Mendime » Çeliku
Kalosh Çeliku: Problemi me vetveten
E marte, 25.05.2010, 09:00 PM
PROBLEMI ME VETVETEN
NGA KALOSH ÇELIKU
E ka thënë moti Faik Konica i madh: …O Zot, mbroje Shqipërinë prej shqiptarëve! Një mik imi poet, Pano Taçi: Për inatë të shqiptarëve, do të bëhet Shqipëria. Edhe unë e kam përsëritur disa herë me radhë në libra: Armiku më i madh i shqiptarëve, janë vetë shqiptarët. Shqiptarët kanë problem jo me të tjerët, po me vetveten. Problemi me vetveten, është më i madhi. Nuk të lë të ngritesh më këmbë, nuk të lë ta vazhdosh rrugën pas Çuke. Këmbët t’i lidhë nyje në mes të rrugës. Dhe, fatkeqësia më e madhe u vjen shqiptarëve nga vetvetja.
Vetëm i hidhni një sy historisë! Burrat më të mëdhenj të Atdheut, i ka vrarë dora e shqiptarit. Edhe, i ka tradhtuar, i ka shitur lirë te armiku. Persëri, edhe në shekullin e njëzetenjë, shqiptari e vret shqiptarin. Shqiptari e spiunon shqiptarin. Shqiptari e tradhton shqiptarin. Shqiptari e shet shqiptarin. E populli e ka thënë një urti antologjike: përpara se ta pastrosh oborrin e shtëpisë së komshiut, pastroje oborrin tënd nga bërlloku para dere. Fatkeqësisht, shqiptarët kanë shumë bërllok, që u është grumbulluar me vite. Ndonjëherë, edhe e pyes veten: nga ku na ra gjithë ky mallkim mbi shqiptarët?! E kam dëgjuar nga pleqtë të thonë se: shqiptarët i ka mallkuar Baba Dovleti. Mallkimin e tij e marr edhe me mend e arsye, po pse ky mallkim të zgjasë kaq shumë gjatë me vite, edhe sot e kësaj dite?! Ndonjëri thotë: shqiptarët pesqind vjet kanë jetuar nën Turqi. Vite me radhë nën Serbi. Viseve tona kanë kaluar edhe gjermanët, italjanët, bullgarët… E pamundur është ky popull, gjatë kësaj “bashkëjetese” edhe të mos e ketë perzier gjakun, me dëshirë ose me dhunë. Kohën e fundit, në shekullin e njëzetenjë serbët edhe njëherë e përdhunuan këtë popull, ia përzinë gjakun te pragu i shtëpisë.
Dhe, e gjithë kjo përçarje me popullin shqiptar nuk ndodhë rastësisht edhe në ditën e sotshme. Gjakun e kemi të prishur nga “miqtë” dhe armiqtë si popull trim, liridashës dhe i besës. Edhe në kohën e sotshme vazhdojmë ta përziemë gjakun me martesat e përziera, me nuse nga Shqipëria e dhëndurë nga katundet e shkretë të Maqedonisë. Rrezik i madh për shqiptarët e këtyre trojeve, që do t’ia shohim sherrin pas disa viteve. Vallë, nuk ju kujtohen martesat e përziera me qëllim gjatë historisë, që i bënin disa popuj për të pasur ushtarë melezë trima për luftë?! Shembull më të fresëkët i kemi martesat e shqiptarëve në kohën e komunizmit me gra serbe. Më kujtohet si fëmijë, vetëm katundi im, disa burra përveç grave dhe fëmijëve që kishin në katund, kishin edhe gra tjera serbe dhe fëmijë në
Patjetër, duhet të them edhe një realitet, që ia kam borxh lexuesit shqiptar. Shkaku: prej nga gjithë ky bërllok shqiptar në Shkup, që na e ka zënë frymën?! Shkupi i ka tre soje shqiptarësh: vendasit, shqiptarët e deklaruar pas Luftës Dytë Botërore si turq për t’u shpërngulur në Turqi. Dhe, spiunët e kohës së Rankoviqit kur humbi pushtetin në Kosovë kryepolici: bashkëpunëtorët e tij shqiptarë ikën e u strehuan në Maqedoni. Ja, shkaku: pse Shkupi nuk mund të çoj krye nga ky bërllok shqiptar që e ngulfat dita – ditës, ia zë frymën qytetit.
