Cikël poetik nga Elmaze Grainca

Cikël poetik nga Elmaze Grainca

 

 

Mblidhi fjalët

 

Shkruaj çfarë të duash për dje...

Thur ëndërra sa të duash për nesër

për të sotmen

po deshte të jesh -hesht!

 

Nëse gjurmët e së djeshmes nuk t`i shuan

mblidhi fjalët!

Thuaje fjalën për babain

që vdiq para kohe

nga shtypja e kohës

kujtimin e vetëm nga të parët

ia dogjën gjatë masakrës në Lugun e Demës.

 

Thuaje fjalën për gjyshin e stëgjyshin

Mblidhi fjalët

rrugëve të Evropës e Azisë

se edhe andej kemi varre

varre për të cilat nuk thuhet sot.

 

Mblidhi fjalët deri te Dardha e kuqe

se eshtrat s`na lënë të qetë

deri sa të thuhet amaneti i tyre

vuajtje do të na sjellin stinët.

 

Mblidhi fjalët !

në tokën gjithmonë të pushtuar

në çdo pëllëmbë të saj

në kampet fashiste

në varreza masive.

 

Kur bota blen parcela në Mars

për dje

të paktën mblidhi fjalët

që ndërgjegjiet e fjetura të zgohen

që eshtrat të pushojnë të qetë

e kalimtarët të mund tu bëjnë ndrim varreve.

 

Për nesër ëndërro sa të duash

ënërro ëndërra të mira

po

mëngjeseve krijo

që dita ta ketë bukurinë e ëndërrës

beso realisht

çdoherë pa e thënë fjalën...!

nëse don të frymosh

për sot-fjala nuk mund të thuhet.

 

Zgjuar rrinë ata që ngrehin çmendina

kur nuk mund të mihin varre

e ti je i lodhur

je foshnje që ngulfatesh çdo ditë

brezi im.

 

Tëlutem mblidhi fjalët

që e kaluara të mos përsëritet

që e sotmja të tejkalohet

pa gjak të derdhur

që e nesërmja të ketë themel

themelin e kullave që nuk shemben.

 

 

Dua te krijoj

 

Më thanë të krijoj këngë

e kënga të mos këndohet për legjendat

të mos këndohet për themelet e rrënuara

të mos këndohet për shtigjet e harruara.

 

Në mur mbaj varur një shpatë

gjetur e kam gjatë lojë fushë

kam kënduar për te fushave si fëmijë

e ku t`ja lë vendin kësaj kënge?

 

Jam rritur duke bredhur shtigjeve

për t`a gjetur luftëtarin e kësaj shpate

një varr dhe një lule për te

në gjirin e kësaj toke kam kërkuar.

 

Më thanë të krijoj këngën

po të mos këndohet për krismat

të mos këndohet për zërat e natës

që të flejnë urrejtjet.

 

Vërtetë dua

të mbjellë dashuri në çdo hap

e fëmijët të rriten pa zhurmë

në gjirin e nënave

në ninulla të buta.

 

Po ku t`ja bëj vendin kësaj kënge

asaj që flet për zjarret e ndezura

netëve plot trishtim

flet për klithjet gjatë masakrave

flet për demonët që sillen këndej

e s`na lë të qetë.

 

Dua të krijoj këngë

një këngë të re për të gjithë

me çelës ari

po dikush vjedhur e paska

e shkrirë

e humbur

pjesën e arit tim!

 

 

Beso e mos beso

 

Ndërtoje veten

cdoherë dallo

miqësinë dhe vehten

dashurinë dhe vehten

e beso dhe mos beso!

 

Ndërtoje veten nga vetja jote

vetëm nga mishi dhe gjaku yt

themeli eshte m i forte

për murin kërko miq

do t`i gjejsh por...

beso e mos beso!

 

Në breg të diellit arrihet edhe vetëm

nëse në cdo hap është ofshama e qenies sate

nëse në cdo hap është pika e gjakut tënd

dhe gjatë rrugëtimit

ke besuar dhe nuk ke besuar.

 

Zeniti arrihet

nje cope ashti ne murin e larte

miqte dalloji ne sprova

dashurine ndieje

vuajtjen provoje

dhe beso!

 

Pengesat se jane te pakalueshme

se jeta asht vetem ferr

se dielli nuk te takon

mos beso!

 

 

Gërmoj

 

Gërmoj hirin e eshtrave të djegura

nëpër shekuj

s`më lanë vetë zërat e fëmijëve

kërkonin që hirin t`ua heq nga fytyrat e njoma

që tokës ti japin fuqinë e jetës.

 

Gërmoj hirin e eshtrave

nëpër shekuj

vetëm nuk më lanë femrat e dhunuara

këkonin që hirin t`ua heq nga fytyra

që tokës ti kthehet frytshmëria.

 

Gërmuar kam nëpë shekuj

hirin e eshtrave

të rënët -krijojnë kanale për dalje

Bajlozi me ironi qeshë dhe shembë.

 

Jam verbuar nga hiri i eshtrave

po drita e syve pres të më kthehet

kam hapur një shteg që çon kah lumi

e eshtrat ta shohin dritën.

