E premte, 29.03.2024, 05:08 AM (GMT)

Kulturë » Berisha

Sejdi Berisha: Baladë për këngën e gjelit

E hene, 08.03.2010, 09:09 PM


Sejdi BERISHA:

BALADË PËR KËNGËN E GJELIT

1.
A ka kush ma kthen
Këngën e gjelit në pranverë
Edhe erën e plehut
Që digjej duke pritur
Tokën për ta plehëruar

2.
A ka kush ma kthen
Bilbilin në degën e qershisë
Më besoni
Do t’ua fali këngën
Vetëm në atë kohë më ktheni
Këngën e fëmijërisë 
Ta këndoj edhe njëherë
Gjirin e nënës ta shijoj
Etjen e babait ta përqafoj

3
A ka kush më kthen
Në rrugën e fshatit plotë gurë 
Te shelgu buzë lumit
Që pipa nga degët e saj mbaroja
Për ta lajmëruar pranverën

4.
A ka kush ma kthen atë kohë
Për tu pajtuar me rrugëtimin 
Për të ma ngushëlluar mallin
Për tu takuar me xixëllonjat
Që ma rrudhnin syrin për dritën

5.
A ka kush ma kthen zhurmën e kostarëve
Do t’ua dhuroj lëvizjet e makinave
Edhe borinë e zërit
Se, më mungon blegërima e qengjave
Se, më mungon ninulla në djep
E, më plas kurbeti


6.
A ka kush ma plotëson këtë dëshirë
Do t’ia dhuroj edhe këtë grimë jete
Dua të besoni në shkrumbin tim
Për bankat shkollore
Për ëndrrat e djalërisë
Edhe për këmishën me arna
Për çorapët prej leshi
Edhe për sheqerkat e kuqe
Dhe, për aromën e simitit

7.
Nëse, sot nuk më kuptoni 
Nesër,  me derman do të më kërkoni
Për ta dhuruar beharin
E pranverës jetime
Që kurrë nuk e shijova

8.
A ka kush të ma sjell lulen e lajthisë
Idhëcimin e barit të lëndinës së malit
Edhe zukatjen e mizave
Që llahtarojnë vetminë
Zekrrin e lopëve për t’iu shmangur vapës

9.
A ka kush të ma kthejë 
Trembjen e pluhurit në rrugën e fshatit
Në mbrëmje
Bisedën n’ulicë* të burrave
Për kosën dhe barin e shtrirë

10.
Po, pse nuk ma sillni
Kujtimin për mrizin e deleve
Edhe për terrin e natës
Atëherë kur gjinkallat e ndrydhnin këngën 
Se, terri e hante edhe natën

11.
A ka kush të ma sjell
Kujtimin për ankthin e nënës
Duke pritur kthimin e babait
Kush e di se prej nga ku
Kush ma kthen shkrirjen e borës
Nga loti i motrës

12.
O, Zot
Po, sa rrugëtim i gjatë
Sa shkurt gëzim
Sa histori-përrallë e harruar

13.
O, Zot
Sa shumë ka ecur njeriu
Dhe, aq hapa të vegjël ka bërë

14.
Po, po
Kthemani këngën e gjelit
Për të ma kujtuar 
Këtë krismë hapash deri këtu

15
Ti, nënë
Pusho aty ku je
E ti baba me shikimin e pritjes
Gëzohu me peshën e tokës
Me ngrohtësinë dhe acarin 
Se, do ta bëjmë një dëshmi
Për dhembjen dhe këngën
Që me shekuj jetojnë bashkë 
Për fatin tonë të truar 

(Pejë, shkurt-mars 2010)       

______________
* Dikur rrugë kryesore në fshat, ku në mbrëmje mblidheshin burrat dhe bisedonin për problemet e ndryshme të jetës


(Vota: 10 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora