Nijazi Ramadani: Bisedë me Xheladin Ibrahimi pas 40 viteve pune në arsim

Bisedë me Xheladin Ibrahimi pas 40 viteve pune në arsim u pensionua si veteran i radhëve të arsimit gjilanas

Rrëfimi për jetën e një veterani të arsimit

”Xheladin Ibrahimi kur ka qen me një mandate drejtor i shkollës, kur ky ka qen drejtor në shkollën tonë me iniciativen e tij e kanë pas nxjerrur për dy vite një revistë e qujtur” Cicerima”, në këtë revist ka pasur për historikun tim, tha Xhela sepse unë per veti mundem të i zbukuroj gjërat .

Nga Nijazi Ramadani

Xheladin Ibrahimi i lindur më 05 02 1946 në Myqybabë të komunës së Gjilanit,që rrjedhë nga një familje me traditë atdhetare të mëhallës së Lerajve të këtij fshati. Shkollën katër klasash e kryen në vendlindje dhe në fshatin e afërm në Pisjan, ndërsa shkollën normaledhe SHLP, Xhela e kreu në Gjilan. Xhela si e quajnë më shkurt pasiqë i vdiç babai herëtne vitin 1962 dhe familja e tij varej nga ai dhe dy vëllazërit e tij më të vegjël, nuk iu nda shkollimit fillor në fshatin Pasjan dhe atë të mesëm, normalën në Gjilan. Edhe familja e tij, nuk kishte pasur mundësi që ti siguroi kushte për ta vazhduar shkollimin e më tutjeshëm, ai vetë i siguroi mjetët duke punuargjat pushimit të veres me muaj të tërë për të mos i ikur shkollimit ky fat i kishte ndjekur edhe gjeneratat e mëhershme që përvijuan mësimet nëpër mejtepe e mësime fetare.

Xhela ishte ndër të parët që filloi ta kryj shkolën fillore te plotë,pas nje muaji ne shkollen fillore ne Pasjane mer edhe Shaban Zymberi me të cilin së bashku te dy ishin shkollarët e parë të fshatit të tyre. Ne vitin 1968 pas demostratave pershkak te kushteve materjale dashti ta nderprej shkollimin. Xheladini thotë shumë herë në mbramje e kam nderpre mësimin por, pasi e bënte mëngjes dhe i shihet shokët duke shkuar në shkollë ai, prapë thoshte jo se ndërpraj edhe sot po shkoj në shkollë, dhe kështu shumë herë kishte ndodhur.

Mirëpo në vitin shkollor 1969-70 e kreu shkollen normale. Më pas në vitet e ’70-ta u punësua në vendlindjen e tij, ku dha kontributin e tij më të madh në shkollimin e shumë gjeneratave dhe të ngritjes së vetëdijes për një arsimim të popullatës këtyre trevave në Myqybabë, Lipovicë, Buricë. Pas përfundimit te luftës u shpërngul nga fshati i tij nefshatin Velekincë. Punësohet në këtë fshat në shkollën fillore " Mulla Idris Gjilani", të fshatin Velekincë të Gjilanit, ku punon edhe tash para pensionimit, duke mos u ndarë për asnjë çast arsimit me ditar në dorë as gjatë këtyre dhjetë viteve 90-99, kur edhe ishte përgjegjes i paraleles së ndarë në Myqybabë gadi tër kohën sa punoi 28 vite. Drejtor i shkollës në Velekincë në një mandat ishte caktuar nga organet më të larta të komunes fal aftësive dhe aktivitetit të tij . Xhela ishte një shkollë për shumë gjenerata të shoqërive kulturore artistike të malësisë së Karadakut dhe Anamaoravës në përgaditjen dhe stërvitjen artistike të vallëtarëve, duke mbjell atdhetarizmin kishte qen ikon e tyre.

