Kulturë
Vehbi Klaiqi: Poezi nga libri ''Loti im''
E diele, 21.02.2010, 09:38 PM
Vehbi Klaiqi u lind më 10 janar 1959 në Gmicë të Dardanës.Shkollën fillore e kreu në fshatin Koretin,gjimnazin në Dardanë.Ka kryer Fakultetin Juridik në Prishtinë.Tani punon në Shërbimin Profesional të Kuvendit Komunal në Dardanë.
Me shkrime merret që nga fëmijëria. Merret edhe me gazetari dhe publicistikë dhe ka dhjetëra punime të botuara.
''Loti im'' është përmbledhja e tij e pare.
“… daljen e poezive të mia në një vëllim si ky,nuk e ka ushqyer ndonjë moderacion – mode i caktuar.Ndoshta pak më shumë se një njeri i zakonshëm,mua më kanë shqetësuar dhimbjet njerëzore,të
shëndrruara në poezi,të “kondenzuara” në vlugje të nxehta … Kam pasur dhe kam besim në popullin tim,sepse edhe i dëbuar,i sunduar nuk diti dhe nuk din të urrej.
Pikësynim i tij është lufta,gjatë kësaj përpjekje e mban shpresa,punon,lufton dhe shpreson.
Poezia për mendimin tim,duhet të përcjell porosinë e mirëkuptimit dhe shpresës tek të gjithë brezat,tek të gjitha moshat.
Të jetosh është luftë-të ketë luftë don të thotë shpresë…”
Autori
Vehbi Klaiqi
LOTI IM
Botues
Klubi letrar Nositi-Dardanë
Redaktor
Sinan Sadiku
Recenzentë
Nexhat Buzuku
Ganimet Klaiqi
Lektor:
Prof.Sinan Dërmaku
Ballina
Piktura e Ahmet Ibrahimit
AUTOPORTRET FAMILJAR
Diku rrëzë Pusta Rekës
Lëshonte shtat fshati malor
“Karafilja shqiptare”
Lëshoi kushtrimin .
Fisit iu shtua edhe një burrë
Një pushkë më shumë
Dhe një rend në mulli
Rritet shtati i Klaiqit
Edhe shtohet shpresa e fisit
Nga Karpatet fryjnë stuhitë
Prej torturës dhe gazepit
Na u dëbua krejt mileti
Fiken zjarret
Shuhen shpresat
Karvanet t’lodhura
Shpëtim kërkojnë
Si çdo herë në çaste të vështira
Nëna mendon për ditë të mira
Kryeplaku mblodhi nahinë
Muhagjerëve t’ua bëjnë shtëpinë
Në luftë me turq
E n’luftë me shkja
Në Llovqen trimat kanë ra
Na premtuan bashkëjetesë
Po a i zihet qenit besë?
Tivari e Vardari
Lahen me gjak t’parit
Bjeshkët dëshmojnë për tirani
Varre t’humbura
Pa lavdi.
Shënim:”karajfilja shqiptare”,pushkë që e prodhuan armëtarët shqiptarë e sistemit “Martin-Henri”me kalibër 11.43 mm që shkurtë i thonin “martina”dhe më vonë e pagëzuan “Huta e Popullit”.
PIKË UJI
Që na ndanë
A bashkon
Pikë uji
E madhe sa oqeani
E domosdoshme
Si spango gërshete
E largët sa venera
E afërt sa marsi
Në një pikë
Sa lot
Aq gëzime
Vetëm një pikë
Si të notosh
Nëse lëkundemi shumë
Zhbëhen kontinentet
Zhdukem plotësisht
Dhe po të vazhdoi kaosi
Do të fundosemi
Do të notojmë
Me velon e caktuar
Në drejtim të caktuar
Dhe era do t’na shpie
Dë drejtim të shpërtimit
Një pikë
Dhe aq të lagur
Nganjëherë të spërkatur
Të larë më shpesh
Asnjëherë të terur
Në një pikë-dy pole
Plus dhe minus
Mashkullore dhe femërore
Veriore dhe jugore
Valë,shkëmbinj
Akullnaja
Dhe shira monsunik
S’na duhet ajri
E as toka
As zjarri
Vetëm një pikë ujë dhe dashuria
Si organizëm dyqelizor
Në solucionin dashuri
Një pikë
Si hapësirë për osmozë
Domosdoshmëri për simbiozë
Një pikë ujë
Mjafton për jetë
Dhe ç’është për kozmosin një pikë ujë
Ç’më duhet ai pa të.
