Pornografi & Lapërdhi

Nga Dr. ADEMI

Ideja qëseksi ka edhe rreziqe është e vjetër sa edhe Edipi. Grekët e dinin se kjo histori ishte metaforike dhe ajo nuk hynte në dhomën e gjithkujt çdo natë. Ndërsa në shtëpinë tonë, sot në shekullin e njëzetenjëtë, violenca seksuale nëpërmjet televizionit, është më e zakonshme nga sa të mblidhet gjithë familja për t’u drekuar. Në qoftë se gjithkush do të harxhonte më shumë kohë për të ngrënë familjarisht dhe më pak kohë duke parë violencën seksuale në televizor, ne nuk do ta njihnim gjithë këtë seksualitet të pakontrolluar. Pornografia dhe mbathjet thong po shkatërrojnë shtëpitë dhe komunitetet tona sikurpo i ha krimbi.

Është e vërtetë që pornografia nuk është një dukuri e re, ajo ka ekzistuar në shekuj, por kurrë nuk ka qenë në shkallën që është sot.

Është e vërtetë qëmë parë njerëzit shikonin më pak, më rrallë dhe më fshehtë pornografi dhe pa asnjë dyshim, nën një presion më të madh të kundërshtimit shoqëror.

Është e vërtetë se asnjë mëndje e shëndoshë nuk mund ta mohojë faktin, se skenat e sotme pornografike kanë bërë të ulen standardet tona morale.

Sot, pornografia shikohet, lexohet dhe dëgjohet në kushte të tjera. Shoqëria duket se është bërë më tolerante ndaj saj. Pornografia ka invaduar televizionin, filmat, radiot, libraritë dhe galeritë e arteve. Pornografi shkruajnë dhe shesin edhe profesorët që shteti u jep rrogë të edukojnë rininë.

Disa vjet më parë ne nuk do të toleronim skena që i shohim sot kudo në televizion, kinema dhe teatër. Pornografia përparon pa u ndalur. Duket sikur ajo është fjala e fundit drejt së ardhmes.

Nëpër trotuaret e Tiranës dhe të gjithë qyteteve të Shqipërisë, kasetatme filma pornografike hard apo soft core shiten (edhe për fëmijët) si të jenë biskota.

Televizioni ofron pornografi që shtohet çdo ditë. Po qe se do të lejohet të vazhdojë kështu, me siguri më të errët do ta kemi të ardhmen. Ne po bëhemi një komb i voyeurs vicarious, me një numër gjithnjë më të madh burrash të mbërthyer tek ekrani i TV pas orës 23:30. Ata shikojnë artistë të angazhuar në të gjitha sjelljet seksuale qëka arritur të shpikë “gjenialiteti” komercial. Këto skena, nuk ka dyshim, që flasin për një kulture në degradim. Vetëm le të kujtojmë se si Fisnikëria franceze, para revolucionit francez, kënaqej duke parë njerëz që bënin interkursë seksuale. Fashisti afrikan, diktatori Idi Amin, i urdhëronte të burgosurit “të bënin seks para tij”, ndërkohë që ai rrufiste verë dhe kënaqej me spektaklin. Në shfaqjet romake të burgosurve u tregonin bukuroshe lakuriqe. Kush nga ata kish ereksion i a pritnin penisin. Gjaku merrte udhët dhe shikuesit e pasur kënaqeshin.

Kemi plot arsye të reflektojmë për implikimet e pornografisë dhe të heqim paralele me jetën tonë të sotme.

Dëgjojmë njerëz që thonë: Jemi qytetarë të rritur të një shoqërie të lirë, ne duhet ta kemi privilegjin të lexojmë dhe të shikojmë çfarë të duam.

A ka në këtë pikpamje ndonjë gjë të keqe?

Unë them se ka. Së pari, me sa di unë, ligji e ndalon shpërndarjen dhe shfaqjen e materialeve pornografike, pavarësisht shijeve tënjerëzve. Pra është një aktivitet i paligjshëm.

