| E diele, 20.03.2011, 07:59 PM |
Riciklimi i qeverisjes që zgjon frikë
Nga Dr. sci. Ymer Halimi
Profesor i lendes Fizike mjekesore me Biofizike ne FM
Ne politikë njihen qëndrimet politike që nuk janë të drejta, si në këtë rast, pranimi i rezultateve te zgjedhjeve, por, që në një situatë të një krize politike është më pragmatike dhe më e arsyeshme të pranohen si një zgjidhje kalimtare. Një veprim i këtillë arsyetohet me faktin se vakum institucional, që përshkallëzonte këtë krizë politike dhe institucionale edhe më tej, po kaq me rëndësi sot ishte që zgjedhjet e ardhshme të mos bëhen me këtë ligj zgjedhor. Trumbetimi i tyre i pandërprerë, “si gjithçka ishte në rregull”, s’është asgjë tjetër pos një përpjekje për “pastrim emocional” për gjendjen që e kemi të mbushur me plot dramacitet e ankth, për shumëçka, veçmas me varfëri, pa perspektivë e brezit te ri.
***
Frojdi te psikanaliza sqaron se dëshirat ambicioze, dhe në një nëngrup i ndanë dëshirat egoiste dhe ambicioze të ngritjeve personale. Por, njëkohësisht, sugjeron qe ne hulumtime, po ke “fije të argumentit”, mbaje se te shpie te “përfundimi”. Sot, ne skenën tonë dëshirat egoiste dhe ambiciet për ngritje personale politike e partiake, duken te shprehura tej mase, krahas ambicieve te qeverisjes se mirë te shtetit.
Prandaj shtrohet pyetja: a ka komoditetin politik Kosova që të mbetet me ngërçe e vakum institucional, siç u bë e siç u kërkua edhe siç mund te ndodhë? Assesi! Kjo më se paku na nevojitet. Ngërçi institucional ishte produkt e nevojë e akterëve të skenës sonë politike si Sejdiu, Thaqi, dhe Pacolli. E gjithë kjo krizë ishte rrjedhojë e “shkurorëzimit” të çiftit qeveritar të koalicionit që u bë me inat, duke parë vetveten e jo proceset politike të shtetit. Njëri deshi ta kthejë pushtetin e humbur, e tjetri ta vazhdojë mandatin, t’i eliminoj kundërshtaret partiak e te konsolidojë radhët e veta. I pari humbjen e kishte pa alternativë (shkak i gabimeve evidente), tjetri e kishte alternativen e veprimit, atë të Zanzibarit dhe trafikun e votave përmes komisionarëve e komisioneve zgjedhore, duke i i eliminuar edhe kundërshtarët partiakë . Por, ca te dëgjueshmit, besnikë të linjës së tij fraksioniste, përkundër zhytjes në korrupsion deri në fyt, i shpërbleu me poste. I treti, e kreu detyrën e dhënë: mocionin për ‘rrëzimin e vullnetshëm’, përkatësisht vetë rrëzimin e qeverisë, dhe e priti çastin të bëhet kryetar shteti. Prandaj, “gjërat nuk janë të rastit”. E gjitha tregon se këta politikane kryesisht e bëjnë politikë për mbijetesën e tyre politike, e jo për interesin madhor. Dhe përfundimisht, kjo kohë krijoi pakënaqësi politike afatgjate dhe ngrit shqetësime mbi të ardhmën e këtij procesi politik.
Pacolli u be kryetar shteti, i pa pranueshëm për shumëçka, por ai në fakt është vetëm një produkt i PDK-së, po, nga anë tjetër, edhe falë edhe kryeneçësisë së AAK-së . Por, shumëkush pret nga ai te jetë mbase më i dobishëm se ç’ mendohet (?!). Sigurisht që do të bëjë përpjekje për ta shpërlarë veten nga deklarimet e veprimet politikisht të pamatura (!). Së paku shpresohet se nuk do ta fusë dorën lehtë n’arkën e shtetit, si paraardhësit. Dhe fundi i fundit, Kryetar e Republikës është post, më tepër, protokollar e honorifik se sa politikbërës.
U zgjodh edhe Qeveria. Ngërçi institucional “përfundoi”(!?). Kryeministri i djeshëm edhe sot kryeministër. Lavdëroi qeverinë : “... më e mirë që ndonjë herë ka pasë Kosova”. Çfarë krahasoi dhe kë me kënd!? Vetë veten me veten, apo me qeveritë e cilës kohë!