BASHKËSHORTES
Të falem nderit
Që në mesin e shumë zogjëve
Më njohe
Gjersa
Mblidhja krënde
Për
Ta bërë
Folenë.
ENDE TË DUA
Sodis qiellin
Përplot yje
Mendimet e mia këtë natë
Udhëtojnë kah ti
Të kërkojnë
Në të gjitha ëndrrat e mia
Ti je një dhe e vetmja
Por ti këtë nuk e di
Nuk e di se një lule
Për ty po vyshket
Një palë sy të vetmuar
Po zhyten në vorbullën e lotëve
Më shikon me sy të zjarrtë
Dhe lëndon shpirtin tim
Vërtetë asgjë s’po ndien?
Ishe dhe mbete
Ylli i vetëm inatës sime
E vetmja shpresë në jetë
Në të cilën
Unë jam
Vetëm kalimtar rasti!
Nuk kërkoj asgjë prej teje
Vetëm dua të tregoj
Se të dua
Nëse tani i lexon këta rreshta
Të dalë nga thellësi e shpirtit
Të shkruar
Për
Ty
Lësho vetëm një lot
Mbase edhe të rremë
Të bie në shuplakën time
Të shtrirë
Sepse
Ai
Do të jetë i vetmi
Prej teje
Lësho një lot
Dhe
Pastaj
Shko kah je nisur
Kush e di
Ndoshta rrugët e jetës
Diku do t’na bashkojnë…
…Mbase në amshim
BASHKUDHËTIMI
Bashkudhëtuan:
Fisi, e
Plisi
Hëna, e
Dielli-
Yjet, e
Qielli-
Shqipja, e
Flamuri-
Toka, e
Guri.
Bashkudhëtuan:
Besa, e
Qëndresa-
Lufta, e
Paqa
Errësira, e
Drita-
Robëria, e
Liria!
Mbijetuan:
E,bashkudhëtojnë
Në pafundësi-
Besa e Plisi
Dielli e Qielli
Flamuri e Guri
Paqa,Drita
Liria …!
DHE PASTAJ
(I.K,nga Drenasi,i cili ra në altarin e lirisë më ’99)
Një trim
Një shikim
Një buzëqeshje
Një betim
Dhe pastaj …
Një fjalë
Një zjarr
Një lot
Një ndarje
Një këngë …
Dhe pastaj …
Një kujtim.
ZGJIMI
Zgjohu
Eja në vete
Harroji
Të gjitha fjalët
Që i ke thënë
Kujtim të mbetën
Mëkatet tua
Hesht
Dil nga lëvozhga
E guacës
Dhe bëhu
Jo e djeshmja
Jo se jo
Zgjidh lindjen
Rilindjen
Zgjimin
ZGJIDH RRUGËN
Në rrugën për lart
Rregullat janë të qarta
Me bërryla duhet ta depërtosh turmën
Me thonj të mbahesh duke kërcitur dhëmbët
Duhet t’i përijsh therrat
Të vraposh as qerreve
Dhe t’i rrëosh urat mbrapa
Të kesh kjdes çka flet
Kokën ta mbajsh lart
Dhe t’ju ruhesh goitjeve në ballë
Të kesh sy në shpinë
Dhe vesh që gjitçka dëgjojnë
Duhet të kesh shtatë jetë
Dhe suksesin të vetmin qëllim.