Së dyti, në qoftë se “libertarianët” shqiptarë mendojnë se pornografia është e drejtë e gjithkujt që do ta shohë dhe ta dëgjojë, atëherë pse organizatorët e shfaqjeve pornografike nuk shesin bileta për shfaqje me seks të lirë? Pse nuk u japin konsumatorëve shfaqje direkt (live) të grave që bëjnë seks me kafshët? Pse nuk u japin njerëzve të interesuar mundësinë të shikojnë gra që abuzohen seksualisht dhe poshtërohen nga burrat, vetëm që të demonstrojnë teorinë pornografike se dhimbja seksuale mund të kthehet në kënaqësi ?

Zor të besohet qënjerëzit normalë janë solemnisht dakord me atë që disa na thonë: “shoqëria nuk ka të drejtë të ndërhyjë në këto çështje”.

A nuk e ka shoqëria të drejtën të vendosë standarde minimum të hijeshisë, të mirësjelljes, apo të turpit, sa herë që një pakicë mundohet ta prishë këtë.?

A nuk kanë njerëzit e ndershëm të drejtën të thonë se kjo shkon tej kufijve të qytetërimit më minimal dhe këtë nuk e tolerojmë?.

Unë kam parë në rrugët e New Yorkut, qytetarë të një komuniteti me parulla në duar ku shkruhej “Nuk duam pornografi”. Ata kishin rrethuar një dyqan të sapohapur ku shiteshin materiale pornografike dhe për disa ditë rresht nuk lejuan të hynte njeri në dyqan. Dyqani u mbyll.

Sjellja “Unë dua të shoh atë që unë dëshiroj ”, pa parë interesat e mëdha dhe të largëta të shoqërisë, duket se është bërë e zakonshme në këtë Shqipërinë tonë sot. Kjo është një pikëpamje thellësisht narcissistike, vetë-indulgjente dhe fare pa përgjegjësi shoqërore. Në vitet e diktaturës që lamë pas, interesi i “përgjithshëm” (i shtetit diktatorial) ishte mbi gjithçka, ndërsa interesat e individëve thuajse asgjë. Tani kemi shkuar në ekstremin e kundërt që thërret për liri individuale që tejkalon kërkesat e shoqërisë. Dhe ne të hutuar nuk gjejmë dot mençurinë për të përcaktuar një pikë diku midis mentalitetit diktatorial dhe prioriteteve individualiste të sotme.

Dikush mund të pyesë: Pse të censurojmë pornografinë dhe jo violencën në filma dhe në TV? Mirë është të censurohen të dyja. Violenca e tejskajshme në botën e shfaqjeve, është një problem shoqëror i rëndësishëm që duhet të na shqetësojë të gjithëve. Por të gjithë e kemi vënë re se në filmat violenca paraqitet “si një e keqe “ që duhet ndëshkuar, ndërsa në të gjitha filmat dhe shfaqjet pornografike seksi i papërgjegjshëm paraqitet si një e mirë që kërkohet. Këtu, siç shikohet, ka një ndryshim të madh që qëndron si një “quantum leap”. Ndryshim që e bën të domosdoshëm ndalimin dhe vënien nën kontroll të pornografisë.

A Duhet Censura? E kuptoj që censura nuk pajtohet me vetë-kontrollin qytetar dhe tregon paaftësinë e shoqërisë për t’u kujdesur për veten. Nga kjo pikëpamje ndoshta censura nuk duhet.

Është fakt se sado të pështira të jenë disa materiale në literaturë, në televizion dhe në filma- për disa njerëz ato kanë vlerë. Nuk mund të vendoset censurë mbi të rinjtë. Ndërkohë që ata piqen, duhet të lejohen të zgjedhin (brenda kufijve të eksperiencës së tyre) se çfarë është e vlefshme dhe çfarë jo. Ka invalidë që kënaqen seksualisht vetëm me materialet pornografike dhe këtyre nuk duhet t’u privohet kjo kënaqësi.

Studimet më të avancuara kanë treguar se shumë pornografi bën që njerëzit të mërziten me të.