Te lëvizim sipas “argumentit” të Frojdit, për të kuptuar a është “më e mira”. Së pari, krahasimi me qeveritë e Autonomisë do te ishte e pakuptimtë për shumëçka. Por, një është e saktë, autonomistet u nisën nga një gjendje analfabetizmi 98% dhe arritën deri te Akademia. Emrat e shkencës, artit dhe kulturës i kaluan kufijtë e Ballkanit. Në rrethana të vështira u ruajt substanca e kombit. Dhe ishin hapur ne mbështetje te luftës së UÇK-se. Politikisht vepruan në kohen kur bota ishte e kërcënuar nga lufta e ftohet, me Mur të Berlinit si metaforë të kë saj gjendjeje. Më pastaj erdhi Qeveria e “Bukoshit”, e cila nuk ishte strukturuar. Edhe ai vetë politikisht s’ishte strukturuar, përveç shprehjeve ‘vulgare patriotike’ që koha i përpinte lehtë. E bënë “hero” për meritën se dikush ia paska qitë thesin në kokë. Populli e mbijetoi ketë kohë me energjinë e vete latente. Bukoshi angazhoi në luftë “forcën e vete autonome brenda UCK-se”, që ishte politikisht e ushtarakisht e papranueshme dhe shumë njerëzve ky fërkim u kushtoi me jetë. Më pastaj, në Rambuje merret vendimi për Qeveri të Përkohshme, Bukoshi e sabotoi. Thaqi ishte tepër i papërvojë, lëvizi politikisht me teorinë e mohimit. Po edhe Qeveria e Përkohshme dështoi. Por, kundërshtarët e bindjeve te kundërta, dje, po edhe sot(!), qe nuk i bashkoi vështirësia më e rëndë në historinë e kombit, hanë më një lugë!? Mos këtu është theksi i te “mirës” që të tjerë nuk po e kuptuekan?!. Kjo gjendje nuk është gjë tjetër pos një riciklim që zgjon friken, jo me pak arsye.
Qeveria e parë e dalë nga vota lirë në Kosovën e lirë e udhëhoqi PDK-ja. Kryeministër ishte doktori moralist, por që në “dorë” i pëlciti demonstrata e 17 Marsit ‘04, pasojat e të cilit janë eksteritorialiteti i kishave dhe decentralizimi. Ajo kohe ishte, kur liderët e Partive treguan se interesi personal e partiak ishte më i lartë sa interesi kombëtar. Ishte kohë e artë për të vepruar për forcimin e shtetit, por kohë që doli se është e humbur. Historia, gjakftohte, këtë do t’ia faturojë si hise edhe të vete Kryeministrit aktual.
Po, sa ia vlen, krahasimi me qeverisjen Haradinaj? Tre muaj qeverisjeje me një fillim mjaft të mirë. Akti i pavarësisë do të bëhej në vazhdim të qeverisjes Çeku dhe te gjitha përgatitjet juridikisht ishin të gatshme. U zhvendos se fërkimet politike të brendshme do ishin te paparashikueshme. Kryeministri, ushtarak, bëri gafe. Simuloi nënshkrim me më te dëshmuarit, me pjesë historie dhe pse...? Në shtete demokratike, përkundër ca te mirave nga e kaluara e tij,do të shpresohej se më nuk do ta fuste dorën ne qeverisja. Tashmë është ministër! Çka do të thotë kjo: kryeministrat e djeshëm vrapojnë të bëhen ministër sot?! Nuk kuptohet lehtë!! Ku është kodi politik e moral? Mund te thuhet nuk ka gjë të keqe, por kjo nuk është praktika e ndërrimeve politik pozitive. Prandaj, qeveria ka riciklim te politikanëve, ka mentalitet te djeshëm, pa vizion.
Qeverisja e mandati që shkoi, hiq aktin e pavarësisë, doli për shumëçka me e degraduar se paraardhëset. Kështu e vlerësuan ata që i vlerësojnë dhe radhisin edhe shtetet e tjera. Kjo s’do koment! U ngritën disa dikastere të reja të shtetit, që koha i kërkoi, por jo pa nepotizëm.
Po, qeveria aktuale a mund te jetë ndryshe nga ç’ishte e djeshmja? Sa shihet, nuk ka vendosmëri e as vizion të mjaftueshëm. U bë qeveri me ministri për t’i kënaqur individë te caktuar. Toleroi veprimin te qëllimshëm të një ministri “adoleshent”, i cili për shkak te bindjeve personale, të heqë fotografitë e nënë Terezës, personalitet që është shembull moral për njerëzimin. Të njëjtin veprimi e beri edhe me fotografinë Rugovës, qe ishte Kryetar i parë i shtetit, i çmuar edhe nga shumë burrështetas, po edhe nga vete kryeministri. Ky ministër me sindromë të dorës ngatërrestare po e provon shtegun e rrezikshëm(!). Në Qeveri të përgjegjshme as një orë më s’do te ishte ministër!
Më pastaj, qasja dhe disnivelet e funksioneve te bisedimeve me Serbinë janë shqetësuese!
Derisa kombet e arrira i masin ndryshimet e arritjeve te vetja me orë, ditë e javë, politikanet tanë i masin me kalim vitesh. Kombet e konsoliduara kursin e politikës kombëtare nuk e ndryshojnë për asgjë. Te ne po lëvizet në politika ditore. Ndihen mirë kur bëjnë riciklime politikanësh e politika te frikshme! Thënë më saktë, qeverisja e Kosovës nga viti ne vit, për shumë çka, ka degraduar. Imazhi i shtetit te ri ka rënë tej mase. Jeta çdo ditë e më shumë po rendohet. Përgjegjësia ishte edhe bie mbi politikanet e kësaj qeverie.
Prandaj, pritet ‘e mirë’ qeverisja, aty, kur rotacioni politikanëve është bërë në vijë te vertikales politike me politikanë me vizion te s’ ardhmes, e profesionist. Ky është parimi demokracisë, e jo, me rotacione horizontale dhe riciklime te politikaneve te decenieve t’ikura dhe adoleshent.
Vërtet Kryeministri si vepron, si frikshëm, qeveria për shumë çka te zgjon friken!?
Prishtinë, 14.03.2011.