KAM PASUR
Kam pasur
Kam pasur baba
Nënën ende e kam
Nganjëherë kam pasur mjaft para
Për ta blerë mëngjezin
Dhe të ha para atyre
Që të uritur më shikonin
Kam pasur këpucët më të mira në qytet
Atë verë
Çdo herë kam pasur sy ëndrrimtar
Vashëzat binin në ta
Mua asgjë s,më kushtonte
Dhe kam doktoruar në rënje
Dhe ikje nga përgjigjet
Kam pasur edhe vajzë
Ka qenë kjo kaherë
Tani kam mjaft kohë për ta humbur
Kam pasur ditëlindje
Biletë autobusi
Dhe
Detyra t’shtëpis
Cigare të huaja dhe shpoti të mira
Kam pasur çastet e mia të ndritshme
Dhe çastet totalisht të errëta
Botën e kisha në shuplakë
Por mik të vërtetë
Asnjëherë s’kam pasur
VJESHTA
Prap erdhi
Qetë perms gishtërinjve
Hyri në shpirtin tim,vargjet e mia
E mbështjellur me mjegull
Vjeshta
Lojë ngjyrash
Gjethet të skuqura në brezin malor
Pika shiu në fytyrën time
Aromat që në ty më përngjajnë
Hapat tonë shushuritje gjethesh
Duart tua të nxehta,buzët
Desha të çirrem
Që të më dëgjosh,dhe të kthehesh…
Vjeshtë është
Kohë mallëngjimi
Kujtimet që në mua rrojnë
Klithjet e mia që s’dëgjohen më
Sepse nuk ka kohë harrese
E cila mund të më marrë
Dhe nga ti të më ndajë.
DETEKTIVI
Unë jam detektiv i dyfishtë
Fluturave iu zbuloj sekretin tënd
Ty të flas gjithëçka
Për shtegtimet e tyre.
VJEDHËSIT E KOHËS
Urrej çdo gjë
Që ma vodhi
Kohën time
Akrrepat
Në orën e jetës
Që nxitojnë në pakthim
Tinëzisht
Mi vodhën
Ninullat
Cicrrimat e zogjve
Dhe
Lehjet e qenëve
Të
Netëve pa gjumë.
LOTI IM
Të dua i thash detit
Shterroj
Të dua i thash diellit
S’agoi
Të dua i thashë vjollcës
Era e rrëzoi
Të dua i thash zogut
Lart fluturoi
Të dua i thashë vajzës
Iku nga ëndrra ime
Dhe
Nga gjumi më zgjoi
Thashë me vete “ç’zhgënjim”
Mbeta veç me lotin tim.
JU FALEM
Ndoshta do të duhej faleminderuar
Ata që më ndihmuan
T’i kaloj
Të gjitha
Që duhej kjaluar
Në jetë
(Ata në uri
Që më ushqyen
Dhe e tjen ma shuan
Të pastrehë më strehuan)
Ata ndoshta nuk e dinë
Por
Pa ndihmën e tyre
Me siguri sot nuk do t’isha
Dhe nuk do ta këndoja
Këngën për ta.
RINJOHJA
(Në shenjë respekti dhe malli të pashuar Fitnete Klaiqit-Tiços,aktore në Teatrin Kombëtar në Tiranë)
Atje pas shtatë brigjesh
Fle e qetë Kosova
Të cilën kurr se kam parë
Edhe pse në damar më rrjedh gjaku i saj.
Ksovë,ëndrra ime e ndrydhur
Shpresa ime e venitur
Mos m’dalt shpirti
Pa shijuar ngrohtësinë e buzëve tua
Dhe përqafimin atëror.
Malet e larta
Kurorë rreth qafe
Gjoksin ta stolisin
Bashkët e reve
Shtëllungat në ty
I shprishin
Dhe nëpër cikole
Lënuren e krihen
Ju bjeshkë krenare
Mburojë qëndroni përherë
Kur kabareja në fyell
Ua gudulis shpirtin
Mustakët i dredhni n’erë
Blerimi ua stolis gushën
Fushat në gjelbrimin tend
E ngjyejnë brushën
Pejsazhi yt-bukuri epike
Rrojtja në ty-poemë idilike
Ku dashuria rritet
E ngrohtësi dielli deri në përjetësi
Arat bukanike
Pjellin gjallërim
Me begati shumë
Pemët kanë për rimë
Dielli ua ngroh faqet
Hëna i vë në gjumë
Lagjet për lakmi
Gjymtyrë dinamike
Në besnikëri rriten
Damarët e tu
Kroje të ftohta
E shpërbëjnë zhuritjen
Era qetë i miklon
Puhia ua ndjell gjumin
S’kanë gur kufiri
Sinor kanë lumin
Nxito pra o rreze,e ngrohe atë vend
Silli paqën e lirinë
Epju shpresë ëndrrave,e gëzo vegjëlinë.
