Sabile Keçmezi-Basha: Metaforë iberike

Sabile Keçmezi-Basha

 

METAFORË IBERIKE

 

 

DIKUSH KËRKON

 

Dikush vazhdimisht kërkon

Siluetën e përkryer

Dhe qerpikun prej bari

 

Dikush pastaj shkon edhe më larg

Ta kërkon edhe dhëmballën

Të kohës shtërbane

Që nuk e kemi pasur

 

E dikush

Qanë e përqeshë

Pa e njëjtësuar

Pse skutëlohet

LIRIA nga robëria

Duke u akuzuar me njëra tjetrën

Për Mata Hari kryeneçe

 

 

PRITJE

 

Sa pritje e gjatë

Në udhëkryqet noprane

Të historisë

Dhe

Në kokat tona

 

Në pritje

Ishte zhaposur edhe errësira

E netëve të stivuara

Në Ballkanin

Hijerëndë

 

Sa gjethe të djegura

Në qirinjtë e duarve të plakura

Në pritje pritja e bardhë

Nuk na kishte përshëndetur

 

Dje edhe vonesa u vonua

Edhe harrimi u harrua

Edhe hidhërimi u hidhërua

Për njëqind vjet të shkuara

Për njëqind vjet të ardhura

Nga lëngat e bartur

Mbi supet tona

 

 

PSE ME PIKËPYETJE

 

Pse duhet kërkuar

Blerësin e bleruar

Në dosjet që nuk hapen

Në signaturat që nuk deshifrohen

Në memorien e ATDHEUT

Me shumë pikëpyetje

 

Megjithatë

LIRIA

Ka emër

Dhe mbiemër

 

 

ATDHEU MË QETË GJUHËN

 

Atdheu gjenerohet

Në kafkën time

Me tri rrudha gërmuqe

 

Frymëmarrja vegjeton tek harrimi

Ardhja mungojnë tek ikja

Atdheu më qet gjuhën

Asnjëherë nuk është vonë

Për numërimin

E QAFAVE të munguara

 

 

ISHTE NJË KOHË

 

Ishte një kohë e pakohë

Kur nuk u rritnin

As thonjtë

E as bari

 

Ishte një kohë

Kur grisej lëkura

Dhe ëndrrat

Gjumë nuk venin në sy

Në cepat e atdheut

Dominonin korbat

Vaj për grigjën

 

E më tej...

Edhe pritja  ishte e pritshme

Në prag të shtëpisë

Për ditën e RE

 

Barcelonë, 2 gusht 2010

 

 

KOSOVA NË ANDOR

 

Në Andorë

Atdheu im kishte ardhur para meje

Dhe të gjitha udhët

Mi tregoi

Në shuplak të dorës

Të mbrojtur nga zjarret

 

Merri edhe leckat e fundit

Më tha

Të ëndrrës që me shekuj e pate

Dhe lëpij me gjuhë

Fërkemet e Evropës të mplakur

Në guvën e tharë nga dielli që përcëllon

 

Merre me vete

Më porositi

Edhe samarin e rëzbitur nga ndryshku

Që me vite dritë e bartë mbi shpinë

Se duhesh patjetër

Ta dorëzosh në ATDHE

Në fund

Më la amanet

 

ATDHEU im...

ATDHEU im...

 

Andorrë, gusht 2010

 

 

AROMË FLAMENGO

 

Në Kataloni mbrëmë

Çdo gjë kishte aromë të kuqe

Prej Flamengoje

 

E Shota

Ku ishte vallë

 

Me toreadorin

Vallëzonte paturpësisht

Monserat Kavaje

 

Në mes të Madritit

Salvador Dali

Pikturonte kuq e zi

 

Gur mbi gur

Ishte ndërtua

Ura e Rozafës

Dhe Sagrada Familia

Nga Gaudi plak

 

Pikaso edhe sot

Pikturon ilirisht

Në fushat e Vaterlout

Gernikën e dyzuar

Për të mos e mbuluar

Pluhuri i natës

 

Malgrad de Mar, (Spanjë), korrik 2010

 

 

KUR TË SHKOSH PËR UDHË

 

Kur të nisesh për udhë

Merri të gjitha udhët me vete

Bile

Edhe përrallën për Borëbardhën

Që nuk kishte gishta

Nga ecjet e lodhura

 

Merri edhe sytë e verbër

Që nuk na shikojnë

Dhe nuk na shohin

Në muzgun e Homerit

E bari vazhdimisht rritet

Në qerpikët e ditës

 

 

KUQË E ZI

 

Që të gjithë jetonim

Kuqë e zi

Në kohën kuqezezë

E Jerusalemi

Rritej në mes nesh

 

Muri i lotëve

Lotonte

Kuqë e zi

Në Qafën e Thanës

 

Kuqë e zi

U përshëndetem

Në ndarje

Me korbat

 

Jerusalem, gusht  2008