Personalisht, më tremb më shumë represioni seksual se sa pornografia. Kultura jonë ështëseksualisht represive. Njerëzit edhe pse të uritur seksualisht ekonsiderojnë seksin si legjitim vetëm brenda familjes. Dalja e seksit jashtë familjes është e papranuar për shumicën e opinioni shoqëror dhe kjo përbën shkakun kryesor tëkrimit në familje. Është bërë një studim në burgjet me kriminelët e krimeve seksuale në Amerikë . Këta kriminelë ishin më pak të ekspozuar ndaj pornografisë dhe seksit.

Ja dhe një konkluzion tjetër shkencor interesant: Burrat që nuk kanë parë deviacionet ose perversionet seksuale në pornografi- janë pjesa e burrave që reflektojnë më shumë injorancë dhe papjekuri seksuale. Burrat normalë që kanë parë këto deviacione reflektojnë një kuriozitet seksual të shëndetshëm.

Kam lexuar për një 25 vjeçar që kurrë në jetën e tij nuk kish njohur gëzimin që jep lëvizja e trupit me muzikën. Besimi i tij fondamentalist Baptist e konsideron kërcimin imoral. Ky djalë një ditë u dënua sepse masturboi në publik. Ky dhe raste të ngjashme me të burojnë jo nga aksesi për materiale seksuale, por nga restriksioni seksual. Shikoni ato raste të krimit seksual tek ne. Me ato janë të mbushura çdo ditë gazetat. Kush i bën këto krime? Kriminelë të seksit janë burrat seksualisht më injorantë dhe jo ata që shohin pornografi.

Sot, në jetën tonë ka edhe shumë shfaqje dhe kondita të tjera që pa frikë do t’i konsideroja lapërdhi. Ja vetëm pak prej tyre:

•Barqet e fryra nga tejngopja dhe barqet e fryra nga pangrënia të dyja janë fëlliqësi .

•Çmimi 1200 lekë për një kilogram mish, kur të ardhurat mujore janë nën 10,000 lekë dhe e ardhura ditore është 200 lekë, është pështirosje është turp.

•Një popull që vuan për dritë dhe ujë, kur politikanët kanë ç’të duan – është lapërdhi.

•Doktori që jep barna me shumicë nga ato që bëjnë dëm sepse merr përqindje nga farmacisti, ose bën një operacion që nuk duhet për para, ose kërkon aq para sa pacienti nuk i ka, është po njësoj turp

•Mësuesi që shet notën- është lapërdhar.

•Ata që marrin miliona lekë për të bërë punë shoqërisht të dobishme dhe ua fusin ato xhepave të tyre, janë të fëlliqur.

•Trotuaret e mbushura me lypsa të çdo moshe janë lapërdhi.

•Shkollat stalla, ku mësojnë fëmijë të dredhur nga të ftohtit, janë turp

•Kur politikanët me para të vjedhura pushojnë në vendet më luksoze të globit, ndërkohë që qytetarë të tjerë jetojnë në mizerie , kjo është lapërdhi.

•Kur kalon rrugëve të qytetit ose zbret nga makina luksoze dhe një djalë i ri i veshur me zhele nuk të thotë: “Zotëri doni të bleni këtë pikturë apo këtë video porno? “ por “ Zotëri, a dëshiron të blesh motrën time për sonte?”- Kjo është lapërdhi.

Në vlerësimin tim, zbulimi i trupit që përdridhet, fërkohet, pompohet, lëpihet dhe thithet në film, në pikturë dhe letërsi, zbehet kur krahasohet me këto paturpësi të mëdha.

SJELLJET QË GËRRYEJNË MARTESËN.

Sipas specialistëve, ata që dëshirojnë të kenë një martesë me jetë seksuale të kënaqshme, duhet të largojnë nga marrëdhëniet e tyre bashkëshortore disa sjellje që influencojnë negativisht. Këto sjellje që le t’i quajmë të këqija edhe pse mund t’u duken të vogla, janë të afta të shkatërrojnë tërësisht marrëdhënien martesore. Është në dorën tuaj ta shpëtoni martesën.

Të ndryshosh një sjellje të keqe, duhen shumë ditë, ndoshta muaj dhe vite të tëra. Por, të jeni të bindur, që martesa juaj nuk pret dot kaq gjatë.

