Kalosh Çeliku: Dita e verës

     E di, edhe pse kërkon nga unë që të kërcej nga Ura e Gurit. E di. Vetëm, ende është heret. Veroren ma kanë lidhur nyje për dore dy poete në Elbasan, për "Ditën e verës". E mu ato dy bukuroshe duhet të ma zgjidhin, pasi të më pastrojnë nga mëkatet. Edhe atë, Ditën e Shëngjergjit... Njeri tjetër nuk guxon se, prishet magjia. Veroren, ato do të ma zgjidhin dhe do ta hudhin nga Ura e Gurit, në Vardar. E di Ti se, unë jam plot mëkate... Mëkate... Vetëm Vardari mund t`i lajë, shtrydhë nën Urën e Gurit... E unë kur do të lahem nga mëkatet, do t`i zbres armët nga Rrapi dhe do t`i hip Gjokut...

          Vështirë pa ty ndizet qiriri... Pihet  vera... Shkruhet poezia... Edhe hëna e    plotë nuk del mbi Liqe... Vështirë pa   Ty përcillet Nata... Ditën e pres nën   Rrap...  Natën e përcjell matanë maleve…E shoh Liqenin... Dallgët... Etje kam... Etje... Do ta pi edhe Oqeanin se, nuk më ngiu Deti...                           

     E zgjoj veten mes dy shtambave me verë. Këmbadoras e hap dritaren. Matanë hekurave fle Liqeni. Trembem. Vrik e vrik kthehem në shtrat.

       - Po, kush të dërgoi Ty?!

       - E kush deshe ti të më dërgojë?!

       - Zoti... Njeriu nuk dua të të dërgojë, ngase nga ai nuk pranoj dhurata...

       - Atëherë, mua më ka dërguar Zoti... Kthehu në shtrat!...

       Xhindosem edhe njëherë mes librave... Shtambave me verë... Qiririt që më rri ndezur natë e ditë mbi kokë... E nis luftën... 

                                                                              

         E diel, 21 mars 2010. Dita e par? e pranver?s. Mëngjes, kur e bëra punën e parë me mend gjatë jetës sime, pastrimin e vetes me ujë të ftohtë - akull. U shkunda nga mendimet e rrezikshme… Ëndërrat e tmerrshme që më ndiqnin me vite e vite… Mëkatet mbi shpinë, që sot kisha vendosur t`i hedh nga Ura e Gurit, në Vardar. Rrugës e piva një shtambë me verë dhe u nisa këmbë, deri në mes të Urës. Vendin e shenjtë, ku Mikja para se të ikte për në Prishtinë, kishte shprehur dëshirë që unë të kërcej bythekrye në hurdhë. O Imzot, ia plotësova dëshirën. E pash? dall?ndyshen e par? duke fluturuar mbi lum?. E hoqa veroren që dy bukuroshe ma kishin lidhur për “Ditën e verës” në Elbasan dhe e hodha në Vardar. Ja, qyqe, në vend të vetes e hudha veroren nga Ura e Gurit… Në fund, edhe një lutje:

         Dhe, fluturova në Baba Tomor…. Atdheun e Perëndive…Tyrbe… Shtratin e Cucës Boheme me dy shtamba verë… Një qiri… Varrin tim me libra…