Cikël poetik nga Sejdi Berisha

Sejdi Berisha

 

 

SHËTI NËN DRUNJTË E VJESHTËS

 

E ruaj hapin

Gjethin e rrëzuar për ta mos lënduar

Nën këmbë

Zhurma e stinës ngjyrë dylli shushuritë

Lisat më shikojnë nga lartë

Mos i shkel gjethet

Kurora na ka ngelur thatë

Nën te shumë ëndrra janë rrëfyer

Shumë kurora dashurie janë thurë

 

Nga ky siklet

Ngrita kokën lartë

Pikat e shiut lotin në sy ma shkrinë

 

Shëtisë nën lisat e vjeshtës

Me kokë të rënduar

E me plot mendime

Me dhembje të brumuara

 

Nëse doni

Hyni në mua

Por thellë gjurmoni

Për ta kapur këtë paqartësi të çmendur

 

Pyes dhe pyes me dhembje

Pse në këtë poezi

Aq tmerrësisht më mungon

Shumësia e fjalëve

 

 

TRI BUKË

 

Një bukë ia dhashë një zhelanit

Bukën tjetër një gruaje me bark sa koshi

Bukën e tretë mendova ta ndali për vete

Por e lash në tryezën e një hoteli

 

Krejt ëndërr ishte kjo

Të tria i pashë në tryezën e korruptës*

Edhe bukët i kishin vjedhur

Le t’i dërgojnë në muze

Histori për të treguar

________________

*Shprehje e autorit për korrupsionin

 

 

TRI PLASJE

 

Njërën e kisha montuar

Në hyrje të një kasolleje

Një tjetër në kufi toke

Të tretën në tempullin e territ

 

Për t’i aktivizuar i lashë

Por nga frika apo ligësia

Askush nuk bëri ballë

T’i shndërrojë në zjarr

 

Njëri

Të tri plasjet i kishte marrë

Në kasolle i kishte vendosur

Më mirë të zhduket kolibja

Çudi

Është më pa dhëmbë

Kishte thënë

 

 

VËSHTIRË FSHEHTËSITË PËR T’I PËRQAFUAR

 

Sa vështirë është

Fshehtësitë për t’i përqafuar

Kur nuk i ke parë asnjëherë

Vështirë është

Këngën e harruar ta këndosh

Se zjarri të vjen në përqafim

Intimen e tradhton

Pluhuri i trashë telat e kitarës

Në dhomën plot merimanga

Në dhomën me zukatje mizash

Sa vështirë

Me pikturën e dhembjes për tu shoqëruar

Vështirë ta përqafosh

Fshehtësinë e shpirtit

E cila vetëm djegë e djegë