 

Gërmoj ditën e natën

Gërmoj  që kujtimet të mos fundosen

Gërmoj  që AND-ja të mos ngatërrohet

E jetës t`i jep kuptim.

 

 

Vigjëlo

 

Vigjëlo breg më breg

themeleve të mbetura shkret

kërkoje udhëtarin e vrarë në besë

ai të jep një porosi

ruaje.

 

Vigjëlo urë më urë

luftëtarin e vrarë -kërko

ai do të jep një këshillë

ti ruaje.

Vigjëlo gëmushë më gëmushë

vashën e përdhunuar-gjeje

ajo do ta shpalosë një sekret

ti-thuaje.

 

Vigjëlo dhe kurrë mos fle

udhëtar i kohës sime

se dielli dhe yjet u takojnë të gjithëve

vigjëlo që të mos dalësh humbës

të paktën nga vetjaë

 

 

Liri o Liri

 

``O mor pampur o tu kputshin telat..."

 

Jehona e kësaj kënge buçet

dhembë në mënyrë moderrne

edhe sot ..si dikur.

 

Burra me plisa e pa plisa

të rinjë e fëmijë

gra të veja e të martuara

sjellin në Sllatinë gjithë botën

e bota i merr ata.

 

A thua krejt bota u ngërthye në ty

populli im?

A thua ti ngërtheve botën në vete

nuk pushove kurrë

e toka mbeti djerrë

e shtëpia mbeti shkret.

 

Sllatina të bën të ndjesh peshën e lirisë

po...

qenka plot udhëtarë

qenka plot mallë të pashuar

ndarje që shkatërrojnë.

 

Sa shumë njerëz ikun

e nëntoka kallet mbrenda vetes

buka   piqet në atë prush

për qentë bredhacak.

 

Aeroplani niset për Tiranë

e unë patjetër të ndjej liri

po Slatina po pëlcet nga klithmat e Blerines

për bukën e gojës

për pak jetë

Li-ri rrokje e mbetur pezull. 

 

Kënga vazhdon me ritëm moderrn

e kur do ta humb kuptimin nuk e di

Sllatina sjell liri

Sllatina sjell lotë

Liri ooo Liri

 

 

Iluzionist

 

Duartrokitje frenetike

zhurmë për asgjë

kohë e djerrë kot

ti në skenë luan lojën me shkathtësi.

 

Kur koha ndalet

ti shpalos ngjarje pakuptim në skenë

që hapsira të mbushet lojë

po jo për fëmijë..

 

Sot koha po ikë

e papërfillshme për ne

ti-mos mi ndalo spektatorët

rreth skenës ka amulli.

 

Iluzionist

sot mos ma ndalo diellin

le t`i ngrohë të zbathurit në trotoar

le t`i ngrohë të uriturit në vatër

le t`i ngrohë foshnjet e braktisura.

 

Imazhin e qytetit tim dua ta ndryshoj

turma që vrapon pas teje

shtegun e paska mbyllur

shikimin e ka ngujuar tek ti.

 

TI hedhë balona në ajr

vërtetë bukuri e ylberit u krijua

po shiu që ra mbi qytet

paska bër qull foshnjen në trotuar.

 

Hej iluzionist

ky shekull s`ka kohë për lojë

zbrit nga skena

se turma po vdes.

 

 

Kameleon

 

Me fshehtësinë e satanes

ngjyrat që i dua

i paske vjedhur

kameleon.

 

Pallate ndertuar paske

çudi si shkëlqimi i tyre nuk të vret

në kohë  pa kohë

në lartësinë e tyre ti shkëlqen.

 

Madhërishëm qeshë

e ngritesh lartë e më lartë

kameleon

mret i kohëve .

 

Në theqafje shko

të gjitha ngjyrat mund t`i merrni

po ngjyra e gjakut tim nuk ipet

ajo e ka çmimin më të shtrenjtë

nëpër kohë...!

 

 

Unë

 

Zog i pranverës në diellin e brishtë

manushaqe fushave në gjelbërim

lum qe etjen e atdheut e shuan

hapëroj,fluturoj.

 

Nga bjeshka e Sharrit në Paris fluturoj

e maleve manushaqe shartoj

lumin me lum e shoqëroj

me këngë ura ndërtoj.

 

E vi tek ju në netet pagjumë

në grushta mbaj mallin për atdheun

në zemër mbaj dashurinë

e abetaren me abc-enë  për ju.

 

unë

fluturoj në qiellin e kaltër

kthehem

vi dhe kthehem përsëri

 kur ëndërrat ju prish gogoli.

 

Unë nga Washingtoni në Gjenevë

ëndërra të bukura kam mbledhë

bashkuar i kam në Milusë

pa i parë askush.

 

Një ditë kur të bëhet dritë

kur ju të jeni rritë

gjurmoni e lexoni

ëndërrat i realizoni.

 

Nga lindja në përëndim

nga jugu në veri

mbi mallin për ju

kam mjellë veq dashuri.

 

Ju kur të rriteni

dashurinë e shartoni

atdheun mos e harroni

ktheni dhe e ndërtoni.

 

Unë det i trazuar

vrapoj pa pushuar

në jetën që më ka mbetë

për ju të krijoj jetë.