Me këtë artikull dua t’u tregoj se edhe kur jeni të martuar, ndryshe nga ç’thonë disa që martesa wshtw zgjedhë, ju përsëri jeni njerëz të lirë.Largoni sjelljet e këqija që e prishin martesën dhe jeta juaj do të jetë e gjatë dhe e lumtur.

Tënjihengabimet dhe të bëhen përpjekje për t’i ndryshuar ato, është gjëja më e mirë që mund të bëhet. Të mos njihen gabimet dhe të lejohet tëprishet martesa kjo ështëe papranueshme.

Cilat janë disa nga sjelljet egabuara ?

1- Ta lesh martesën pa seks.

Sipas një studimi të revistës amerikane “Newsweek”, rreth 15% deri20% e çifteve të martuara nuk bëjnë seks, ose bëjnë seks jo më shumë se dhjetë herë në vit. Është e kuptueshme se seksi nuk është gjithçka në një martesë, por ai është me siguri mënyra më e mirë për të ruajtur intimitetin midis dy të martuarve. Kur seksi në një marrëdhënie martesore bëhet një kujtim i largët, intimiteti është goditur rëndë. Marrëdhënia martesore është komplekse dhe seksi është llogaritur që zë rreth 12% të saj. Ky dymbëdhjetë përqindësh është esencial dhe pa të nuk mbahet dot marrëdhënia e shëndoshë martesore.

Në kulturën tonë seksualisht restriktive, ku seksi pranohet vetëm si atribut i martesës dhe vetëm brenda saj, pavarësisht ndryshimeve të nxituara që i janë bërë këtij koncepti në vitet e transicionit dhe për të cilat ndryshime jo pak njerëz paguajnë shtrenjtë, ta lësh martesën pa seks është sikur e asfikson atë.

Është e vërtetë se me kalimin e kohës problemet e shëndetit fizik siç janë ndryshimet hormonale të moshimit, ekspozimi ndaj stresantëve të ndryshëm, lodhja dhe faktorë të tjerë e prishin atë që njerëzit e quajnë“forma” që duhet për të bërë seks.

Por nuk duhet të harrojmë se veç këtyre, ka edhe disa probleme të tjera që e dëmtojnë shumë jetën seksuale të çiftit dhe ato varen nga vetë të martuarit. Ato kanëtë bëjnë me mënyrën se si bashkëshortët sillen me njeri-tjetrin dhe kjo nuk duhet harruar.

Që të jenë intimë dy njerëz duhet të ndjehen mirë me njeri tjetrin. Në qoftë se vazhdimisht zihen, kritikojnë dhe bëjnë vlerësime negative reciproke, ata kurrë nuk do të jenë të zotët t’i qëndrojmë afër njeri-tjetrit.

Të gjithë duhet të përpiqen të largojnë zemërimin dhe mërinënga marrëdhëniet bashkëshortore. Ta bëjnë këtë edhe kur ndjejnë se marrëdhënia është ftohur. Të gjithë duhet të mësojnë si të kalojnë me mençuringa zgjidhja e detyrave të vështira që imponon jeta e sotme, në “çamarokllëqet” e dhomës së gjumit.

Për të gjithë duhet të jetë e qartë se seksi në një marrëdhënie martesore disa vjeçare, ndryshon nga seksi në ato takimet e kohës së rinisë , ose seksi në muajin e mjaltit,ose kur ishin të sapomartuar. Të gjithë duhet të mësojnë si të shkojnë sa më me lehtësi atje ku duhet shkuar.

2- Të jesh një grua që e ke “lëshuar ” veten

Jeta vazhdon dhe gratë ngelen shtatzëna, lindin fëmijë, sëmuren, shtojnë në peshë dhe moshohen. Ato nuk janë më ato që ishin kur u takuan në fillim me partnerin tyre. Por, për fat të mirë, duke u thelluar dashuria, pamja e jashtme e humbet rëndësinë dhe bota e brendshme behet kryesorja. Atje përqendrohet vëmendjae bashkëshortit. Por edhe pse kjo është e vërtetë, u pëlqen ose nuk u pëlqen grave, ato duhet ta dinë se bashkëshorti akoma interesohet për pamjen tyre të tanishme, ashtu si edhe ato vetë dëshirojnë të jenë akoma tërheqëse për burrin e tyre.