Pas 62 vitesh pritje e ankthi
Te karburanti 1 në Tiranë
Rinjoha-netin,aktoren e vogël por zemërmadhe.
Shpesh nodhin befasira e të papritura
Ndjenjadhëmbje e malli të përshkojnë
AromëDHEU të ruajtur me fanatizëm
Në shrvetën e bardhë të nxirë prej vitesh
Mbi hartën e Robëruar të Kosovës-
Të gudulisë hudët dhe të zë frymën
Fillon shpjegimii historiesë së dhembshme
Të kombit dhe fsit tim!…
Në vitin e largët të 28-ë
Me një shervete DHE ën sqetull
Nisi rrugëtimin e shptimit
Ibrahim Kosova
Nisi se s’kish k të rrinte
Vrau në pikë t ditës oficerë armiku
Dhe u nis për t’u mos kthyer më
Horizonteve ë pafund të kërkoi shpëtim.
Dhe vazhdoi marshuta
Pesëmbëdhjetë ditë nëpër acar
Drejt “kepit të shpresës së mirë”,
-Gjeti në Elbasan,
Në prehërin e nënës,
Ku urrejtja dhe pezmi hakmarrës
S’arriti dot.
Me mallin e vendlindjes
E jetoj jetën
Me aromën gudulisëse të dheut
Të ruajtur në shervetën e bardhë.
Sot,Neti rrëfen me ëndje
Ato çaste dhembje e pritje
Malli e shprese.
Kur gjiroja në Pogradec
Zgjatnja kokën
N’kërkim t’pejzazhit hyjnor të Kosovës
E shoqet më tallnin:
“Neti,koncentrohu në rol
S’duket Kosova nga këtu”!
Për kujtim të trungut të ndarë
Nga babai
Ruaj një grusht DHE malli
Dhe vendlindje
Dhe një pasaportë në gjuhë të huaj.
Kundërmon aromë shprese dheu i vendlindjes
Dhe shpirtin ma këputë
Ofshama e babait të ndjerë:
-Ah,Kosovë
Malli im i pashuar”!.
LARGIMI
Nisu nëpër kohë
Dhe kërko gjurmët e mia këmbëzbathur
Tragje
Me këmbëzbathur
Do gjesh
Ato janë gjurmët e largimit
Vizato
Hartën e atyre largimeve
Me bashkimin e kuotave
Do të gjesh
Burimin tim
Vatrën stërgjyshore
NGANJËHERË
Është marrëzi fatale të shkruash vargje të zbrazta
Sepse edhe ato të rëndësishmet asgjë nuk thonë
Është budallallëk të mendosh se mund ta ndryshosh jetën
Shumë para teje janë përpjekur por më kot
Pikëlluese është ta fillosh ditën me buzëqeshje
Dhe aq më tepër kur dikush mund ta rrëmbejë atë
Poashtu trishtim është të kalosh pranë dashurisë
Sepse ajo s’ekziston është vetëm vegulli në ajër
Nganjëherë është gënjeshtër të jesh i drejtë dhe ta thuash atë
Sepse të thyejnë kur iu bie ndër mend…
Kur iu bie ndër mend.
KUR
Kur mali fle
E s’ka stuhi
Poeti
Shkruan
Poezi
Kur errësohet
E
Hëna bën roje
Ëndrrat zgjohen
Dhe
Magjepsen
Me vallet e yjeve
Kur poeti shqetësohet
Yjet s’dijnë të vallëzojnë
Ëndrrat zbehen
E hëna s’ndriqon
Mos trazoni
Zemrën e poetit
Se harlisen stuhitë
Hëna lodhet
E s’na bën dritë
RRETHI MBYLLET
Njihemi gjatë
Me sy të njejtë shikojmë
Ndajmë të mirën e të keqen
Por tash për çdo gjë është vonë
Sepse
Ti më tradhtove
Fjalën tënde e shkele
Dashurinë tonë e hudhe
Ëndrrat e mia i ndeze
Për këtë
Sonte mbyllet rrethi
Të përqafoj për herë të fundit
Dhe të gjitha t’i fali
Vetëm shko e mos u kthe më.