Edhe një histori më vete për lexuesin: Një njeri i mençur, Mahmut Dumani që ka punuar dhe vepruar në Shkup ka thënë: Problem i madh është të punohet me këtë popull në këtë anë. Herët, a vonë me këtë popull do të kemi probleme në të ardhmen për Atdheun. Edhe u binda vetë: Pas viteve ’80 - ta u ktheva në Shkup dhe pesëmbëdhjetë vjet me radhë kam punuar si mësues nëpër fshatrat e malësisë së Shkupit. U habita me gjendjen reale që gjeta mes këtyre maleve. Fshatra të tërë gjatë sistemit komunist ishin të regjistruar si turq e nuk dinin asnjë fjalë turke. Fshati Tisovicë, ku punoja unë komplet ishte shpërngulur në Turqi, dhe pas dy javësh komplet ishte kthyer përsëri në vendlindje, mes maleve. Shumica e këtyre banorëve nuk figuronin në asnjë regjistër, nuk i thirrnin as edhe ushtarë. Poashtu, edhe shumë fëmijë që vijonin shkollimin në shkollë, nuk ishin të regjistruar në asnjë libër të amzës. Regjistrimi i popullatës gjatë vitit 1981 do të ndryshojë shumë situatën e këtyre fshatrave shqiptarë. Banorët e regjistruar si turq, kësaj radhe u regjistruan shqiptarë. Edhe pse, Shkupi ende ka shumë banorë shqiptarë, që lindin e vdesin pa nënshtetësi, nuk dihet numri i saktë i shqiptarëve në IRJ të Maqedonisë.
Dhe, ja erdhi ajo kohë që na e bënte me dije ai burrë i madh: Mahmut Dumani. Elemente të këtij bërlloku shqiptar, kanë të gjitha partitë tona politike shqiptare. Dhe, nëse këtë bërllok shqiptar secila parti nuk e pastron vetë me kohë nga oborri i saj, shqiptarët kurrën e kurrës nuk do të mund të çojnë krye dhe të jenë të barabartë në këtë shtet të përbashkët “demokratik’.
E para: duhet flakur nga trupi ynë sa më shpejtë këtë gjak të prishur barbari. E dyta: kokat e huaja në qafë duhet hedhur në përrua. Nuk e di, si mund të eci rrugës një trup me kokë të huaj në qafë?! E ne, në mesin tonë kemi plot trupa, që ecin me koka të huaja në qafë. Koka të huaja kemi nëpër parti politike, institucione të shtetit, universitete, mjetet e informacionit… I vetmi popull në botë jemi që ecim këmbadoras rrugës me koka të huaja në qafë. Shkak ky, që na e ngatërron edhe trurin. Këmbët me të cilat zvarritemi rrugës për në Baba Tomorr.
Është koha e fundit, që populli shqiptar të fillojë me pastrimin e gjakut. Kokën e huaj ta heqi nga qafa. Zemrën ta freskoj me gjakun e vet, gjakun e pastër të shqiptarit brez pas brezi. Përndryshe, edhe gjatë kohë do të vazhdojë të eci ferrave me këtë samarë mbi shpinë. Bërllok shqiptar në lëmë, që përditë ia zë frymën. E ka rrokur për fyti me të dyja duart nëpër shekuj. E ngulfat në mes të ditës.
O burra shqipëtarë! Hiqni bërllokun nga lëma! Haletë pas shtëpive! Dhe, hudhni samarin e gomarit nga shpina! Mjaftë ndejtët më në guacë mbyllur, në fund të detit!. Edhe sot, edhe dje me eufori patriotike. Përveshni duart, futjuni punës! Mjaftë më e “vratë” shkaun me çifteli nëpër këngë popullore dhe poezi patetike! Fjalët dhe çiftelia, sot nuk bëjnë punë. Edhe armët.
Lufta sot, kërkon tjerë burra mejdani. Tjetër tru e gjak shqiptari…