Nuk besoj që grave do t’u dhembë,po qe se bëjnë pak më shumë përpjekje që të duken më tëmirapër dashnorin e tyre. Ndonjëherë vetëm fare pak ndryshim mund të lozë rol të madh. Të mos fillojnë nga punët e lodhshme, të shfryjnë e tëdjersitinmenjëherë sapo vijnë në shtëpi. Le të veshin një rrobe të lezetshme në vend që të veshin një leckë të vjetër. Le të provojnë të veshin në mbrëmje të mbrendëshmet më seksi që kanë blerë.Le të përpiqen të ushtrohen duke ecur, vrapuar ose të shkojnë në palestër disa herë në javë. Kjo gjë me pak kujdes do të inspirojë edhe burrin që të djersijë bashkë me ato.

Gratë duhet të bëjnë gjithçka që kanë mundësi të bëjnë për të ruajtur tërheqjen e tyre fizike vitale. Kjo jo vetëm do t’i bëjë mirë marrëdhënies martesore,por do t’u përmirësojë shëndetin dhe do t’i bëjë të kenë më shumë besim tek vetia.

3. Kur vlerësoni më shumë nga sa duhet familjarët .

Mos u jepni prindërve çdoinformacion që është privat për familjen tuaj ose që lidhet me burrin, me gruan dhe martesën. Mos qëndroni me prindërit sa ta teproni. Në qoftë se veproni ndryshe kjo ka shumë mundësi që ta dëmtojnë martesën, sepse burri ose gruaja do të ndjehet sikur në familje është në radhë të dytë..

Ka shumë njerëz që janë shumë të afërt me prindërit dhe motrat e vëllezërit e tyre. Në këtë rast është mirë të vendoset një kufi kur puna vjen për prioritetet. Kur dy njerëz martohen, ata fillojnë familjen e tyre dhe familja e tyre është e para. E para dhe më kryesorja për të gjithë është martesa e tyre. Nuk është mirë të kesh sekrete ose të “tradhtosh” bashkëshortin...qoftë edhe me familjen tënde.

Në se njeri nga partnerët është i dëshpëruar nga marrëdhëniet e bashkëshortit me familjen e tij, kjo do të thotë se ata vinë nga familje me stil jetese të ndryshëmdhe se këtu ka vend për bashkëbisedim me njeri-tjetrin. Ata duhet të bien dakord për shumë gjëra dhe shumë të tjera duhet t’i ndryshojnë

4. Kur kaloni shumë kohë në shoqëri, në punë dhe me qejfettuaja.

Është me shumë rëndësi të kesh jetën tënde dhe interesat e tua të veçanta nga të bashkëshortit. Por kur nuk kevendosur mirë prioritetet kjo mund të shkatërrojë martesën. Shpesh njerëzit i kanë miqtë dhe shokët si një mënyrë për të larguar vëmendjen nga bashkëshorti i tyre. Ata kënaqen më shumë në punë dhe meqejfet e tyre. Pora kanë menduar ndonjëherë këta burra e gra se në këtë mënyrëe vënebashkëshortin në shkallë të dytë? Ai zëmërohet sepse dëshiron ta ketë pranë bashkëshorten ose bashkëshortin ..pa folur për frikën e “lëkundjes së anijes”. Duke vepruar kështu, ata nuk mendojnë dhe as dëshirojnë që bashkëshorti të ndjehet i huaj, i flakur ose i palidhur nga martesa. Por kjo ndodh vetiu edhe pse ai e ndjen se asgjë nuk ka më shumë rëndësi nga personi që ai do . Bashkëshortët duhet të bëjnë atë që ka sukses dhe suksesin në martesë e përcaktojnë të dy ...së bashku.