LUFTA
Ulur jam
Dëgjoj vetëm lotët
Të cilët pika-pika
Rrjedhin në faqet e mia
Përnjëherë,pa ndonjë shkak
Jam thyer
Është thyer qëndrimi im i fortë për jetën
Fjalia e cila tingëllon:
Jeta është luftë,pranoje!
Më duket se
E kam humbur atë luftë
Jetën e cila në të vërtetë është luftë
Por jeta prap është aty
Domethënë,nuk jam në dhe
Diçka më mbanë,por nuk di çka …
Dhe lotët ende rrjedhin
Sytë qajnë për mua
Dhe ajo luftë të cilën do të duhej fituar
Më tërheq kah fundi
Sepse nuk jam edhe aq i fortë
Dhe nganjëherë pyes pse lufta vazhdon
Pse jeta është e tillë çfarë është
Dhe e tillë është përshkak teje.
Urrej shiun pranveror
Nxiton faqeve dhe më shqetëson
Urrej përroin kur fryhet
Baltën,llucën që zhysin
Pas cdo hapi tim
Mbetën gjurmët e këpucëve
Por në sekondë zhduken
Secila pikë si mendim
Për fjalën dhe veprën e mirë
Çdo gjurmë në baltë
Për të keqen që ekziston
Dhe më duket
Në atë shumësi pikash
Se të shoh
Por kjo është vetëm dritëmashtrim
Fizikë e pastër
Dhe unë humb arsyen.
NJERI I PA FAT
Unë nuk jam unë
Jam vetëm pjesë e hijes sime …
Nuk di kah t’ja mbaj
Askush s’më kujton …
Dikur isha i lumtur
Doja diellin,hënën dhe shiun
Sot jam njeri i pa rendësishëm
Që qetë-qetë frymon …
Askund fund nuk ka për mua
Të më ndihmoj sadopak
Se askujt s,i ha palla
Dhe nuk …
Do humbas në heshtje
Dhe pas meje asgjë s’do mbetet
Sikur të mos kisha qenë në jetë
Se isha njeri i pa fat.
UNË DUA
unë dua
dritë
diell
dua unë
s kërkoj
lëmoshë
dhe as
shpëtim
dua
rimat
në përqafim
dua
të jem i ri
i dashuruar
unë
dhe vargjet e gjata
të rrjedhin
si lum
para dyerve të jetës
jam
një lypsar
dhe nga ajo
s kërkoj më shumë
vetëm pak
dritë
dhe vargjet
si lum
kthema
kohën
time të moçme
miku
im i panjohur
krenarinë
dhe yjet
që s shkëlqejnë dot
hapi
derën horizontit
që edhe vargjet e mija
të kalitura në zjarr
të marrin udhë të mbarë
kthema kohën
që pamëshirshëm mi vodhi
të gjitha
ëndrrat
shpresat
pak dritë miku im
ëndrrat e kohës së shkuar
ti kem në përqafim.
PORTI I ËNRRAVE TË THYERA
Nga porti shkojnë
Në port vijnë
Me ëndrra rinore
Për jetë përrallore
Ikin
Të pastra si biluri
Kthehen zemërthyera por si guri
Ikin princesha
Kthehen murgesha
Shkojnë për para
Kthehen me marre
Rrugëve të botës
“Mish për top”
Jeta e jonë gjithmonë me lot.
APOKALIPSA
Dhe gjithçka që ishte dje …
Dhe gjithçka që është sot …
Dhe gjithçka që do të jetë nesër …
- Nuk do të jetë më !
SI ZOGU
Kur flokët tua më ledhatojnë në fytyrë
Si në natë …
Dhe të gjitha fjalët që dua t’i them
Tani s’mund t’i gjej …
Kur t’i shoh sytë e kaltërt e dashur
Dritat e qytetit më duken të vogla …
Dhe atë krenari që mbanë në zemër
Mbledhe
Në lot
Të rrjedhin fytyrës
Unë do të puth fort në natë
SHKO MË TEJ
Hap
Edhe një hap
Dhe prapë ndalesh
Kthehu-shko më tej
Mos iu dorëzo varrit tënd.