Xheledini që kishte marrë emërin nga Xheledin Kurbalia me të cilin ishte edhe babai Xhemajli shoku dhe miku i ngusht i Xheladin Kurbalis. Xhela ishte disa herë i përndjekur nga UDB-ja serbe si shumë të tjerë, siqë ishte rasti i mbajtjes së ish të burgosurit politikë Hamdi Zymberit, të fshehur në shtëpin e tij pas demostratave të pranverës së'81-ës. dhe nga presionet e zhvilluara ndaj tij sepse nuk pelqejke me regjimin e Serbisë , si dhe babai i tij kishte patur grad toger me Ballin Komëtar në Shqipëri që ishin shkuar për çlirimin e vendit mbi 8(tetë) muaj si shumë shqiptar tjerë, prandaj edhe kjo ishte shkas për ta maltertuar Xhelen shumë herë regjimi dhe pushtuesi serb.

Xhela si çdo pedagog gjatë zhvillimit të procesit arsimorë është përballur me vështirësi e pengesa sikur shumica e punëtorëve arsimor të tjerë, por gjithnjë i përbulloi me sukses për të cilat është nderuar me lëvdata nga prindër, shkolla, nxënës dhe kolegët e tij të arsimit. Xhela si zakonisht dinte të mbaj me kënaqësi, afërsinë prind-nxënës dhe, është i sinqertë, atdhetar e arsimdashës i devotshëm, si dhe në raportet me nxënësit, prindërit dhe rrethit shoqëror për të cilët kontribuoi si për familjen e tij dhe popullin, ku punon e vepron pa rreshtur, i cili edhe ishte veprimtar i dalluar sidomos pas viteve të '90-ta. Xhela i ishte i angazhuar në vitet e 90-ta në aksionin për pajtimet e gjaqeve dhe shumë i suksesshem në radhët e para. Ishte dhe është idhtar për zhdukjen e analfabetizmite m brezin e tij, u nderuar me kujtimin e paharruar duke punuar edhe në shkollimin e natës, sidomos të femrës shqiptare. Ai është babai i profesorit të matematikës, Xhemailit, i cili mban me krenari emrin e gjyshit të tij, i cili u shqua në radhët e rezisnetcës së armatosur të vitit 1944 në Karadak.

Në vitet e 90-ta ishte i caktuar mësues ne fshatin e tij me i mësuar të rriturit vetem e vetëm me e qrrajos analfabetizmin. Pas përcjellë me dhjetra gjenerata në janari i viti 2011, Xheladin Ibrahimi pas 40 viteve pune në arsimim u pensionua si veterani i arsimit gjilanas.

KUJTIME...

Xheladin Ibrahimin, jo rastësisht e takuam në shkollën ku e kaloi shumicën e jetës së tij ku punoi mbi 40 vjet te plota . Shkas ishte sepse i kishte ftur arsimtare të ndrrimit të tij dhe nxënësit gjenetarës së fundit të klases së tij që ishtu duke e udhëhqur klsen e V (pestë)në shenjë rrespekti dhe ndarje nga shoket dhe nxënesit e tij. Nga rroga e tij kishte përgatitur një koktej sado të vogel po, të mirë se ardhur edhe per nxënësit edhe për kolegët. E pytem se:…” kur ke filluar te punosh me nxënës. Ai, menjiherë u lajmërua një mësues i moshuar (Faredin Rashiti mësues e ish drejtor një kohë të gjat dhe drejtor i sukseshem), i cili u shpreh kështu: “Unë kam qenën nxënës i mësusit xheladin prej kur se mbaj në mend mësues, xhela mësues, ndoshta prej tij, edhe jam frymzuar edhe unë kam marrë drejtimin e tij".

Na rrefeni pra, pak i tham për vetën mësuesit Xhelen, për jeten tuaj.

 Ai, na tha po gjeni dikend tjetër nëpër intrvista se unë mund ta zbukuroj jetën time dhe qeshi.

Shoku tjeter i jetës, Shaban Rexhepi, shperhet: ”Xheladin Ibrahimi kur ka qen me një mandate drejtor i shkollës, kur ky ka qen drejtor në shkollën tonë me iniciativen e tij e kanë pas nxjerrur për dy vite një revistë e qujtur” Cicerima”, në këtë revist ka pasur për historikun tim, tha Xhela sepse unë per veti mundem të i zbukuroj gjërat . Këtë e tha nga modestia e tij sepse kurr s’ka qen karierist. Jam i pari qi kam filluar me e kry tetvjeqaren si ikan then ne atëkohë pasi kam pushuar ne shtëpi tri vite. Këtu u hap klasa e pestë në një fshat të afërm në Pasjan(fshat i banuar me serbve) , ishte 7 km. larg fshatit tim . Kur shkova në shkollë askend nuk e njihja po vendosa të shkoj. Pas një muaji mu bashkangjit i ndjeri shoku im i fshatit i vetmi mësuesi Shaban Zymberi, kur u bëm dy shok më është dukur se tani shkojsha në kali në shkollë. E pas atij viti, vitin tjeter u bën sa dush shok tjerë nga fshati im Myqybaba si dhe Burinca, Lipovica edhe gjithë Karadaku.

Shumë i kemi mësuar edhe në gjuhen serbe por, gjithherë kemi qen të zellshem të suksesëshem. Pasi krym me sukses shkollën tetë vjeçare u regjistruam në shkollën normale në Gjilan me 1965 . Për tu pranuar në këtë shkollë është dashur t’i plotësojmë disa kushte: Kishim provime pranuese në tri lëndë: Matematikë, Gjuhë shqipe dhe kulturë muzikore, me qen me trup i rritur dhe pa të meta fizike dhe psiqike .

Pastaj u regjistrova dhe e kreva me sukses po për shkak të kushteve materale shumë herë kam dashur ta ndërprej shkollimin.

Ja, një rast shumë interesant me 1968 ishin demostratat në Gjilan ku në këto demostrata murrum pjesë tërë klasa e jonë. Unë isha më trup madh në klasë me Shaban Rexhepin dhe në të parët dolëm edhe pse s’ishim në organizator por para neve prishin, Vahide Hoxha, Fetije Bajrami, Minivere Kastrati, Abile Maliqi, Vildane Ahmeti, ishim unë Shabani dhe Mexhid Hoxha, ku shumë herë edhe sot thotë tu ishte vjerrur ty në krah me bartësh me pamfletën tanë(parullën pamfletën time), ku u kthym persë dyti para Komitetit te atëhershem, aty më kapi një persan për krahu me më ndal por unë atij i ika dhe prapë u versula në turm deri e krym atë dit atë obligim kombëtar.

Ato dita i kisha punët “pick” s’kisha çka të ha dhe dashta pak të iku nga disa njerëz se jukishim ra ne sy disave te shkoj ne fshat por sdi kush me tha pop se s’po shkon në komitet pasi je i pari në shkollë të mesme prej fshatit tanë ta ndajnë ndonjë burs e shko në komitet lajmërohu t’a ndihmojnë ndoshta .E dëgjova dhe shkova .

Hyna në komitet mbrenda, ju tregova se për çka kam ardhur me propozuan t’a prit atë kryesorin e te ai të hy . Unë nuk kish të njëfshëm askënd..Pasi u liru persani në fjalë me thanë hyn, kur hyna ishte persani që më kishte ngjit për krahu me ndal në demostrata u, aty unë u frigova shumë me tha hyn, hyn kudon me shku. Po me shikon dhe besoni se mirë me njofti . Po më pyti çka ke ardhur unë duke u dridh i tregova se kush jam pse kam ardhur dhe i thash nëse nuk me jepni nji burs un po duhet me nderpre shkollimin edhe pse jam i pari nga ky fshat.. Ma mori emrim mbiemrin karakteristikat dhe mu duk se po me qon me njiherë në burg se i kërkojshin pjesmarrsitë e demostratave . Por të mundsha e çbojsha atë të shkume por, që e pamundur. E kreva shkova besoni pritsha, kur po me thirrin me m dërgue në burg . Nuk vonoj shumë pas dy javë me ftun te drejtoria sa makishin nda një burs e cila ishte për mua mjaftë e madhe sepse as në shtepi si kishim punët mir sepse isha në klasën e VI fillore me pat vdekur babai dhe kishim mbetur tre jetima. Ishte kohë e vështirë dhe s’mun ta përmendi se ky persan ishte Zija Novoberdalia ma von e mësova kush ishte.

Prandaj nuk duhet ti akuzojmë njerëzitë e vjeter që kanë punuar nëpër funksione të ndershëm, se pak ka patur të ligjë por, ne jemi nga ata çka pa i dalluar i fusim me një thes, njeriu pavarsishtë nga vend ndodhja duhet nderuar vepren e tyre.

Një ngjarje në kujtesë po jo pa domethanje.. . e mësuesit Xheladin

E kishim traditë që të kremtohet dita e shkolles son te asaj kohe me emrin “Milladin Popoviqi”Pasjan . Pasjani është fshat sërb por aty xhela kreu shkollen fillore dhe e njihnin mire fshataret por edhe kolektivi.Nganiher këndojshin bashk edhe me sërb por edhe këngë sërbe por edhe shqipe , Kësaj rradhe ishte kremtimi pak mëi veqant. Kishin vendos nji radio me autoparlant radia nenji skaj te klases e autoparlanti ne tjetrin skaj, me qellim me u degju zëri mamir .Ishte edhe radio edhe gramafan ,jlshojke pllakat njifarë Adem Bakoviq i Malit zi sditke shqip a thojke jam me periardhje shqiptare .punonte te serrbet ligjerojke biologji. Kah fundi I gazmendit fillun disa të nxehen nga alkoholi unë jam dal te radioja e e kam lëshu ne radio dhe rastësisht e kam gjetur Radio Gjilan ku po në atë vit ishte lëshu , ishte kan duke kendu nji këngë folklorike jam ulë duke e dëgju edhe une asht ardhur nji arsimtar serb i qujtur B.buiq dhe e ka kput autoparlantin . Unë reagova pse e këpute dhe i thash a ta vrajti veshin kënga shqipe, a menjiherë mu kërcnu dhe tha apo don mu e rrahur. Unë kurr s’kam pritu e kryesisht me e mu rrahur sidomos me ata që fneyi ndenjitetin tone njerëze ro nacional. I thash po por e morri një shoq i tina e qiti jashta . Unë aty po rri s’ka vonu shum asht ardhur nji shoq i qujtur Shemsi Shkodra dhe pot Thot e ka ndermend me te ra Bozha sepse e degjova ne koridor duke i tregu drejtorit dhe ai i thot l'shone ta rrehin se k'tu s’degjohen këngë shqip . E pash duke ardhur dhe unë ma nuk prita ja dhash ate çka e meritoi u pergjak klasa e bankat , dashten dikush prej serbve me reagu kërceu Shaban Rexhepi ju tha mos levizni edhe Shema në tjetran anë unë ja dhash ate çka e meritoi ai .

Të nesermen me ftun Policia  në Zheger me tregu çka u ba .Komandiri ishte shqiptar Avdiu nga Perlepnica . Kur i tregova rend e filli me tha mos ju degjoshin kang shqip ne Pasjan lete shkojnë të degjojn keng ne….

Ishte viti 1974 pasi pat hyp ne fuqi kushtetuta e 74-tës sado pak mershim frym ma lirshem. Mirëpo itregova qi me kishin qu fjal disa te Pasjnit pas korrilit te shkolles që unë most e kaloj neper Pasjane po me thot me ba ne ndal rrugen un kam met rraf .Un ja ktheva o shoku komandant po valla smundem me bajt te ramen menji her me tha a ke revole .më thanë kam si mi than me i thanën s'kam si mi than rash ne dilem ,por prapë i thash po kam, ata thanë menjiherë me shku ne Gjilan me paraqit revolen qi e ke dhe meta dhanen lejen nese më pysin mua, ti ki me pas ne brez revolen nese nuk me pysin ty  ban deri te anulohet e qe to dita baje revolen a rrugen s'guxon me ndal.

Keshtu ndodhi pas nja rte muajve me ta dhanën revolen me leje deri me 1981, dhe kam mbajtur me leje nga një herë i pata than falmnderit që ma dhatë revolen, m’patën thanë po e ke merituar se e ke mbrojt këngen shqipe në mes Pasjanit.