5. Kur nuk bëni kujdes për paratë.

Sipas një anketimi të vitit 2007 në PayPal, 37% e çifteve zihen me njeri-tjetrin më shumë për paratë, se sa për probleme të tjera (të shtëpisë dhe të marrëdhënies seksuale). Nga pjesëmarrësit në anketim 82% thanë se kanë bërë blerje fshehurazi bashkëshortit. Në qoftë senjë grua nuk i thotë burrit se bleu një këmishë të re, kjo mund të mos jetë një shqetësim për martesën, por të bësh blerje të mëdha ose prishje paresh të tjera të mëdha pa e ditur bashkëshorti kjo shqetëson.

Kjo jo vetëm do të shkaktojë zemërim dhe hidhërim, por zakoni i keq me paratë prish sigurinë për të ardhmen financiare të familjes. Martesa është partneritet në çdo kuptim të fjalës dhe partnerët duhet të bisedojnë lidhur me shpenzimin e parave, të llogarive bankare, të pagesës së faturave, të borxheve, të kursimeve dhetë investimeve- përpara se ato të bëhen.

Në qoftë se nuk bisedohet miqësisht për paratë dhe të merrenvendime të përbashkëta lidhur me to, martesa nuk i ka shanset të mira.

6. Kur nënvlerësoni “gjestet” e vogla.

Këto vogëlsira të jetës së përditshmee mbajnë intimitetin dhe romancën të gjallë. Por çiftet i harrojnë këto. Njerëzit duhet të përpiqen të shpërndajnë sa më shumë ëmbëlsi dhe mirësi rreth tyre..

Ta presin njeri-tjetrin kur hyn në shtëpi me një puthje. Kur njeri ngrihet të bëjë diçka ta pyesij tjetrin në se atij i duhet gjë. Ti bëjnë njeri-tjetrit surpriza me dhurata të vogla (nuk ka nevojë të jenë të shtrenjta). Të prekin krahun ose këmbën e njeri-tjetrit kur qëndrojnë krah më krah. T’i thonë faleminderit njeri-tjetrit kur njeri partner bën diçka për tjetrin, nuk ka rëndësi është gjë e madhe ose e vogël. Këto sjellje të ëmbla janë me shumë rëndësi pas shumë vitesh martese, po aq sa kishin rëndësi edhe vite më parë, kur ishte koha që ata bënin takime.

7. Kur kritikoni pafund.

Të gjesh gabime tek njerëzit, veçanërisht tek ai që do, është e lehtë. Po aqështë e lehtë edhe të sillesh pamëshirë e të kritikosh burrin ose gruan vazhdimisht.

Kur njeri nga bashkëshortët është subjekt i kriticizmit të vazhdueshëm nga bashkëshorti tjetër, padyshim që ai nuk do të ndjehet mirë dhe do të humbasë vetëbesimin.

Kritikuesi mund të mendojë se po sjell kujtime të kohëve të lumtura kur ishte pamartuar, ose mendon se bën kritika tëjustifikuara. Por ai nuk kupton se sa më shumë ta bezdisëbashkëshortin, aq më shumëdel nga zëmra e tij. Kjo do ta bëjë të kritikuarin nevrik, shpërthyes, arrogant. Në qoftë se ekziston vërtet ky cikël i kritikave pafund, ai duhet të ndërpritet sa më parë. Çifti duhet t’i japë fund këtij cikli duke e trajtuar bashkëshortin ose bashkëshorten si të barabartë. Në këtë çështje ka diçka që duhet theksuar e mbajtur parasysh. Të gjithë nuk e presin mirë kritikën, veçanërisht kur është gjatë gjithë kohës dhe pabaza. Por burrat e martuar e kanë të vështirë të pranojnë kritikat nga gratë që vetë i zgjodhën për t’u martuar.

8. Kur merrni rolin e viktimës.

Kur njeri nga bashkëshortët hiqet sikur nuk gabon kurrë, kjo e lodh bashkëshortin tjetër sepse faji gjithmonë do të mbetet tek ai. Askush nuk dëshiron të pranojë se është sjellë keq.

Për gjithkënd është e lehtë ta drejtojë gishtin e fajësimit tek dikush tjetër dhe të ndjehet mirë me veten e tij. Shumë njerëz e luajnë rolin e viktimës si një lloj mekanizmi psikologjik për vetë-kontrollin dhe e përdorin atë sa herë që ajo u përshtatet mirë.