Trupi t’është përgjakur
Lum i kuqërremtë,
Përroi po dridhet prej teje
Po dridhet …
Forco zemrën
Nën krahërorin e rëndë
Kthej shikimet në qiellin e kaltër
Mos u tremb,
Bëhu luftëtar i idealeve tua
PENDIMI
Si sot më kujtohen çastet e bukura në gjirin tënd
Kur ishim të kapluar nga gëzimi
Fjalët që vjedhurazi m’i ke thënë
Tani po më sjellin vetëm ndjenjë trishtimi.
Nuk dijshim se jeta qënka hajni më i keq
Që na mbërthen rrugëve t’pa anë e pa kthim
Dashurinë e gjuajte në theqafje e hendek
Këngën e shpirtit e akordove në pikëllim.
Apo ndoshta them se shkove larg
E mendja të është rritë
Harrove bareshën e urtë e sydritë.
Jo-jo, shpeshherë hallin tënd qaj
Por s’gjej rrugëdalje
E gati jam shkrehem në vaj.
PAK MË NDRYSHE
Të jesh ai që nuk je
Do ishte befasi gjithësesi
Rrespekto at që je
Të jesh ai që je
Është fisnikëri
Urreje at që nuk je
Të jesh ai që je-nuk je
Do ishte shumë lehtë
Ta gëzosh at që je
Shtator 2007
FATI IM
Nuk di
A është afër agimi
Dhe
A
Ka
Kohë
Për
Vargjet
Në vazhdim
Frymoj
Por
Kam frikë
S’di a jam gjallë
Shpirti më është bër det
Mbi
Të cilin lundrojnë varret
E urrej
Këtë vjeshtë të hershme
Që pa mëshirë po i bartë
Gjethet gjysëm të thara
Por
Mos ki dert
Se lotët
Do t’ia dhuroj dikujt
Që prap të jem i lumtur
Por dije një gjë
Fati s’përsëritet dy herë
Madje as në ëndërr.
NDOSHTA
Ndoshta edhe sot,apo ndoshta asnjëherë
Dje ka mundur të jetë,nesër poashtu
Një ndoshta është përherë,më së paku një
Ndoshta trimëria është formë e lirisë
Ndoshta ëndrra formë e realitetit
Ndoshta vdekja është formë e jetës
Ndoshta …
MODERNE
E shkurtër
Jeta
Veç
Një
Herë jetohet
Me një gotë gëzime
Dhe
Shpejt
Shkurtohet
Ç’është morali
Ajo
Ideologji
Si jetohet
Pa dashuri
T’kesh
E t’kënaqesh
Ka
Shumë rëndësi
Prej nga
Ku shkon
Kush
Je
Ti.
MË KËRKO
N’pranverë
Me rrezet e argjenta të diellit
Buzëqeshjen ta dërgoi
Më kërko
Kur lulet qelin
Dhe hareja si rrufe
Harliset
Damarëve të kësaj bote
Aty do jem
Me aromën e luleve
Me jehun
E këngëve
Me buzëqeshjen
Aty
Ku kremtohet dhe jetohet
Ti
Vetëm më kërko
Do të vij
Me krahët e fluturës lozonjare
Për të shijuar ekstazën e rinisë
MERRENI SI TË DONI
Keni të drejtë të mendoni
Dhe besoni
Të gjitha këto i shkruaj
Përshkak të egos
Apo për para dhe famë
Mirë:
Po supozojmë përshkak të egos
Edhe pse do të ishte marrëzi
Të mohosh çdo lidhje
Në mes të shkrimit dhe egos
Mendoj se ky sqarim
Dështon në esencë dhe tërësi
Nëse kjo nuk është plotësisht e qartë
Do t’ju them hapur dhe pa hamendje
De shkaku kryesor është ai
Për të cilin jam plotësisht i bindur
Se atë që e dëshiron
Nuk guxon të pushosh
Së lakmuari
MAGJIKE
P të vendosja
Falën ta jap
Pak do të mbeteshin
Simbolin e hënës dhe diellit
Buzëqeshjen nga fytyrë e engjëllit
Çasti kur jetë do të ndërrojë
Lehtë nuk përshkruhet
Do t’kaloj një kohë
Të ftohtit do të kthehet
Toka hap pore
Dhe do t’më përbij
Me butësinë e barit
Të njomë
atëherë
Vetëm atëherë
Vlerësohet magji e kujtimeve
Fati i shkuar
I cili njëherë pat bërë
Mrekullinë
Që ne na bashkoj
PAK MË SERIOZISHT
Dëfrehemi
Bëjmë qejfe
Me cigare e pije ekzotike
Zgërdhihemi
E dini atë:për të gjitha dhe për gjithçka
E në dëm vetanak
Kemi hyrë në të tridhjetat
Pa plangë e shtëpi
Pa nuse
E fëmijë
Pa ndonjë të kaluar
Me ardhmëri të dyshimtë
Të tanishmën nuk e marrim seriozisht
Dëfrehemi
Dhe bëjmë qejfe
Zgërdhihemi
Të gjithë i marrim nëpër gojë
Në stilin
Për të gjitha dhe për gjithëçka
E në dëm vetanak.
