Mazllum Saneja: Poezi dhe piktura nga poeti dhe piktori bashkëkohës polak, Jan Micha? Stuchly

( Zgjodhi dhe përktheu nga polonishtja:

       Mazllum Saneja )

 

 

OH NËNË

 

-           Kujtimit të Nënës Françishka Stuchly nga familja Gottschling

-           dhe kujtimit të të gjitha Nënave -

 

më premtove se do të jetosh gjatë

tërë jetën

 

Askush dhe Askurrë

nuk më tha

se do të shkosh në pakthim

Se do më lë fillikat vetëm

jetim

 

tani kuptova

Se ke qenë pranë meje

përditë e gjithnjë

e rruzaret e ditëve Tua të përjetuara

e krijova të Vërtetën e pikëlluar

dhe domosdoshmërinë e vdekjes

të secilit prej nesh

 

dhe vdekjes se pranishme

 

sikur fundi AMEN te rruzarja e shenjtë…

 

nolens volens

më duhet të besoj

në mospraninë Tënde

në zbrazëtirën qe lë pas vetes

 

dikush dikur më pati thënë

atëbotë kur nëna vdes

 

bota merr fund

 

megjithatë besimtari

nuk humb shpresën

se prapë do takohën

atje lart në qiell

 

 

E PAMUNDUR

 

Përgjigju çiltas

a thua mundesh

të thuash

faleminderit

 

për ditën që agoi para teje

Se vuajtja e dhembja ngatërruakan udhën deri te Ti

diku … në shkretëtirë

se Atdheu përpos luftrave të parreshtura në botë

ende jeton në Paqë

se gjuha e stërgjyshërve lulëzon

 

Ndaj

thuamë

a thua  mundesh

të thuash

faleminderit

 

për fjalët e poetëve në poezitë e tyre

për mendimet e ngulitura në kujtesë

për muzikën që zakonet i zbut

për qetësinë e fashitur

për shëndetin

për të gjitha dhantitë

a thua mundesh

 

O botë e çuditshme

sot gjithnjë më e zvogëluar në madhësinë e “globit të qelqtë”

me zhvillimin marramendës të teknikës

të telekomunikacionit

të transmisionit

televizionit internetit

të shpikjeve njerëzore

të këtyre fenomeneve jo humane ta pashpirt

një botë e tërë ireale  virtuale

Ndaj o Njeri bashkëkohës

të mos harrosh me tonin e dekadencës

që të thuash të shqiptosh fjalën

faleminderit

sepse një botë tjetër e rëndomt

dikur ka ekzistuar para Teje

dhe njerëzit kanë ditur ta thonë fjalën

Faleminderit

 

 

NATA E SHQETËSUAR

 

Një natë e shqetësuar

 

jashtë nje fërfëllizë e stuhishme

pika të rënda të një shiu të fortë

duke rënë rëndë në xhamat e dritareve

drurët i përkulen erës

veçmas mështeknat duke rënkuar…shoqëruar me melodi

 

duke vështruar errësirën syhapur

dhe duke pritur me padurim agun në të zbardhëllyer të mëngjesit

 

dita e trishte me mërzi fillon

mërzia në monotoni

 

gjithnjë era fryn

dhe shiu parreshtur bie

 

ora me rërë e jetës sime po ikën në pakthim… kokrra e rërës

pakëz kohe më ka mbetur…deri te pjesa e sipërme e nekrologut tim

 

dhe të gjitha ato caste të befasishme të përjetuara… të së kaluarës

më ringjallen para syve të mi

 

dhe gjithë këtë imazh e vërteton

se unë gjithnjë qeniesoj në këto shtigje të ngushta

në mes jetes dhe vdekjes

 

dikush dikur më pati thënë:

 

fund nuk ka

çdo cast është fillim i përjetësisë

 

dita e ardhshme prapë ka aguar e perënduar

dhe nuk dihet ku dhe kah…

 

ikën në pakthim

 

me ngulm syhapur hedh prape vështrimin

në errësirën e ardhshme

dhe pres agun në të zbardhëllyer

në dritën e zgjimit të ngadalshëm të mëngjesit

 

unë ende jetoj

 

 

DJE

 

dje

i njohuri im

bëri vetëvrasje

 

e përfundoi jetën e vet

duke u varur

 

e di

deri në këtë çast

ishte duke udhëtuar

 

Er war Unterwegs

 

Shkoi në kortezhin funeral

Si çdonjëri prej nesh

 

A thua

Qe nga çasti i lindjes

shkojmë në kortezhin funeral

të varrimit tonë

 

dhe pyet

 

e jeta

çfarë

jeta nganjëherë

vete në këtë udhë

 

 

Mia?a?  by?…     MAMO

 

mia?a? by? dla mnie

na ..ca?e moje ?ycie…

 

Nikt  i  Nigdy

nie powiedzia? mi

?e … odejdziesz  bezpowrotnie

zostawisz samego

osierocisz

 

teraz ...wiem

by?a? obecna przy mnie…codziennie i zawsze !

a

z  paciorków  Twoich  prze?ytych dni

uzbiera?em  smutn?, nieuniknion?   PRAWD?  … o

konieczno?ci …  odej?cia ka?dego z nas

 

nadej?cia …  ?mierci

 

niczym  AMEN … u ?wi?tego RÓ?A?CA…

 

nolens  volens

musz? uwierzy?

w  TWOJ?   nieobecno?? …

w  pustk? …  nigdy przez nikogo … nie zape?nion?

 

kto? kiedy? powiedzia?

gdy   MATKA  … odejdzie

 

CA?Y  ?WIAT    si? …  Zawali?

 

Wierz?cym …  NADZIEJA

pozwala bywa? …   TU..taj

i   oczekiwa?

na ponowne  … TAM    spotkanie

 

 

NIEMO?LIWE...

 

Przyznaj

tak szczerze .. czy

potrafisz .... dzi?kowa? ?

 

- ?e DZIE? ... kolejny, przed TOB?

- ?e CIERPIENIE i BÓL pomyli?y drogi do CIEBIE

            i b??dz? gdzie? ... w bezdro?ach...       

- ?e OJCZYZNA mimo nieustannych WOJEN na ?wiecie ..

  ?yje .. w POKOJU

- ?e MOWA PRAOJCÓW.. rozkwita ....

 

No powiedz.     

potrafisz ... DZI?KOWA?..?

 

... za S?OWA .. POETÓW w ich .. WIERSZACH ...

... za MY?LI utrwalone pisaniem ...

... za MUZYK? .. co "OBYCZAJE ?agodzi" ..

... za CISZ? koj?c? ....

... za ZDROWIE

... za WSZYSTKO  CI  DANE

 

potrafisz ... ?

 

O  dziwny ?WIECIE ...

DZI? zmniejszony do rozmiarów "SZKLANEJ  KULI"

rozwojem szalonej TECHNIKI

            tele      -komunikacji ... -transmisjiiiiii

            tele      -wizji .. .INTERNETU ...

wynalazków ludzkich, lecz przecie? ..

ZJAWISK "nie cz?owieczych" ... bezdusznych

?WIATA nierzeczywistego WIRTUALNEGO ...

wi?c dzisiejszy

CZ?OWIEKU

nie zapomnij nawet z nutk?  dekadencji

powiedzie? dzi?kuj?, bowiem

?WIAT STARY ZWYCZAJNY

kiedy? ...

przed Tob? istnia?

a ludzie umieli dzi?kowa?

 

 

NIESPOKOJNA NOC

 

nadchodzi niespokojna noc...

 

na dworze wichura

ci??kie krople rz?sistego deszczu

opadaj?c bij? g?o?no... o szyby okienne

drzewa k?aniaj? si? wiatrom

szczególnie brzozy j?cz?c   wtóruj? ich... melodiom

 

wpatruj? si? w ciemno?? szeroko otartymi oczyma

niecierpliwie oczekuj? brzasku zbli?aj?cego si? poranka

 

?a?osnoszary dzie? si? zaczyna

szaro??... w  szaro?ci

 

jeszcze ci?gle wiatr wieje a deszcz zdaje si? nieustannie pada

 

piaskowy zegar mojego ?ycia bezpowrotnie traci... ziarenka piasku

ju? niewiele pozosta?o... ich...... w górnej cz??ci mojej klepsydry

 

nagle wszystkie prze?yte momenty... przesz?o?ci

o?ywaj? i staj? przede mn?

 

moje zapadni?te blade oblicze potwierdza

?e jeszcze ci?gle tkwi? na w?ziutkiej ?cie?ce

mi?dzy ?yciem a ?mierci?

 

kto? kiedy? powiedzia?:

 

nie ma ko?ca

ka?de mgnienie jest pocz?tkiem... wieczno?ci

 

kolejny dzie? znowu si? pochyli?

i nie wiadomo gdzie i dok?d... odszed?

 

szeroko otwartymi oczyma usilnie wpatruj? si?

znowu

w kolejn? nadchodz?c? Ciemno??

znowu i ponownie...

czekam na… jutrzenki brzask

na

?wiat?o.... zbyt wolno budz?cego si? ranka  

w domu

jeszcze.....                                                                   

 

 

WCZORAJ…

 

Wczoraj

Mój znajomy z widzenia

Sam

Zako?czy? swoje ?ycie

 

Dokona?  … powiesz  … wyboru  …

 

Wiem  … przecie?

Dotychczas

By?  w  drodze   w  podró?y

 

Er  war  Unterwegs

Bowiem

 

Szed? w kondukcie jak ka?dy z nas

 

Prawda  …  gdy?

Od  chwili narodzin   ju? idziemy w kondukcie

Swojego  …  pogrzebu

 

Zapytasz

 

A  …  ?YCIE

Có?

?ycie …  CZASEM  …  potrzebnym w tej drodze