Problemi është se kur njëri partner luan gjithmonë rolin e viktimës, tjetri ndjen sikur është vazhdimisht i ndëshkuar. Duhet ta dini se kjo është mënyra më shpejtë për ta detyruar partnerin të humbasë besimin dhe respektin për “viktimën”. Ai do të ndjejë sikur gjithçka bën,e bën keq me qëllim. E bën keq që të lëndojë partnerin, kur në fakt, kjo nuk është fare e vërtetë.

Është koha që gjithkush të rishikojë rolin e tij në kuadrin e problemeve me të cilat po përballet marrëdhënia. Gjithkush duhet të dijë të kërkojë falje dhe të bëjë ndryshimet e domosdoshme në kohën e përshtatshme. Sa po të heqij dorë ta quajë veten “viktimë”, ai do të ndjejëse është më pak i/e stresuar, më pak i/e zëmëruar dhe më pak kundërshtues... Edhe partneri tjetër do të ndjehet gjithashtu i lumtur.

9. Kur zemëroheni për gjëra të vogla.

Shumë herë, veçanërisht gratë, e bëjnë problem të madh një gjë që nuk ka fare rëndësi. Në një martesë, ku kaq shumë gjëra mund dhe do të shkojnë keq, partnerët duhet të zgjedhin se për çfarë duhet të zemërohen. Kështu, në qoftë se ai harroi të blejë të gjitha gjërat që ajoi tha, ose nuk çoi këpucët e saj për të rregulluar, këto nuk duan të thonë se ai nuk e do, nuk e respekton dhe nuk interesohet për të. Në se nuk dëshironi të krijoni probleme dhe dhimbje në martesën tuaj mendojini mirë situatat. Partnerëtduhet t’i marrin dhe t’i zgjidhinproblemet që u dalin mençurish,ndryshe ata do të jenë vazhdimisht në betejë. Kur diçka i bezdis, ata duhet të pyesin veten: Sa rëndësi ka kjo në të vërtetë?. A ka arsye ta vlerësoj këtë gjë kaq shumë?

Në se arrijnë në konkluzionin se nuk duhet të shkatërrojnë gjithçka, atëherë le të evitojnë armiqësitë dhe ta zgjidhin problemin sa më shpejt të jetë e mundur. Të mësojnësi të “luftojnë për mirë”

10. Kur nuk përpiqeni për më mirë

Të diskutohet për mënyrën se si duhet të zgjidhet një problem kjo është një zakon i mirë. Nuk ka çift që nuk ka probleme dhe ndryshime mendimesh lidhur me buxhetine familjes, për problemet e fëmijëve dhe për përgjegjësi të tjera lidhur me shtëpinë dhe punën.

Por mënyra se si çifti vendos ti rregullojë këto ndryshimemund të jetë e dhimbshme dhe destruktive. Në se ata çuditensepsenuk kanë sukses në zgjidhjen e problemeve të tyrefamiljare, ta dinë se shkaku mund të jetë nga që ata nuk shkojnë drejt zgjidhjes me synime të mira.

Kur keni një moskuptim ndiqni këto rregulla :

-Mos synoni të provoni se ju keni të drejtë, përpiquni të zgjidhniproblemin

-Merrni gjithmonë në konsideratë edhe pikëpamjen e partnerit.

-Zgjidhini problemet një nga një, jo të gjitha menjëherë.

-Kur diskutoni për të zgjidhur një problem të ri, mos ngrini probleme të vjetra.

-Evitoni atakimet personale dhe kriticizmin e sëmurë.

-Hiqni dorë nga përdorimi i forcës, i taktikave për të fajësuar shokun dhe për ta kërcënuar me shantazh emocional.

Nuk ka marrëdhënie që të jetë perfekte dhe në një mënyre ose në një tjetër, të gjithë kanë konfrontime me ata që dashurojnë, me bashkëpunëtorët, ose mefqinjët. Konsideroini mosmarrëveshjet si një mënyrë, që me ton të respektuar, çdo njeri do të shprehëopinionin e tij dhe me kujdes do të respektojë mendimet e tjetrit, madje edhe atëherë kur ato duken se nuk janë të drejta.