KREJT DO TË JETË OK
Krejt do të jetë ok
Thonë liderët
Dhe
Vazhdojnë
Duhet edhe pak të keni durim
Sepse ardhmëria e lumtur është para dyerëve
Vetëm duhet rrëmbyer për qafe si zogun apo lepurin
Thonë se populli nuk është i vetëdijshëm për të mirat që i ka
Është jomirënjohës
Dhe dëshiron gjithçka dhe menjëherë
Thonë është e pamundur t’i ketë të gjitha që i dëshiron
Dhe në kokë që i projekton
Do të kemi autostrada
Ura kolosale
Tunele të gjëra gjithësesi
Në bregdet do të arrijmë për më pak se dy orë
Të gjithë të lumtur do të jemi
Jetën do ta bëjmë mrrekulli
Thonë ashtu e thonë kështu
Ministrat ders na mbajnë
Ne t’hutuar i dëgjojmë
Dhe në ditë të mira të gjithë shpresojmë.
MË THUAJ
Hy në ëndrrat e mia
Në këpucët e qelqta
Me vesën në buzë
Puthjen ma jep …
Më thuaj se më do
Dhe se të duhem
E unë do të them
Se për asgjë nuk të jap.
KLONIMI
Eprovetë
Nënë e baba
A je njeri
Dinosaur
A’ç’hata
Satana
Thanë
Është në njeri
Po ti kush je
As vetë
S’e di
Ke dhembje
Dashuri
Ndjenja
Gëzime
Si njeri
E dhimbshme
Me t’vërtetë
Kur zhduket
Njeriu vetë.
KLASIKE
Klasike
Po shqip
Skuqen telat
E gjëmojnë lodrat
N’hartën etnike
Edhe
Zogjtë
E malit
Harlisen
N’ekstazë
Rojës së kufirit
I rëndojnë
Bjeshkët n’qepallë
S’kishte
Jo
Lakmi
E
As
Urrejtje
Sorkadhen lakuriqe
Se gjelozonte kush
KATARZA
Nëse
Agon dita
Dhe
Mbijetojmë katarzën
Atëher
Vetvetiu
Lindë pyetja
Kush do ti kujtojë
Dhimbjet tona
Kush
Do të dëshmoi
Qenjen tonë
Apo
Të gjitha do zhduken
Në
Këtë natë skëterrë
Që
Vetëm dhimbje
E
Klithje trishtuese
Mund të kujtojë
DASHURIA ËSHTË
Dashuria është
Lule shprese
Në zemrën time
Lot nga syri
Emër
Nga pena ime
Dridhje e pakujdesshme shpirti
Pritje e ëmbël
Shtrëngatë
Në lëvizje të pakufi
Dashuria
Është vuajtje e qetë
Dhembje
Kur nuk je këtu
Ndjenjë
Ngadhnjimtare
Ndaj urrejtjes
Vuajtje e qetë
Dhembje kur nuk je këtu
Pritje
Shpresë
Se një ditë
Do të kthehesh
Të më shpiesh diku larg
Në pakufi
Fitore ndaj vetvetes
Dhe
Ëndrrave të humbura.
