyra të mori me vete

Buzëqeshjen e vrarë ta shëroi

Për një cast i lumtur ishe.

 

Ora dymbëdhjetë

Solli shi  në mes vape

Freskia mbuloi shtatin tënd

E qielli hapi krahët .

 

Tri shkronja ndryshuan fatin e Kosovës

Edhe juve mirë po ju lë

The

çuditërisht ra heshta

E lamtumira të mbeti në fyt.

 

Sa mirë ishte kur ike

Njëzet e katër orë shi

Qetë e qetë e freskoi varrin tënd

Ike me besimin e të bërit mirë

Se ishte koha kur lindnin shpresat.

Kur ike ti.

 

 

Kalaja 

 

Përballon kalaja

Stuhi

Rrebeshe

Po kalaja është germadhë.

 

Kalaja nuk ka jetë

Ka kujtime

Kujtimet për sot janë përralla

Përralla .

 

Qendro ti kala

Se jeta është përrallë

Përrallë që u thuhet fëmijëve

Në netët pa gjumë

Fëmijët qetësohen

E flejnë.

 

Kalaja është qëndresë

Brenda vetes zjarr

Mbrenda vetes vullkan

Mbrenda vetës trishtim.

 

 

Tribunë

 

Si nuk pëlcet moj

Mbi ty hynë e dalin

Mbi ty hyping e zbresin

Sa shumë durim?!

 

Rreth teje të mashtruarit

Rreth teje të varfërit

Rreth teje shpresat

Lindin e vdesin

Për një çast.

 

 

Pasqyra

 

Grilat e hekurta në kujtimin tim

Krenaria e pamposhtur

Dashuria e paprekshme

Në pasqyrë.

 

Fytyra e ajur nga tortura

Pasyra para meje

Bebzat e syrit të vrarë

Popa lot.

 

Sot para meje ti

Ecë si hero

Pa brenga

Pa asnjë hall

Sikur kur do e bën lirinë.

 

Paqe është

Dhe në paqe u thye pasqyra

Bebza e syrit tim rrodhi lot

Po askush nuk e pa lotin

Askush nuk e pa pasqyren.

 

Rreth teje balta u bë nga loti im

Hije në sytë e njeriut

Shkëlqim në sytë e mi

Pasqyra-tortura më primitive.

 

Nuk ka gjë

Mirë është edhe kjo

Sikur lulet të mbinin në baltë

Sikur buka të gatuhej me të!

 

Pasqyra

Ti në robëri vrët e kthjellë

Në liri kthjellë e vret

Pasqyra u thye

E nata ran ë qytet

Heshtja mua më vret.

 

 

Pak histori

 

Kam kërkuar pak histori

Vetëm pak të vërtetë

Për tokën time

Për njerëzit e mi.

 

Aty ku u shkëput peri  për pak

Dhe kam vjellë pandërprerë

 

Napoleoni nuk e pati keq

Thënia e tij për historinë  ka vlerë

Po…

Qe do që luanët janë të vrarë

Qe do që gjuetarët e shkruajnë historinë

O pak histori sa nuk vdiqa…!

 

 

Qetësi

 

Qetësi

ta dëgjoj këngën për detin kur fle

Kaltërsinë e qiellit ta shoh qartë me sytë e mi

Puhinë e pranveres ta ndiej.

 

Qetësi

Ju lutem pë një cast

Ta ndjej si është vetmia

Si jam unë .

 

Qetësi

Më leni vetëm

Dhe vtëm

Në mes të një fushe

Aty ku fëmijët luajnë lojën e tyre

Luajnë me sinqeritet

E rriten

Se vetëm aty ka qetësi.