Dashuria është …
ËSHTË
Prrallë-rrëfim
Dashuri e pafund
Poezia
Është
Farë
Që rilindë
Përjetësitë
Apo
Urë
Që fjalët
Bashkon
DËSHIROJ
Të jem p o e z i
Flutur
Në krahët tu
Jehonë
Ndaj heshtjes
Rreze përvëluese
E netëve skëterrë
Dritë
Në bebëzat tua
Frymëzim i pafund
Dëshiroj të jem
Poezi
Flutur
Jehonë
Rreze
Frymëzim
i këngëve të pakënduara.
Korrik 2007
POEZIA
Shëron plagët
Ndalon dhembjen
Urrejtjen
E konverton në dashuri
Hap shtigje drite
Në horizont
Yjeve iu jep shkëlqim
Detit kaltërsinë
Dritën errësirës
Urrejtjes dashurinë
PEP
Idealizim
Ekranizim
Realizim
Eksploatim
I përcaktimeve ideologjike
Hospitalizim
Manipulim
I masave të gjëra popullore
Izolim
Demoralizim
Ëndërr për lirinë
Hapi rrugën dashurisë
Mbyllja zemrën padrejtësisë
Jepi rast mirësise.
X X X
Humbem s’ekzistoj sepse mendimet më janë fjalë
Ku dreqin mbet dita ime
Dhe përmes kësaj mjegulle
Të shoh që vjen prej fantazisë…
Sepse ti asgjë s’je tjetër veq ëndërr
Dhe çfar ëndrre se ??? ëndërr e përjetësisë sime
Lindje efrikësuar ngjyrash të harlisura
Shtrij duart drejt vetvetes hapsanes shenjtëruese
Shtrij drejt diçkaje që dikur ishte imja
Dhe s’dua të ëndrroj … kurrë më
Edhe sikur ta dija se në ëndërr je ti!
Po,se gjithëçka sillet në rreth dhe shkruhet diku
Gjithëçka njëherë do të jetë,por ne kurrë më.
ÇASTE
(Splendidissima civitas curicaturum)
Unë
Dhe
Qyteti im
Heshtazi
Dashurohemi
Dhe jetojmë
Në harmoni
çaste momentale
Të një kohe
Zanafillë
Qyteti im
I origjinës
I përjetësisë
Unë
Kalorës i vogël
Si hije
Parakaloj
Rrugëve të tij
Ndoshta shkel
Gjurmët e lashtësisë
Të fisit
Dardan
Të cilin
Qyteti im
Heshtazi e ka dashuruar
Dhe kanë
Bashkëjetuar çastet
E një kohe
Tashmë të kaluar
Facebook
Twitter
Google+
Digg
Komentoni
Artikuj te tjere
Cikël poetik nga Bajame Hoxha - Çeliku
Ejup Ceraja: Lirikë e shqetësimit dhe dhembjes
Këze Kozeta Zylo: Gjaku juaj pikore drite
Kalosh Çeliku: Gomarin q? e hante ukju tha: ?sht? ?nd?rr
Agim Gashi: Vaji i shqiptarit
Faik Islami: Mjerimi i Letërsisë me Otellon e Blushit
Xhevat Pllana: Vepër me vlerë përmbajtësore dhe artistike
Bilall Maliqi: Intervistë poetike me Hydajet Hysenin
But Jaku: Observime biblike të një ligjërimi poetik
Dy poezi nga Neki Lulaj
Revista Shqiptari për shpirtin Tuaj (Nr.1-2010)
Thellësisht Nënë Tereza
Suzana Kuqi: Endrra si veshje
Baki Ymeri: Poezi rumune nga Amerika - Theodor Damian
Nexhat Rexha: Shkëlqimi i yjeve të lirisë
Thani Naqo: Katranosje dhe triumf
Dy poezi nga Kasam Shaqirvela
Triptik nga Përparim Hysi
Restaurimet e 2010, Kisha, kala, muze dhe amfiteatro
Gani Qarri: Rexhep Hoxhës!
Gallery
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora
